امیرحسین سرمنگانی (هالین) هالین

انتظار بیشتری داشتیم. باید این جلسات یه کنداکتور داشته باشه. خود این نشست بهش نقد وارده. حالا چه برسه به نقد و یا نظر درباره یک اثری.
خب درباره آقا خدایی باید بگم که من میتونم حرفاشون رو به عنوان یک برداشت بپذیرم. نه یک نقد.
بیشتر یه برداشت و یا نگاه بود که نمیشه گفت خوب بود یا بد، غلط یا درست.
چون این اثر دقیقا همین بود که هرکسی بتونه برداشتی متفاوت داشته باشه. حالا جدای از محور اصلی.
درباره این که بخوایم بگیم اثر باید مشخص کنه کجاست و در چه تاریخی و چه سویی داره، این رو درباره این اثر باهاش مخالفم. این مورد به این اثر نمیخوره. چون نه کارگردان و نه نویسنده قصد این رو نداشتند. چه اجباریه خب؟
امیدوارم نشست‌های بعدی بهتر باشه به هر حال
دمتون گرم✌🏻

اول از همه بگم که نمایش خوبی بود و ارزش دیدن داشت.
حالا چرا؟ چون نمایشنامه و روایت خوبی داشت. دارای تعلیق و طنز اندازه ای بود. تکلیف همه تو این نمایش مشخص بود چیزی نه اضافه بود و نه کم.
بازیگران با وجود گرمای سالن کارشون حرف نداشت.
دکور با وجود محدودیت‌های مالی که بود خوب و اندازه بود.
میزانسن خوب بود.
و در کل اگر درباره نمایش بخوام بگم، این بود که چیزی کم نداشت.

و اما مشکل من یه آقایی بود از تماشاگران که ده تا از فک و فامیلا با بچه آورده بود تو سالن، که قطعا اولین بارشون بود گویا و هیچ آشنایی با ... دیدن ادامه ›› تئاتر نداشتند. طوری که چند دفعه با سر و صدا جابجا شدن وسط نمایش. باهم بلند صحبت میکردند. تو نمایش یه صحنه سوپرایز تولد بود که یه دفعه دیدم شروع کردن به دست زدن! جواب دیالوگ بازیگرا رو میدادن. بچه‌هاشون غر میزدن و هزارتا داستان دیگه! که به نظرم مخاطبین تاتر اول باید با فرهنگ و شعور تئاتر آشنا بشن، بعد بیان تو سالن! این دوستانم که تو شب اجرا بودن هم بهتر بود میرفتن نمایش های بهزاد محمدی، یا یه پارکی جایی که براشون راحت ترم باشه!
مسئول ورود هم باید از ورود کودکان به سالن جلوگیری کنه.
مشکل بعدی که اکثریت هم داشتن گرمای سالن بود، که قرار شد رسیدگی کنند!
همین!
امتیاز من به این نمایش با درنظر گرفتن شرایط سالن: 4 از 5

واقعا برام عجیب بود.
من این نمایش رو تو جشنواره دیدم، و گفتم برم ببینم با اصلاحات مربوطه بهتر شده یا نه.
رفتم دیدم کلا متن عوض شده، بازیگران عوض شدن، فقط اسم نمایش و کارگردان عوض نشده.
یه نمایش دغدغه‌مند که به وضع بازیگران و کارگردان های تئاتر پرداخته شده بود که خیلی وضع خرابه و ما داریم زحمت میکشیم و ...
این که در کل نمایش این شکوه هارو بیان میکنید، خیلی نمیشه پذیرفت و مخاطب صرفا میتونه بگه « خب آره راست میگن، وضع خرابه» ولی نمیشه گفت نمایش خوبی بود. چرا که ما شنیدیم همه اینارو و در فضای مجازی هم میشد به اشتراک گذاشت در قالب یک استوری. من نمیگم نمیساختین و حرفش رو هم نزنید، ولی خب هنرمند وظیفش اینه که هنر اعتراض رو به نمایش بذاره و با یک روایت و خلاقیت بهتری به مخاطب این رو بگه.
حتی رورانس هم کلی مرثیه داشت و تا آخرین لحظه کش اومد این قضیه.
در کل من هرچی تلاش کردم خودم رو قانع کنم. دیدم چیزی پیدا نمیکنم و حرفی برای گفتن نیس...
این نمایش خوب نبود، و میدونم شما قابلیت خلق اثر بهتر رو دارید.
امتیازم به این نمایش یک از پنج

🔻درباره نمایش « ده و ده دقیقه »
‌
همین ابتدا بگم از نمایش خوشم نیومد.
چرا؟!
به این دلیل که تکلیف نمایشنامه و داستان معلوم نبود. چی میخواست بگه؟!
صرفا یک نظریه علمی که میگه « ده دقیقه بعد از مرگ مغز انسان هنوز کار میکنه و سعی بر مخابره کردن خاطراته...»
و این جمله نویسنده و کارگردان رو ترغیب کرده بود که با گوش دادن چندتا موزیک علی سورنا و شایع ( رپر ) اثری رو خلق کنه.
ایده داستانی این نظریه نمیتونه باشه.
نمایشنامه فاقد پیرنگ بود و کلی باگ داشت. چندتا روایت که به هم ربط نداشت و هیچکدوم هم جذابیتی نداشت.

