فریگیس: سیاوش چرا نمی خوابد؟
سیاوش: زیرا که زندگی بیدار است! کی دیگر این ستاره را که تابید و گذشت دوباره می بینم؟
فریگیس: سیاوش از چه پریشانی؟ از نیزه های تورانی؟
سیاوش: درد سیاوش از خویش است! چون همه خوابند و زندگی می گذرد، چرا بیدار نباشم، کش از دست ندهم؟


چرا من باید بمیرم؟ چرا خود را به‌دست یخ زده‌ی مرگ بسپارم؟ تازیان در این توفان مرا گم کرده‌اند، و من روی و موی سترده‌ام، و جامه دیگر کرده، ... دیدن ادامه ›› باشد که مرا نشناسند. می‌توان گریخت آری، و می‌توان سالیان سال به‌خوشخواری زیست. بهتر آن بود که مرا مرده می‌پنداشتند و از جستنم در می‌گذشتند. کاش پیکری بی‌جان می‌یافتم و جامه‌ی خود بر آن می‌پوشاندم.

مردمان سرنوشت خویش با خون خود می نویسند و کوشش خود٬ اگر مهربانید دژ بر شما بگشایند وگر ستم خواهید کرد هیچ دژی به خونی که در پای آن می ریزند٬ نیرزد.
جهان را همه یکسان ساخته اند،
و از هر گوشه ی آن به دیگری بگریزی،
خود را در آیینه ی همان می بینی که می دیدی،
آبی را در آسمان،
سبزی را بر درخت،
و بی خردی را بر تخت.



چه آغاز طوفانی!
اما زیاد به درازای خود ادامه نداد...
مرگ یزدگرد همانی می بود که می باید.
انتخاب بازیگر،نحوه بیان،موسیقی همه چیز به اندازه بود.
اما پس از کمی درنگ و تعویض صحنه،به دوران افول نمایش نزدیک و نزدیک تر شدیم.
شاید چاشنی تجربه بود که رنگ باخته بود...
از بازی ها،تسلط بر متن و... به یکباره همه و همه تبدیل به یک روایت نه چندان جذاب شدند.
ناگفته نماند که اجرای متنی از استاد بیضایی بسی دشوارتر از دیگر نمایشنامه هاست...
مرگ یزدگرد:۴از۵
سیاوش خوانی:۲از۵
به امید موفقیت تک تک عزیزان

سرگرم رویا و افکار خود،در موزه آرمیتاژ قدم می زدم.
ناگهان او را دیدم.
رو به روی نقاشی اتاق قرمز ایستاده بود.
یکی از آثار محصور کننده ی ماتیس...
مغلوب نقاشی شده بود.
همانند این بود که زنی که در تابلوی نقاشی بود،برای او قصه تعریف می کرد.
چند بار صدایش کردم اما نشنید
روی شانه هایش زدم که ناگهان با چهره ای مغضوب به سوی من بازگشت.
خون نقاشی،همانند رودی از چشمانش جاری شد!
انگار منتظر تلنگری بود...
کمی ... دیدن ادامه ›› طول کشید تا حالش رو به راه شود.
کنار تابلو نشستیم.
نظرش را جویا شدم
-این تابلو چه چیزی دارد که محو تماشای آن شدی؟
چند لحظه سکوت کرد،سپس با مکث پاسخ داد؛
-حزن خانواده ام!!
-قرمز را چگونه با حزن خود آمیختی؟
-تجربه
-اما حزن،قالبی سیاه به خود می گیرد
-اما سیاه برایم رنگی سیال است.
سیاه،تمامی رنگ ها را به چالش می کشد.
نخست آن ها را در آغوش گرفته و آن ها را محو خود می نماید...
سپس نوبت رنگ مخالف تا خودی نشان دهد.
آخرین بار،بنفش را به مبارزه دعوت نمود.
بنفشی در میان رنگ ها به رنگ سلطلنتی محبوب است،همانند طبقه ی کارگری با او برخورد کرد.
سبزی که با کاپیتالیسم،سری میان سر ها در آورده بود را به زیر کشید.
قرمز،هم دستیارش بود!!
موزه تعطیل شد...
دیالکتیک ما،به درازای سیاهی شب ادامه داشت و با قرمزی صبح به پایان خود نزدیک شد.
می پرسید که آیا طلوع خورشید،قرمز است؟
نمی دانم!
پاسخ آن را دوست دارم از زبان شما بشنوم...





