زندونیا زندون بانِ زندونیایِ زندون بانِ زندونیان!
آخ آزادی بی تضمینی...


خیالاتم را به مانند ورقی آتش زدم.
سبز بودند اما سرخ لازمه ی نوری برای این عالم سبزآباد بود.
همانند آتش زدن زمین پس از دروی گندم ها...
خیالات هم باید هر از گاهی به مانند آتش برافروخته شوند.
دلیلش پاک آشکار است؛
خیال تازه می خواهم.
آنقدر خیال کرده ام که عالم خیالم نیز ... دیدن ادامه ›› فرتوت شده است!!


اما خمارم!
خمار یک لحظه بودن در عالم خیال...
شاید قوه ی واقعیت نیز با همین خیال ساخته شده و من بی خبر بودم!

باری به هر جهت نیاز تازه ای سرتا پای وجودم را فی الواقع فراگرفته است.
باید گوارا باشد،مسیرش سبز تر باشد،تاره ام کند؛
شاید قطره یا ذره از جام جم.
نیاز دیدنم بود.
نیاز حس
نیاز به وجود
...


(( قطره ای از باده های آسمان
این جهان زندان و ما زندانیان
حفره کن زندان و خود را وارهان
آدمی مخفیست در زیر زبان
این زبان پرده است بر درگاه جان ))


اما این تشنگی نیز انتهایی در خود ندید.
تشنه ام
تشنه
تشنه...

تشنه ی رنج،تشنه ی عذاب،شاید هم شهوت.
این زبان آخر،سر سبز ما را نیز بر باد داد.

به راستی؛

هم ناطق و خاموشم
هم لوح خموشانم
هم خونم و هم شیرم
هم طفلم و هم پیرم


کیستم من؟
کیستم من؟
چیستم من؟


در چند خط نمی گنجد که بخواهم از تمام زوایای بسیار دیدنی و جذاب این نمایش تعریفی داشته باشم.
متن قابل ستایش جناب عارفی بگویم؟
از کارگردانی جناب گرجی و بازی اش چطور؟
یا بازی ایمان صیاد که در نقش شخصی که رنج دیده،استادیست بلامنازع؟
نمونه ی آن را هارشدگی شاهد بودیم...
نور،دکور،موسیقی،لباس
تنها مورد بازی جناب محمودی در نسخه ی اول نمایش بود که به شخصه برایم جذاب تر بود.
اما جناب سوفلو نیز انتخاب بسیار هوشمندی برای جایگزینی بود.
تمام فاکتور های یک نمایش فراتر از استاندارد
این چهارمین بار بود،اگر تمدید شود بعید میدانم چهاربار کفایت کند!!
خسته نباشید جانانه به تک تک اعضا