دیشب این کار رو دیدم و بسیار خوشحالم که امسال این دومین اثر بعد از جن زدگان ( براساس نمایشنامه اشباح ) از کارهای اقتباسی ایبسن رو دیدم. یک اجرای تمیز و تقریبا کم نقص که همه سعی اش رو میکنه با وفاداری به متن اصلی نمایش در قالبی تماشاگر پسند ورسیون تازه و بکری از نمایشنامه مرغابی وحشی رو ارائه بده. شاید عبارت به اندازه بودن بهترین توصیف برای این اجرا باشه و قطعا دیدن رحیم نوروزی با اون بازی استاندارد و گاهی زیرپوستی و بهرام ابراهیمی عزیز با اون صدای منحصر بفردش لذت دیدن اجرا رو دوچندان میکند.
بواقع برای خودم من این دو کاری که امسال از اجراهای ایبسن دیدم منو وادار کرد برم و متن های اصلی رو بخونم و بعد از سالها شناخت نسبی این نویسنده باید اعتراف کنم تازه با ابعاد هنر ذاتی و عمق نوشتاری و استعداد این نویسنده بواسطه این دو تا کار بیشتر و بهترآشنا شدم.
چقدر خوبه که این اجراهای کلاسیک بشرط استاندارد بودن بجای نمایشهایی با متن های ضعیف برای پیوند تماشاچی ها با نویسندگان کلاسیک بیشتر بشه.