نمایش متوسطی بود.
شروع ماجرا در نوع خود با توجه به شکل گیری آن در دکور و نور ها برایم جالب بود.
در میانه ی نمایش شاهد جملات و یا کلماتی بودیم که همانند یک تاپیک یا موضوع مطرح می شد و به حال خود رها می شد.
معمولا، هنگامی که نمایشی با دو هنرمند بر روی صحنه می آید،خواه یا ناخواه نمایش شمایلی پینگ پنگ گونه به خود می گیرد.
کش و قوسی که انتظار می رود روایت را در پیچ و تاب بازی هنرمندان با بهترین شکل به نمایش در آورد که متاسفانه شاهد همچین موضوعی نبودیم.
اما ناگفته نماند که جرقه های مفیدی در من ایجاد کرد!🙂
دکور دوست داشتنی و جالب توجهی بود.
انتخاب موسیقی بسیار عالی بود.
پیانو سونات ۱۴ بتهوون💜👌
خسته نباشید خدمت تک تک بزرگواران

هردوی آنان را عشق احیا کرده بود، قلب هر یک برای دیگری سرچشمه‌ای لایزال از زندگی بود… اما در این مرحله دیگر موضوعی نو آغاز می گردد. موضوع گذشتن از جهانی به جهان دیگر. موضوع آشنایی با حقیقتی نو که تا به حال به‌کلی ناشناخته مانده بود.
📚جنایت و مکافات
👤داستایوفسکی


مردی بود عجیب.
کنجکاو،نگاهش هر زنی را مجذوب ... دیدن ادامه ›› خود می کرد.
زن‌ها گاهی می‌توانند تا سرحدِ کوری و شیدایی عشق بورزند.
مدت مدیدی بود حرف هایمان را با سکوت به یکدیگر می فهماندیم.
مسابقه ی سکوت بود!
آخ که نگاهش...
با کل بنایش مشکل داشتم،از بن و مایه اش...
در اوج تنفر،دوستش داشتم!
دهنمان بسته نماند.
با هیچ چیز نه زور و نه قفل.
به یکباره همه چیز را رویش بالا آوردم.
ناگهان مرموز بودن از چهره اش رنگ باخت.
خون بود...


روی آینه بود،روی زمین،روی گذشته و آینده...
همه جا را خون گرفته بود.
لعنت به پوست!
همه چیزم را پوستم لو داده بود.
این خون ها هیچ وقت از بین نخواهند رفت.
با آینه به سخن گفتن برخواستم.
این بار بازی دست کیست؟
به کدامین خصلتش صدمه زده بودم که از من بیزار شد؟
او را خوب نشناختم؟
کجا سر خوردم؟
آهی کشیدم...
از آهم به آینه روحی دمیدم و از نگاه نوری به درونش...
چهره ام را نشان می داد!
شفاف تر از همیشه.
میخواست از پلکم بیرون بزند و همه چیز را فریاد بزند
تا بشود نقض ادعاهایم...
اسب خشمم شیهه می کشید...



این بار خود را قانع کرده بودم که به بازی صابر ابر توجهی نکنم و سراپا به خانم کردا و بازی او گوش فرا دهم و از ارجاعاتش لذت ببرم.
اما این بار هم نگاهم مغلوب بازی استادانه ی صابر ابر شد...
همچنان گنگم که به کدام باید توجه کنم؟
بی توجه به متن باشم و یا فقط به خانم کردا گوش فرا دهم؟؟!
به کدامین گناه فقط باید یکی را انتخاب کرد؟😄
شاهد تغییراتی جزئی اما تاثیرگذار در طول نمایش بودیم.
دو بخش نمایش بسیار جذاب است؛
«سپید» و «سیاه» ...


تمامی موارد قابل توجه هستند،هیچ جزئیات پرتی وجود ندارد؛
نور،صدا،موسیقی،دکور و بازی ها👌
از تمامی آن می توان داستان را به دقت دنبال کرد.
تماما فکر شده و کم نظیر.
بار سوم برای تماشا...
باز هم چیزی از قلم افتاده است!!

