سلام این تئاتر بسیار تاثیر گذار با موضوعی چالش برانگیز و کاراکتر ها و شخصیت های متفاوت که به قول نقل قول قاضی همه با حسن نیت به موضوع نگاه می‌کردند
دیالوگها عالی
بازیگران عالی ..
همه چی بخصوص کارگردانش خیلی خیلی خوب بودند
خانم جوانی که کارگردان بود کارش بسیار تحسین برانگیز بود.

ژرژ: کلاهبردار که بودم آدم خودم بودم ولی ناخواسته وارد سیاست شدم. فکر نمیکردم سیاسیا اینقدر از من کلاهبردارتر باشن

به به بی صبرانه منتظریم 🔥💫👌

موضوع بسیار بغرنجیه و رنج در این بغرنج مستتره.
پس وقتی میگم بغرنجه ، یعنی بغایت پر از رنجه اگه نشه...

سلام
ببخشید این نمایش تا جمعه هفته‌ی بعد تمدید می‌شه؟
از عوامل و روابط عمومی اگر ممکنه کسی پاسخ بده چون من برنامه دارم آخر هفته‌ی آینده بیام تهران و کار رو ببینم...
متشکرم

بی‌نظیر بود اجرا، به شدت با کیفیت. چه طراحی صحنه چه بازی ها، خوش ریتم و جذاب. خسته نباشید به همتون

آیا این ریش می‌تواند آن غبغب را بپوشاند؟ 
نمایش کمدی موزیکال «ریش فیدل، غبغب مرکل» نوشته‌ی امیرعلی نبویان به کارگردانی شهاب‌الدین حسین‌پورکه از ۹ اردیبهشت در سالن یک تماشاخانه‌ی هما روی صحنه رفته است، در فضایی با تم طنز و موسیقی مسائل مهم فردی و اجتماعی را به نقد و چالش می‌کشد. روایت از آن جا آغاز می‌شود که شبی از شب‌ها دزدی-همان لولوی قصه که موجودی کوتوله با شمایلی عجیب و غریب است-به روستایی در ناکجاآباد می‌زند و هست و نیست اهالی را که از قضا هیچ کدام هم واقعاً مال خودشان نبوده، می‌برد. صبح روز بعد مردم که تازه فهمیده‌اند چه بلایی سرشان آمده با داد و قال همدیگر را خبر می‌کنند تا بلکه چاره‌ای بجویند و در این میان دست به دامن کدخدا که پسری شجاع و درستکار دارد می‌شوند غافل از اینکه او یعنی دلاور قصه گم شده. چه بسا که دلاور آنها هم مثل وسایل به سرقت‌رفته‌شان قرضی و عاریتی است که هر چه در پی‌اش می‌گردند پیدایش نمی‌کنند.
 آیا در پایان نمایش روستاییان دلاورشان را پیدا می‌کنند؟ لولو و اموال دزدیده شده را چطور؟ آیا حقایقی هست که تمام سالها از چشم‌شان پنهان مانده؟ می‌شود غبغب مرکل را در ریش فیدل پنهان کرد یا ماه پشت ابر نمی‌ماند و همه چیز برملا می‌شود؟ 
در نمایش «ریش فیدل، غبغب مرکل» کارگردان از هر آنچه به عنوان ابزار در اختیار دارد به بهترین نحو برای پیشبرد این روایت جذاب و خوش رنگ و لعاب بهره می‌گیرد. گروه موسیقی، بسیار حرفه‌ای و پرانرژی و آهنگ‌ها و ترانه‌ها نوستالژیک و زیبا هستند. طراحی لباس چشم‌نواز و با جزئیات است؛ مانند قاشق و چنگال دوخته شده به لباس لکاته خانم! و گریم‌ها اگزجره شده و اکسپرسیونیستی انجام شده‌اند که همه و همه در جهت فانتزی کردن فضای داستان موثرند. دراماتورژی و طراحی ... دیدن ادامه ›› حرکات و کوریوگرافی این نمایش هم بی‌شک نمی‌توانست از این بهتر باشد و بازی‌های پرقدرت و حرفه‌ای بازیگران چه آنها که باسابقه هستند و چه آنهایی که برای اولین بار روی صحنه حضور پیدا کرده‌اند حرفی برای گفتن باقی نمی‌گذارد. طراحی نور با طیف متنوعی از رنگ‌های درخشان و تند و تیز و سایه‌بازی‌ها هم به جذابت‌های بصری اثر اضافه کرده و در مجموع می‌توان گفت ما با نمایشی روبه‌رو هستیم که تماشای آن علاوه بر حظ دیداری و شنیداری روایتی جذاب دارد که مخاطب را تا پایان با خود همراه و نه تنها غافلگیرش می‌کند بلکه پرسشی تأمل‌برانگیز را در ذهنش به وجود می‌آورد:«آیا ما، ارزش‌هایمان، هویت‌مان و تمام آنچه داریم واقعی است یا تنها سایه‌ای است از آنچه می‌پنداریم؟»
تماشای نمایش «ریش فیدل، غبغب مرکل»-که در نگاه اول ممکن است به نظرمان عنوانی نامرتبط داشته باشد-با متنی بسیار هوشمندانه و طنازانه و دیالوگ‌ها و ترانه‌هایی پر از مفاهیم عمیق ما را به کاوشی در درون خودمان و دنیای پیرامون‌مان می‌برد تا شاید بتوانیم به کشفیات تازه‌ای برسیم که البته مستلزم شهامت و جسارت رویارویی با حقایق است چرا که ممکن است قصه‌هایی که تاکنون در آن‌ها زیست کرده‌ایم سراسر دروغ و نیرنگ بوده باشد. در جایی از نمایش یکی از شخصیت‌ها می‌گوید:«این مردم دلشون نمی‌خواد قصه‌شون عوض شه!». ما چطور؟ آیا تاب رویارویی با حقیقت-همان طور که هست، نه آن طور که می‌نماید-را داریم؟! 

