مروری بر نمایش «کتابخانه نیمه شب»
وقتی قُبح عمل خودکشی در بَرزخ....

با درود به تمام عوامل نمایش موفق و پرطرفدار«کتابخانه نیمه شب». نمایشی که بالاترین نمره و ستاره را کسب کند بدین معنی است که علاوه بر بازیگران (آقای شعبانپور سقف انتظارات از یک بازیگر را به بهترین روش اجرا کردند)، دیگر عوامل از نویسندگی تا کارگردانی و بقیه عوامل هم به همان نسبت موفق بوده اند. از همه شما بابت طرح یکی از پیچیده ترین مباحث بشری در قالبی از طنز جذاب تشکر می کنم. فقط از نویسنده و کارگردان محترم یک سوال در مورد نگارش شخصیت زن داستان دارم.

بر اساس تحقیقات و تجربیات موجود در مورد اشخاصی که تجربه نزدیک به مرگ یا NDE و یا OBE داشته اند وقتی کسی خودکشی می کند ولی نمی میرد (آشنایی ما ایرانی ها با این مبحث در ابتدا با کتاب دکتر ریموند مُودی به نام زندگی پس از زندگی شروع شد)، و وارد عالم برزخ، یا عالم مثال یا عالم موقت Intermittent ... دیدن ادامه ›› World می شود با او برخوردی متفاوت نسبت به آنچه در این نمایش اتفاق افتاد خواهند کرد. از آنجا که خودکشی جزو نابخشودنی ترین گناهانی است که فرد می تواند مرتکب بشود با او در عالم مثال آنچنان ترسناک و خشمناک برخورد می شود که از کرده خود پشیمان شود. در این حالت وقتی به او فرصت مجددی برای بازگشت می دهند از اهمیت و ارزش آن آگاه خواهد شد و سعی می کند بینش جدیدی به دنیا و زندگی داشته باشد و از شانس مجدد خود نهایت استفاده را برده و رفتار گذشته خود را ترمیم کند.

تغییر زمانی و گردش عقربه های ساعت روی دیوار خیلی واقع نمایانه و رئال تغییرات مکانی و زمانی هر دو موقعیت را نشان میداد. ولی بر اساس متن نمایش شخصیت زن از هیچکدام از فرصت های داده شده در هنگام بازگشت استفاده نکرد و نتوانست تصمیمات گذشته خود را فراموش کند و یا آنها را ترمیم کند و یا اینکه از عمل خود اظهار پشیمانی کند. آیا نمی بایست متن نمایش آنطور نوشته میشد که این نحوه برخورد با او در عالم مثال کمی جدی تر و یا سهمگین تر می نمود تا او از عواقب عمل خود آگاه تر میشد؟ در پلان آخر نمایش بهتر بود به جای اسم جواد خیابانی از دکتر عباس موزون مجری و تهیه کننده برنامه «زندگی پس از زندگی» نام می بردید که در طی شش فصل گذشته در ماه رمضان با تعداد زیادی از افرادی که یا خودکشی و یا در سانحه NDE را تجربه کرده اند مصاحبه کامل انجام داده اند.

خُرسندی تان سَرمدی باد