اجرای سرحال و تقریبا کم نقضی رو دیدم. به جد که بهترین فرم و زبان در نمایش همین کمدی ابزوده. و چقدر نوشتن و اجرای کمدی ابزورد سخته که بتونه مرز بین جلف بودن و ابزورد بودن رو حفظ کنه. نمایش بی حیوان در بیشتر پرده ها( اپیزودها) در این زمینه موفق عمل کرده و تقابل بین تفکر و خیال یا به عبارتی روشنفکری ادایی بودن و تعقل گرایی رو به درستی به نمایش گذاشته. اما اپیزود آخر چکیده فلسفی از عمق و ژرفای هستی است. همان تاثر و پیشمانی عمیق انسان از تکامل و حرکت به سوی عقل گرایی.
ایکاش واقعا میتونستیم به دریا برگردیم همگی...
شخصا بعد از سه روز که از دیدن اجرا گذشته هنوز عمیقا دارم به این مفهوم می اندیشم و اگر غیر از زبان طنز و کمدی بود این مقدار تاثیرگذاری رو در من ایجاد میکرد.
خسته نباشید به همگی
البته بعضی از بازی ها رو دوست نداشتم و کاش بازیگرها یک دست تر میبودند.
مینیمال و زیبا
4 از5