بعد از 24 ساعت بی خوابی و 2 ساعت چرخیدن تو نوفل لوشاتو و کافه..،
با چشمای قرمز داخل سالن رفتم و با لبخندی گشاد برگشتم..!
میخواستم نیام اما خوشحالم که اومدم.!
هنر و تبحر تک تک تون قابل انکار نیست، چه صداهای جذابی..! جای انتقادی نمیمونه.،
(هرچند که نیمه ی انتهای نمایش کمی ریتم کند و تکراری به نظر می رسید)
اما برای من ده دقیقه ی آخر نمایش بسیار ماندگار و بسیار درخشان بود.
ممنون که کنار همه طنازی ها، از اونچه که باید گفته میشد هم گفتید.

جناب مساوات شما نقطه ی عطف تئاتر ایران هستید..
من اجراهای سال های قبل شمارو ندیدم و بیشتر از یک سال نیست با کارهای شما آشنا شدم
اما با همین نقد هایی هم که هست من احساس میکنم تئاتر ایران در نبود شما کم میاره
گفتنی ها رو که گفتند..! دیگه من چی بگم؟
فقط میگم ممنون.

ایمان صیاد برهانی..! اونقدری که شما اشک منو درآوردی، روزگار درنیاورد..
یک ساعت و چهل دقیقه ای که رو همون صندلی های بدنامِ کاخ هنر هیچ حس نشد..
چقدر دلم میخواست این اجرا اختصاصی باشه..؛
یا حداقل تو هر ردیف یه نفر باشه؛
یا اینکه بغل دستیم انقدر نظر نده و گوشیشو چک نکنه..!
این اجرای تمیز..؛ این هماهنگیِ بی نظیر.. این تصویرسازی های بی مثال
و نورپردازیِ عالی خصوصاً در آخرین صحنه.. برای تماشا تمرکزی از جنس غرق شدن میخواست..
سخته انتخاب اینکه کجا بیشتر یاد خودم افتادم..
یا کدوم صحنه برام تاثیرگذار تر بود..
نه میشه از هیچ لحظه ایش نگفت، نه میشه از تمامش گفت
دیدنی بودید و درخشان✨
مرسی

اول بی پدر را ببینیم یا خان واده..؟!!
مسئله این است..!

جناب آقای جهانجونیا
فکر میکنم از انتقاد بیزارید
دیشب هم انتهای نمایش گفتی که انتقاد نکنید اما.. من نتونستم..!
الحق که اجرای سخت، پر انرژی ... دیدن ادامه ›› وطاقت فرسایی بود که تمام سیاهی این دوران و آن دوران رو در بر میگرفت..، متن سنگین و دل سنگین..، من با این جور نمایش ها خوب ارتباط میگیرم.
اما.. اون نیشخند های ریز ریز..، اون سخیف نشان دادن متن بین خوردن و آشامیدن و ... برای کاری که خودتون انتخاب کردید در کمترین سطح تاثیرگذاری روی مخاطب، به من مخاطب (عام) این حس رو می داد که شاید شما کاری که اجرا می کنید را قبول ندارید.. (حداقل مقداریش رو)
من با این هم تا جایی که تونستم کنار اومدم، اما اون صحنه ای که روسری به سر بستید..! اونجا برای من تیر خلاص اجرای شما بود..! چرا که از این عادت همه گیر که هر موقع کمتر احساس مقبولیت کردیم، شکل و شمایل زنانه بگیریم و خنده بخریم، متنفرم.!
پیام شما اساسی و زیبا بود..، متن و نمایش نامه به حد کافی گیرا و مقبول بود و از همه مهم تر اگر روی خط وفاداری باقی می موند، می تونست دوای درد زخم هایی که از این دوران خوردیم هم باشد..! اما خراب شد..!

به امید دیدن کارها بهتر.
امیدوارم تیربارونم نکنید..!

(و شکل راه رفتنِ تو معنای مثنوی است …).
چقدر خوب شد نشستم به دیدن این نمایش؛ “تماماً عاشقانه”
اگر تو زندگی فقط یکبار از دست دادن رو با تمام وجود حس کرده باشی؛ این نمایش بغض گلوتو می شکنه.. بارها و بارها..
اجرای موسیقی..؛ فضای نمایش..؛ حس و دو تا از بازی ها عالی و کامل بودند اما چیزی که به نظر من جای خالیش خیلییی احساس میشد “مفهوم اجتماعی” بود.. من فکر میکنم این کار جا برای این مفاهیم زیاد داشت؛ خیلی زیاد،.!
این کار میتونست تک بعدی نباشه؛ میتونست خیلی کامل تر باشه..؛ میتونست بیشتر دلمونو بشکنه..؛
که حیف..!
اما ممنون🤍

چه شب دارکی شد دیشب..!
انتظارم این بود (شاید هم به هر دلیلی بی جا) که موضوع قربانی بودن زنان بولد باشه، اما چیزی که من دریافت کردم (حداقل در لایه اول) قربانی بودن شخص قاتل بود.. (قربانی جغرافیا، ایدئولوژی، اطرافیان و ..) که انگار همه این عوامل اگر دست به دست بدهند از تک تک ما چنین قاتلی در میاد؟ در میاد آیا؟
اما من تا لحظه ی محاکمه و اون دیالوگ های دو نفره بین لبخندی و اون (به گمونم) بازپرس.. میخکوب صحنه بودم،
بازی ها عالی بودن و تمام صحنه تسخیر شده بود، بعد از اون اما به نظرم یک مقدار طولانی شدن کار خسته مون کرد و اون حس جذب شدن کمی تقلیل پیدا کرد. شاید هم به این دلیل بود که اون قدری که من از آقای لبخندی متنفر شدم، نمایش نشده بود.
اما اون تک جمله ی ثانیه ی آخر اجرا.. خیلی دوست داشتم دوستانی که حرفه ای هستن و قدرت تحلیل دارن، راجبش صحبت کنن.

ای وای..!
اگر که بتونید نیم ساعت اولش رو تحمل کنید، احتمالاً به بهشت برسید، یک مهمانی متفاوت در انتظارتونه که کامل شما رو در برمیگیره.
اما من جداً در عجبم که اگر میشد همه نمایش به قدرت اون پرده ی بهشت اجرا می شد، این نمایش چه شاهکاری از آب در می اومد..!
من در تکرار صحنه ی سردرگمی دوزخ که با المان های صحنه جور نبود و ارتباط برقرار نمیشد، حوصله م سر رفت راستش..!
در تکرار صحنه ی جهنم که القا کننده ی هر اعصاب خوردی ای بود، جز روح شیطانی و جهنمی زده شدم کمی..!
اما در آخر نور سبز بازی رو عوض کرد برام.
تشکر میکنم از حس متفاوتی که برام ایجاد کردید.
به امید دیدن کارهای بهتر
(اگر چشمان حساسی دارید؛ عینک ببرید)