با دیدن اسم مجید اسدی،تگ فلسفی و مطالعه ی خلاصه داستان بسیار ترغیب شده و یک بلیت خریداری کردم.
از روایت و داستان متاسفانه در حد چند خط خوانش کتاب،متن روانشناسی و فلسفی عاید بنده ی مخاطب شد!!
شروع داستان در بسیاری از صحنه ها پیش تر از این به شیوه های مشابه به معرض نمایش گذاشته شده و با گذشت چند دقیقه قابل پیش بینی بود.
حدود ۵۰دقیقه از متن،ارجاعات کلیشه ای بود و نکته ی جدید یا تازه ای در درون مایه ی خودش نداشت.
از ویدیو پروژکتور،بهینه استفاده نشده بود.
آنچه در نمایش شنیدیم و به تماشای آن نشستیم،بازگو شد چهار متخصص،اما از هیچکدام به عنوان یک متخصص بازی جذابی گرفته نشده بود.
مجید اسدی و خاطراتی که برای ما از نمایش تاری به جا ماند...
نا هماهنگی هایی بین موسیقی،پخش صدا دیده می شد که با توجه به روز اول نمایش رفع خواهد شد.

پ ن:
جناب عکاس صدای شاتر دوربینت😑
به امید دیدار بزرگواران در نمایش های جذاب تر🙏

من از نهایت شب حرف میزنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت شب حرف میزنم
اگر به خانهٔ من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاور
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچهٔ خوشبخت بنگرم
👤فروغ فرخزاد

هنگامه ی شب به چپ و راست می غلتیدم.
تنها بی خوابی ام با من بیدار بود.
به هنگام سپیده دم،با زانوانی سست،به سوی پنجره قدم بر میداشتم.
اما ... دیدن ادامه ›› از دریچه ی پنجره تنها تاریکی با من هم صحبت بود.
قدمی بردار،قدح را از جام پر کن که به سلامتی هیچیدن و پوچیدن بنوشیم.
خود بدان آگاهم که چقدر کسالت دارم.
چرایی آن آگاهی است...!
آقایان،دانستن بیماریست.
تاریکی،دوست قدیمی ام بود.
هر دو عمیق بودن را به خوبی از بر بودیم.
کشف می کردیم مسیر را،امامنتهی به رنج بود.
تشنه ی انتقام بودم.
از همه چیز؛
از خود،نور،تاریکی،رنج...
رنگ قرمزش،چراغ راهمان بود.
بدون تاریکی جسارت می خشکید.
به او گفتم مرا بردار تا لباسم بیفتد.
لباسی که نور بر تنم کرده بود.
به گوشه ای پناه بردم.
شمعی روشن بود.
کالبدم چغرتر از آنی بود که به یاد دارم.
روحم به دنبال رهایی بود اما...
تاریکی را یاد آوردم که قول و قراری داشتیم.
پرسید چه بود؟
قرارمان شبی که ماه آن دو نیم است،نیمی از آن درخشان و نیمی دیگر را مه پوشانده،یک و خنجر و گلی سرخ...
اما انگار از یاد برده بود...



شب بسیار درخشانی سپری شد.
به اتفاق دوست بسیار بزرگوار و نیک صفت،جناب دکتر فراهانی به تماشای این اثر نشستیم.
جناب مساوات،به مساوات شب نخست اثر بسیار درخشانی را اجرا کرد👌
در بخش های مختلف،جناب مساوات تغییراتی به جا و درست در آغاز هر بخش ایجاد و به اجرا در آورد.
در بخش ۹ یا همان تاریکی بازیگر مصنوعی،حتی بنده که یکبار نمایش را دیده بودم،به یکباره کاملا غافلگیر شدم...
تاریکی ۹ پاسخی بود به تمامی عزیزانی که اذعان داشتند،صدا به صورت کامل و یا بخش بخش ضبط شده و ایشان لب خوانی می کنند.
تمام عزیزان و رفقای تئاتری رو به تماشای دوباره این نمایش دعوت میکنم.
هر چه از موسیقی،متن و نورپردازی تعریف کنم،قطعا کم گفته ام.
اجرایی مونولوگ وار همانند این اجرا قطعا کم نظیر بوده و خواهد بود.
با گذر زمان،نمایش روز به روز بهتر و عالی تر خواهد شد.
هر بار که اثر را تماشا می کنم از خودم می پرسم؛
چنین چیزی چطور مقدور است؟
بی نظیر👏🌺

من آدم خبیثی هستم،آقایان!...اصلا راحتتان کنم؛مریضم.
هیچ جذابیتی هم ندارم.