سلام
دیشب ۳۱ اردیبهشت به همراه همسرم به دیدن این نمایش رفتیم ، خوب و قابل تحسین بود اما نکته بسیار مهم درباره آن ، تاخیر در شروع نمایش است ، که البته به نظر می رسد این دیگه یک رسم همیشگی در تمامی نمایش هاست و کسی هم به این نکته توجه نداره و به نظر هم نمی رسه برای کسی مهم باشه ، همون قدر که مردم برای دیدن نمایش میان و با وجود هزینه های سرسام آور زندگی بخشی از درآمدشونو بابت دیدن نمایش هزینه می کنن ، انتظار می ره که عوامل اجرا هم ارزش قائل باشن و سرساعت و تایمی که اعلام می کنن نمایش شروع بشه ، حالا چند دقیقه رو میشه نادیده گرفت ولی نمایشی که قراره نه و نیم شروع بشه ، تازه نزدیک ساعت ۱۰ درها باز میشه واقعا زننده و غیرحرفه ایه ، و بابت این تاخیر هیچ عذرخواهی از طرف کارگردان و تهیه کننده انجام نمیشه که این هم جای تامل داره . اینجا به یاد استاد عزیزم استاد بهرامپور افتادم که همایش سه هزار نفری اجرا کرد بدون حتی یک دقیقه تاخیر و همیشه میگفت کسانی که دیر میان باید جریمه بشن نه اونهایی که زود میان.
نکته بعدی دمای سالن بود که بسیار گرم بود ، صندلی ها خراب شدن و صدای جیر جیر واقعا اذیت کننده بود ، موقع ورود تماشاچی ها اصلا نور کافی وجود نداشت . جلوی در هم کسی برای راهنمایی نبود و هر کس که وارد میشد سردرگم بود که اصلا باید چی کار کنه و کجا بره ، به نظرم باید تهیه کننده حتما یک نفرو جلوی در قرار بده تا مردمو راهنمایی کنه .
حالا بریم سراغ خود نمایش . بسیار بسیار اجرای سختی بود چون ۹۰ درصد دیالوگ ها به صورت شعر بود و این موضوع به نظرم کارو برای بازیگر بسیار سخت میکنه اما ماشاالله همگی به بهترین نحو اجرا کردن ، نور و دکور و طراحی لباس هم عالی بود ، موسیقی کاملا درست روی صحنه نشسته بود و به نظرم نکته ایی که خیلی ... دیدن ادامه ›› توجه منو به خودش جلب کرده بود انتخاب سازها بود ، خیلی هماهنگ و استادانه نواخته می شدن ، من خودم صدای عود خیلی دوست دارم .
در پایان از انتخابم برای دیدن این نمایش راضی هستم و پیشنهاد می کنم که برای دیدن این نمایش برید و لذت ببرید . هم نمایش و هم کنسرت