"من از کجا بدونم که گرگم یا بزغاله؟"
روایتی که محمد مساوات به پیش چشم ما گذاشت، روایت زیرکانه ای است. ایده اجرا جذاب است. ایده صحنه خوب است. بازی بازیگران یکدست و درگیرکننده است البته که بازی "آقا گرگه" - علی محمودی - علی مساوات و میلاد آریافر برای من جذاب تر بود. کارگردانی کار فکر شده است و خلاقیت در خودش دارد.
مشکل اصلی بی پدر متنی است که راه خود را گم میکند. انقدر در میانه دست به تکرار جملات و تاکید بر روی پیام خود میکند که انگار، مخاطبِ خود را دست کم میگیرد و به مخاطبش اعتماد ندارد. "بی پدر" به قدری بی اعتنایی میکند به فهم مخاطب از لایه های زیرین نمایش که از اواسط کار من مخاطب، نمیدانم با نمایشی از داستان شنگول منگول طرف هستم یا نمایشی که از این قصه قدیمی وام میگیرد تا به لحن خودش برسد! در اخر وقتی امیدوار بودم تا "بی پدر" لحن عریان خودش را نشان دهد نه تنها ناامید شدم بلکه حس کردم به تماشای اجرایی اشتباه نشسته ام.
این اولین کاری بود که از جهان محمد مساوات دیدم
و امیدوارم این تجربهِ ناقصی از جهان ایده آل او باشد.
این را صرفا از روی نقاشی هایش و هویت های بصری جذابش میتوانم حس کنم.

پنجشنبه 18 اردیبهشت
سالن لبخند

هارشدگی - 3 اردیبهشت
ساعت شش و چهل و پنج دقیقه

وقتی هارشدگی تمام شد، احساسات متفاوتی داشتم. از اینکه منطقم مصرانه میخواهد نمایش را دوست نداشته باشد اما احساسم نمایش را دوست دارد. بعد از گذشت چند روز این متن را مینویسم چرا که فکر میکنم برای نوشتن نیازه تا هیجانات از هاری به رامی برسند!
هارشدگی مجموعه ای از نقاط قوت است و همینطور ضعف. از نقاط قوت میتوان به: طراحی صحنه به جا و همسو با نمایش/ پوستر و تبلیغات کار که بنظرم به قدری خوب و شگفت انگیز است که شاید هیپنوتیزم شدنم موقع خرید بلیط را میتوانم به گردن گرافیست و سازنده تیزر بیاندازم/ بازی و حضور خالص ایمان صیاد برهانی که اکثر عزیزان ذکر کردند و درست هم گفتند/ دوپاره بودن نمایش (تمرین واصل ماجرا) که بنظرم خیلی هوشمندانه و زیرکانه ... دیدن ادامه ›› است/

شاید چند نقطه ضعف هم وجود داشته باشد که بنظرم در شبی که من شاهد نمایش بودم، بازی امین اسفندیار عزیز، کلا برای نمایش و کار دیگری بود و اصلا جایی در ان نمایش نداشت و کمی من را دچار گنگی میکرد که آیا واقعا این آدم از اینکه شاهد این رویداد است به "عصیان" رسیده است؟ گمون نکنم. رسیدن به عصیان و ادای عصیان را دراوردن کمی متفاوت است. (لازم به ذکره که به توانایی امین اسفندیار شکی نیست و هدف صرفا بررسی از دید یک مخاطب مشتاق است و هدف چیز دیگری نیست.)
بنظرم نمایش نامه ارجاعاتی میدهد به نمایش نامه مرگ و دوشیزه که باید بخوانم تا بتوانم مفصل تر نظر بدهم اما در کل بنظرم کارگردان (در همان مقام هم نویسنده کار) مشخص نمیکند که کجای این دعوا می ایستد با توجه به اینکه انگار نویسنده به نوعی همان ناظر است (نورآرش چارلی با بازی واقعا خوب و گیراش) و دارد حرف هایش را به عنوان رهبر ارکستر در گوشمان میزند و شاید این حس نشدن "هارشدگی" باعث میشود که من همچین جمله ای بنویسم اما حس میکنم در طول نمایش ما باید این پیام را "حس" میکردیم تا صرفا در گوشمان با کلمات زمزمه شود.
در مورد بازی خانم الوند هم که دوستان نارضایتی داشتند بنظرم ایراد دوستان شاید از تن صدایی باشد نه خود اجرای کار.

در مجموع لذت بخش بود دیدن نمایش "هارشدگی" در سالن خوب لبخند
به امید دیدن کارهای بیشتر و رها شدن با این گروه خلاق.

"مَثلِث" اثری خلاقانه است. نمایشی که سریع با مخاطبش ارتباط برقرار میکند و قول بیجا به مخاطبش نمیدهد که نتواند به آن عمل کند. مثلث یک شور و عطش برای بازگویی قصه ایی است که اکثرا ازش مطلع هستیم اما اینبار با فرم و سر و شکلی متفاوت. خسته نباشید به تیم خوب مَثلِث و به امید اجرای جدیدشون با اتفاقات و خلاقیت بیشتر.

فوق العاده...
هجوی خفن درمورد هیچ چیز و همه چیز.
اجرایی که به عنوان یه دانشجو هنر از لحظه به لحظه اش لذت بردم.
قبل از این اجرا، لذت بردن از هجو رو تا الان تجربه‌اش رو نداشتم
و امروز نهایت لذت رو بردم، جوری‌ که این اجرا با من می‌مونه...
دم تیم اجرایی و اجرگرانشون گرم

سلام وقت همه رفقا بخیر
اگر کسی یک یا دو تا بلیط این نمایش برای روز جمعه 30 اردیبهشت ساعت 18 داشت و نیازی نداشت بهش، من خریدارم شدید? ممنون میشم اطلاع بدین
این آیدی من تو تلگرامه theafr
ممنون?

سلام وقت همه رفقای تئاتر باز بخیر.
امیدوارم خوب باشید،
من برای روز پنجشنبه 22 اردیبهشت، ی دونه بلیط پزشک نازنین دارم ساعت 21 . اگه هرکدوم از دوستان تمایل به خرید داشتن به آیدی تلگرام @theafr پیام بدن?
شماره همراه من 09117583720
من خودم به خاطر تداخل ساعتی نمیتونم حاضر شم...