📚یادداشت های زیرزمینی
👤داستایوفسکی 💜


زیباییش زبانزد خاص و عام بود.
احترام خاصی براش قائلم.
همه هم نظر بودن که دختر شریفیه...
آخه هم کتابخون بود،هم مستقل.
موهای پیچ و تاب ... دیدن ادامه ›› خورده و تنیده در همش رو که میدیدی،غرق خیال می شدی.
یه سری چیزا خیلی براش مهم بود؛
استقلالش،شرافتش و نجابتش.
علیه هر مشکلی «عصیانگر» بود.
گزیده کار بود چه در صحبت چه در کار.
سکوت رو میتونستی از نوع نگاهش هم بخونی.
سکوت،زیادیش وهم آوره...
خیالش،هر وجود بی جونی رو،رمق دوباره میداد.
هر شبی که فکر او در سرم نبود،دستام به خون تخیل آغشته می شد.
آخه آخرای فصلم بود که دوباره از نو ساخته شده بودم...
با او در تمامی فصول می تونستی برقصی...
قماری بود بر روی نبض های جریانم.
همه ی ما گاهی زیاده روی میکنیم؛
غیر از اینه؟
فرصتی خداگونه رو به من بخشیده بود تا خودم رو دوباره از بیافرینم.
اما انگار من،قدر فرصت رو ندوسته بودم.
دستم به خون آلوده شده...
شاید ۵دقیقه
شاید حتی ۵ثانیه...
دیگر فرصتی رو که خلقش کنه از دست نخواهم داد...
زیادی غرق در رنج خودم بودم.

نمیدونم کدومشون داره خفم میکنه،اما باید فریاد بکشم...




به طرز اعجاب انگیزی،غرق در کلمات متن بودم.
همانطور که دوستان نیز قبلا به این موضوع اشاره داشتند؛
در متن شاهد اقتباس از یادداشت های زیرزمینی،جنایت و مکافات و اشاراتی به زندگی شخصی حضرت «داستایوفسکی» بودیم که جدال شک و ایمان نمونه ی خوبی از شرح داستان زندگی داستایوفسکی به حساب میاد.

نیمه اول نمایش از نظر شیوه بیان احساسات مختلف،عرصه رو به نیمه ی دوم نمایش باخت.
میتونیم بگیم که برافراشته شدن پرچم قسمت دوم از سه گانه بورش و خون،به واسطه ی نیمه ی دوم اون بود.
چه بازی صامتی درجه یکی رو از صابر ابر شاهد بودیم؛
یک پکیج کامل از میمیک های صورت و بازی های بدن.
طراحی صحنه هم همانند قسمت اول برای من سوپرایزی همانند قسمت اول بود.
بی صبرانه منتظر قسمت سوم و پایانی خواهیم بود که احتمالا سال بعد خواهد بود🔥👌
حداقل ۲بار به تماشای این اثر خواهم آمد
درجه یک بودید💐

این سرزمینی است که بسیار دوستش میداشتم ؛ و این مردمانند که در « کوشش » که « سزاوار » بهترند...

شرحی بر بیگانگی قدرت و برابری...
سایه ی سنگین علم بر تصویر یاغی گری قدرت
به راستی در این سرپنجه کدام پیروز حقیقی است؟
سرزمینی تاریکی،منظره ای سیاه را به ارمغان آورده است.
ندایی میاید که این نبرد،نبردیست پایانی.
لباس رزم بر تن کنید.
« با کوبشی همچون پتک کاوه بر روی این زمین شوم،بانگ عدالت طنین انداز خواهد شد.»
به یقین بگویم بهترین اثری که امسال ... دیدن ادامه ›› تا بدین لحظه به تماشای آن نشسته ام.
اجرایی جسورانه در مقام یک اثر فاخر...
همه چیز آن به جا و اندازه بود👌
نقش جم که یک و سر گردن بالاتر از چیزی بود که توقع می رفت.
خسته نباشد جانانه خدمت یکایک شما عزیزان و بزرگواران🌹