یه نمایش در حد کار اول یک تیم دانشجویی که متاسفانه هیچ چیز پخته ای در متن و اجرا ازش دیده نمیشد. همه چی در حد شعار و سطحی برگزارشده بود.
یک اجرای زیر متوسط که برای کسی که هزینه میکنه یک کار در حد اجرای خانه هنرمندان ببینه کاملا ضعیف ارزیابی میشه.
مشکل من ولی با کامنت ها و نظراتیه که همیشه توی تیوال برای میذارن به همچی کارهایی!!!!!!!

یعنی حیف وقت پول انرژی برای این نمایش
صد رحمت به نمایش های روحوضی و بهزاد محمدی
حرف از سلیقه و این حرفها هم نزنید که این چیز مهملی که به اسم تاتر اجرا رفته بود به هیچ سلیقه ای نمیخوره
اگه تیوال این کامنت رو پاک نکنه که احتمالا میکنه
لطفا لطفا هرجا هستید از این کار دور شید

در یک نقد منصفانه متاسفانه متن فاقد درام لازم بوده و یک داستان یک خطی و یک ایده خام اولیه به درستی پرداخت نمیشود از نظر فرم نیز یک اثر خنتی است که هیچ خلاقیت در اجرا نداشته و علیرغم زمان کوتاه نمایش ریتم در قسمتهایی از نمایش بشدت افت داشت. شخصیت ها در حد تیپ باقی مانده و حتی بازی ها نیز از سطح متوسط بالاتر نبودند.
یک اجرای کم رمق و بی اثر
1 از 5

همه ما یک میزانی از نارسیسیم در وجود خودمون داریم یه وجه خودشیفتگی که اجازه نمیده گاهی از چهاردیواری که ساختیم از آن منیت محض خارج بشیم.
نمایش "من" به شکل درستی این مقابله و این مواجهه رو برای تماشاگرش عریان میکنه. در یک منظر اگزجره تا مرز همخوابی اجازه این رشد و هم زیستی را به نمایش میذاره و گاهی در حد چندش آوری همه چیز را اغراق شده ولی کاملا قابل درک ارائه میده. در تمام طول نمایش به شخصه بارها بارها به آن وجه خودشیفتگی خودم اندیشیدم . نمایش من برخلاف نمایشهایی که این مدت دیدم اثری است که بعد از خروج از سالن تاریک تازه چرخندنده های فکر رو به چرخ درمیاره و بخصوص اگر حتی تا حدی درگیر مفهوم متن شده باشی این درگیری تا مدتها با خودت ادامه داره.
نمایش اجرای درستی داره و تقریبا بی نقص جلو میره و تمام میشه. لحظاتی که من و من من از چهار چوب تصورات خارج میشن خصوصا بخش مبارزه با فیل که ارجاعی به ادبیات کهن داره از بهترین صحنه های اجرا هستند.
نمیشه از کار گفت و از بازی یکدست و سخت ایمان صیاد برهانی ننوشت..موزیکهای انتخابی به قدری عالی بودند که چند جا دلم خواست دست خودم رو بگیرم و همراه به نوای موسیقی برقصم.
تشکر و خسته نباشید به همه عوامل کار که تلاش کردند رسالت هنری شون رو به زیباترین شکل ارائه کنند.

یکی از حسن های نمایشهای مدرن یا به عبارتی پست مدرن مثل این کار یا در سطح بالاتر کاری مثل کمدی الهی اینه که ذهن تماشاگر رو به واکاوی وادار میکنه و دست رو برای هرگونه تاویل و تفسیری هم باز میگذارد.گرگ/ بره بصورت یک ابژه میتواند نماد انسان معاصر برداشت بشه و در لایه های خیلی آشکارتر برای من اشاره به تهدید فضای سایبر(مجازی) اعم از سوشال مدیا یا نت تعبیر میشه.کودکی که در فضای مفرح جدیدی وارد میشه و در معرض خطر گرگ ها( شما بخوانید سلبریتی ها) قرار گرفته و اسیر چنگالشون میشه.
اجرا علیرغم جذابیت بصری که با نور و طراحی صحنه و در برخی جاها با موسیقی ایجاد کرده بود نقص های آشکاری هم داشت که یکی از مهمترین هاش اکت و میزانسنهای بازیگران بود که در اون کانسپت طراحی شده به خوبی جا نیوفتاده بود.
این عدم همبستگی گاها تماشاگر رو دچار گیجی میکرد و ذهن رو از مسیری که نمایش قرار بود بهش نشون بده دور میکرد.
همچنان باید اشاره کنم که در یک نمایش مدرن یا پست مدرن برای هرکدوم از این عیبها میشه هزارتا دلیل اورد ولی نسبت به کارهای درحال اجرا(کمدی الهی ) مخصوصا این نقصها خیلی کمتر بود

تماشای نمایش "جن زدگان" بشدت پیشنهاد میشه.
کاری با میزانس های بشدت فکر شده و طراحی نور و موسیقی که درست و در خدمت اثر هست و به سلیقه و نظر تماشاگرش احترام میذاره و در خدمت روح نمایشنامه فوق العاده اشباح ایبسن میباشد.
بنظرم اگر قرار است از تاتر حمایت کنیم بهترین اثر در حال اجرا برای حمایت دیده شدن و خصوصا لذت بردن محض همین نمایش جن زدگان هست.

اجرا رو بهمراه تعداد زیادی از دوستان دیدم و به اتفاق نظرات علیرغم تلاش قابل تقدیری که در بازیگری و طراحی انجام شده بود متاسفانه بدلیل اضافات در متن نمایش در نیمه پایانی دچار افت شدیدی شد که کلیت اثر رو تحت تاثیر قرار میداد.
نمایش ارزش یکبار دیدن رو داره بنظرم ولی یک حسرت و ایکاش رو با خودش میاره که میتونست به سطح عالی برسونه کار رو