اگر ... دیدن ادامه ›› نمایش تک پرسوناژ هست، حتما باید به شخصیت پردازی توجه بیشتری بشه و پرداخت بهتری بهش بشه.
دیالوگ‌ها به این کارکتر نمیخورد هیچ‌جوره.
دیالوگ‌های عاشقانه و شاعرانه که اصلا خیلی بیرون زده بود.

صدا تنظیم نبود و در fade in & fade oute مشکل داشت و افکت‌ها اذیت‌کننده بود.

طراحی صحنه اندازه بود و برای این نمایش خوب بود.
نور صحنه هم خوب بود.
بازیگر هم استعداد خوبی داشت. ولی یه سری جاها تو این نمایش اوِر اکت بود.

و در آخر
اگر نمایش رورانس داره، بازیگر باید روی صحنه باشه و به احترام مخاطبی که ایستاده و دست میزنه، اون هم باشه و احترام بذاره. این که بعد از پایان نمایش بازیگر هنوز وسط صحنه دراز کشیده باشه و کارگردان آخرای صحبتاش بیاد بلندش کنه و بازیگر هم بگه من پاره‌ام و یه دست تکون بده بره به نظرم حرفه‌ای نیست.
شما بازیگر هستی و اگر خسته شدی در نمایش هم خب کار شماست. و این وظیفه رو قبول کردید، پس باید احترام به مخاطب هم بپذیرید و جزو وظایف خودتون بدونید.

موفق‌تر باشید...
امتیاز من به این نمایش ۲ از ۵

«میان ما دیوار بکشید
صداها از ورای تاریکی می‌آید...»
‌...
من از نمایش خوشم اومد
چرا؟
چون که حرف‌هایی که زد حرف حق بود.
بعضیا میفرمایند اگر جراتش رو ندارید کامل حرفتون رو بزنید، مجبور نیستید چیزی بسازید که نصفه و نیمه باشه... روی صحبتم با اون بعضیاس؛
اگر از ابتدا اعتقادات افراطی رو در شما پرورش نمی‌دادند و زندگی و انسانیت رو به شما یاد می‌دادند، شما هم دچار کج فهمی یا نفهمی نمی‌شدین.
تمام ... دیدن ادامه ›› اسامی که در نمایش آورده شد، در همین‌جا بودند، کنار ما زندگی کردند و در راه شرف و انسانیت و آزادی جاوید نام شدند. چه بسا همونطور که در نمایش گفته شد، بعضیاهم حتی نامی ازشون نمونده.
بازیگرا رو خیلی دوست داشتم و شوق و عشقی که برای بازیگری داشتند قشنگ حس میشد و کارشون هم عالی بود.
متن شعارزده بود؟! بله...! ولی خب قرار نذاشتن که مانیفیست یا شعاری نباشه. ما با همین نمایش و اثر مواجهیم. مثل این میمونه که بشینیم فیلم درام ببینیم و آخرش بگیم چرا ترسناک نبود؟!
ولی شعارش بیرون نزده بود و روی کلیت کار نشسته بود.
‌
ولی نقدی که دارم؛
حدود ۱۸ بازیگر در کار هست( اگر اشتباه نکرده باشم) که به جز شخصیت اول، تمام بازیگران روایتی رو شرح میدن و اجرا میکنند، و روایت‌ها کمی طولانی بود. اگر هر روایت در حد دو خط میشد، تاثیر بهتری میذاشت و مخاطبان بیشتر و بهتر روایت رو دنبال میکردند. چون به نظرم لازم نبود این همه روایت‌هایی که به همدیگه متصل نیستند رو توضیح داد.
.
طراحی صحنه هم خوب بود.
نور هم میتونست بهتر باشه.
صدا خوب بود.
لباس‌هم که گویا طراحی خاصی نداشت. که اگر یک‌دست میشد بهتر بود.

امتیاز من به این نمایش ۳.۵ از ۵
‌
به امید موفقیت‌های بیشتر🤍