«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
گفتم بالش، چه بالشی که از مرگِ پرواز میسازیم و میخواهیم به خواب رویم
گفتم خواب، چه خوابی که از مرگِ بیداری میسازیم و میخواهیم به فردا رویم
گفتم فردا، چه فردایی که از مرگِ امروز میسازیم و میخواهیم به رویا رویم
چه کابوسیست این مزرعِ کلمات..
چه افیونیست غم
و چه افیونیست خو کردن با غم
تیرهام، تارم، تاریکم، افسردهی افسردهی افسردهام
مانند شمشیری کند چهرهی بُریدن دارم
فولادی باطل
بازندهی جنگها و کشتهی دیگر تیغها
این تیرگی نمیگذارد حتی تو را آغوش باشم..
هیچ امرِ گناهآلودی همراه با عشق نیست
--------------
فارغ از پرداخت و بازی خوب بهنام تشکر و رویا افشار، شخصیت و ادب کوروش سلیمانی عزیز ستودنی است و حضور این شخص در هر اجرایی برای دیدنش کفایت میکنه
فارغ از پرداخت و بازیهای خوب، همینکه این تیم برای هر اجرا ۴ ساعت در رفت و آمد هستن یعنی عاشق این کارن! پس دست مریزاد
یه جمله هم برای بازیگر نقش ونسان: چقدر خوب بودی !
امشب این نمایش رو دیدم و واقعاااا لذت بردم از گریم و صحنه و لباس بگیرررررر تا اجرا و اکت قوی تمام بازیگران واقعاااا در کارشون توانمند بودن حتما حتما حتما برید ببینید
اسم کار «امشب به صرف بورش بدون خون»
شروع اجرا از سال ۱۴۰۴
با بازی صابر ابر و الهام کردا
نوشتهی مهدی یزدانی خرم بر اساس رمان یادداشتهای زیرزمینی داستایوفسکی
اسم کار «امشب به صرف بورش بدون خون»
شروع اجرا از سال ۱۴۰۴
با بازی صابر ابر و الهام کردا
نوشتهی مهدی یزدانی خرم بر اساس رمان یادداشتهای زیرزمینی داستایوفسکی
به اندازهی خانواده ازش لذت نبردم
بازیها عالی بود ولی طولانی بودن نمایش به کار آسیب زده بود
ولی با این حال اگر اجرای اول رو ندیدید، ارزش دیدن داره بنظرم
فیلم رو ندیدم ولی خوشحالم که بیتا عزیز رو در جمع نامزدهای بهترین بازیگر نقش مکمل زن میبینم و همچنین امیر نوروزی که کاندید بهترین بازیگر نقش اول مرد شده..
برای ما مخاطبین تئاتر بنظرم خوشحال کنندهست
کار با اینکه همه چیز داشت و در سطح بالایی بود(مخصوصا دو بازیگر) اما برای من یه چیزیش کم بود ولی نمیدونم چی !
با این حال توی این اوضاع تئاتر، ارزش دیدن داره
کار هم ۸۰ ۸۵ دقیقه بود
-------------
این پشتیهای صندلیهای کاخ هنر، ایدهی کی بوده؟ به من نشونش بدید
تولدِ لبخند در مرکز شهر، خبر و اتفاق خوبی برای تئاتر کشور بود که باعث شد بعضی از کارهای خوب دوباره اجرا برن و هنرمندانِ توانا به صحنه برگردن
امیدوارم این مجموعه، راهِ بعضی از سالنهای خصوصی رو پیش نگیره و همینجوری محبوب باقی بمونه..
دیدنِ کارهای دانشجویی که حداقل انتظاراتم رو برآورده کنه(حتی اگر عالی و فوقالعاده نباشه) یه جون به جونهام اضافه میکنه و این کار هم رفت توی همین دسته..
گروه محترم اجرایی در کمتر از یک روز، حرف ما رو شنید و تخفیف دانشجویی رو برگردوند
فارغ از کیفیتِ اجرا تا همینجا بابت قیمت گذاری و «شنیدن»، سه هیچ از بقیه جلو هستید!
دمتون گرم