با سلام. نظر شما رو خوندم. ببینین نمایش(موسیقی، نقاشی، فیلم و کلا هنر) سلیقه‌ایه و هرکسی حق داره از یه نمایش خوشش بیاد یا خوشش نیاد اما شما هم خیلی سختگیرانه تماشا کردین. درمورد داد زدن بازیگرها میشه اینو گفت که خب بین شخصیتهای داستان یه جور دعوا و کل‌کل داره اتفاق میفته و اگه صداشون پایینتر از چیزی باشه که هست عملا صدا به انتهای سالن و بالکن نمیرسه. شما گفتین چرا از اوه مای گاد استفاده شده مگه اونا فرانسوی نیستن! وقتی یکی از کاراکترها میگه oh my god همه معنیش رو متوجه میشن چون این اصطلاح رو شنیدن و باهاش آشنان حالا اگه فرض کنیم معادل فرانسویش oh mon dieu رو استفاده میکردن به نظر شما چند نفر متوجه معناش میشدن؟ اگر هم فارسی میگفتن که باز به قول خودتون ایرانی میشد و اونا فرانسوی هستن. نکته بعدی اینه که به هرحال تو هر نمایشی نگاه و سلیقه کارگردان هم دخیله و همین باعث تفاوت کارها میشه. اگه قرار بود همه طبق یک قاعده یا طبق قاعده مورد پسند ما یا طبق واقعیات و یا حتی طبق اتفاقات توی فیلمها و سریالها پیش برن که خلاقیت از بین میرفت. به این مورد هم توجه کنید که یه سری از نمایشها فقط مختص تئاتربینهای حرفه‌ای نیست و باید طوری باشه که مخاطبی که اولین‌باره وارد سالن تئاتر میشه رو هم جذب کنه. قطعا خیلیها برای اولین بار بود که بلیت تئاتر خریده بودن و احتمالا به زودی از علاقمندان خواهند شد. البته حرفهای من به معنای بی‌نقص بودن نمایش نیست فقط پیشنهاد میکنم انقدر سختگیرانه بهش نگاه نکنید.