یکی از حسن های نمایشهای مدرن یا به عبارتی پست مدرن مثل این کار یا در سطح بالاتر کاری مثل کمدی الهی اینه که ذهن تماشاگر رو به واکاوی وادار میکنه و دست رو برای هرگونه تاویل و تفسیری هم باز میگذارد.گرگ/ بره بصورت یک ابژه میتواند نماد انسان معاصر برداشت بشه و در لایه های خیلی آشکارتر برای من اشاره به تهدید فضای سایبر(مجازی) اعم از سوشال مدیا یا نت تعبیر میشه.کودکی که در فضای مفرح جدیدی وارد میشه و در معرض خطر گرگ ها( شما بخوانید سلبریتی ها) قرار گرفته و اسیر چنگالشون میشه.
اجرا علیرغم جذابیت بصری که با نور و طراحی صحنه و در برخی جاها با موسیقی ایجاد کرده بود نقص های آشکاری هم داشت که یکی از مهمترین هاش اکت و میزانسنهای بازیگران بود که در اون کانسپت طراحی شده به خوبی جا نیوفتاده بود.
این عدم همبستگی گاها تماشاگر رو دچار گیجی میکرد و ذهن رو از مسیری که نمایش قرار بود بهش نشون بده دور میکرد.
همچنان باید اشاره کنم که در یک نمایش مدرن یا پست مدرن برای هرکدوم از این عیبها میشه هزارتا دلیل اورد ولی نسبت به کارهای درحال اجرا(کمدی الهی ) مخصوصا این نقصها خیلی کمتر بود