زهره سپهریان فعال هنری

دردنوشان یک نشست محسوب میشه که ترکیبی از روایتگری و موسیقی و اجرای سماع در آن ترکیب بندی شده است.
حال و هوای خاص خودش را دارد و اگر خودتان یا کسی که همراه شما میشود به شعر و موسیقی علاقه دارد میتوانید از این اجرا لذت ببرید.

البته من چون وقتم محدوده در هفته، ترجیحم، دیدن تیاتر هست و فکر میکردم کار ترکیبی از تیاتر و موسیقی هست یعنی کنسرت نمایش. ولی با یک چنین برنامه ای روبرو شدم و از این مواجهه جا خوردم.
هر چند به لطف حضور شعرهای ناب استاد سخن, سعدی خوش بود آن دقایق که در دردنوشان گذشت.

پیشکش درود و سپاس به عوامل دردنوشان

نمایش مساوی بود با کتاب تصویریِ مغازه خودکشی
تک تک کاراکترها با ذوق و سلیقه جان بخشی شده بودند و حالا روایت روی صحنه ورق میخورد.
با توجه به سالن شیشه ای اجرا در تماشاخانه هما از امکانات در راستای کار خیلی خوب استفاده شده بود.
فضای نمایش فانتزی و شبیه انیمیشن بود که میشه اسمش رو گذاشت تیاتر انیمیشنی.... نو اورانه بود هر چند از تیاتر سنتی کمی فاصله میگرفت.
بازیگران همگی تلاشگر و دوس داشتنی

برای من مفرح و لذت بخش بود اگر درد نشستن روی نیمکتهای سخت و سفت این سالن رو نادیده بگیرم.


پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش مغازه خودکشی

پنج ستاره درخشان
نمایشی که لحظه ای از ریتم نمی افتد.
یک متن روان، زیبا، پرلطف، گیرا و دراماتیک... قلمتان مانا جناب غلام حیدری... کاش بدونید که با ترکیب کلمات با زیبا مثل زخم زیبا و مرگ زیبا چه لحظه ی عمیق و معناداری خلق کردید.
جناب فلاح نازنین بازیتون درس بازیگری و چگونه روی صحنه بودن و صحنه را تصرف کردن بود ..درخشاااان، دوست داشتنی و باورپذیر.
طراحی صحنه و لباس و انتخاب موسیقی همه دلنشین و متوازن و به اندازه.
از معدود نمایشهایی که دوست دارم دوباره ببینم.
رورانس پایانی چقدر جان بخش بود...
واقعا دوست دارم برید ببینید و لذت ببرید.

با درود و سپاس به عوامل نمایش جایی که گوزنها آواز میخوانند

از میان نهنگها از قلم افتاده بود متاسفانه...و درباره اش ننوشته بودم
چندی پیش به تماشای این نمایش نشستم.
بازی بازیگران صمیمانه بود.
به عنوان مونولوگ ساختار و پیچیدگی روایی خاصی نداشت؛ ولی نثر روانی داشت.
تصویر ویدیو پروژکتور روی زمین و تصویر کردن دریا را از باب خلاقیت دیداری و بصری دوست میداشتم.

برجستگی ویژه این کار برای من، نام یکی از هم کلاسی های دوران دانشگاهم روی پوستر به عنوان نویسنده بود.
امیدوارم نوشته های زیاد در عرصه نمایش و یکی درخشانتر از دیگری به قلمتان روی صحنه بیاید اقای جوانی.



پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش از میان نهنگها

چه مفرح و دلچسب، چه شیرین و طناز، چه تراژیک و اجتماعی،
اکثر متن های مرتبط با هر اپیزود خلاق و شنیدنی بود در جشنواره الفبا.
حرف میم و کاف و پ و ب و خ و ر و ژ ... عالی بود. چقدر پتانسیل حرف خ زیاد بود که دو اپیزود داشت... و همین تامل برانگیز بود و کلی کشفهای دیگه برای علاقمندان واج ها و آواها، برای علاقمندان به کلمه و کلمات.
من به واقع لذت بردم و انرژی کار خیلی خوب و تاثیر گذار بود.
چهار ستاره به بالا .....

خانوم گلاب آدینه هم گرم و مهربان و انرژی بخش در همراهی با کار و تماشاگران ...زنده باد!

پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش جشنواره الفبا

دوزخ و برزخ چیز دوست داشتنی نیست و بهشته که بهشته و خواستنی
کمدی الهی به روایت تیم جناب پوریا گلستانی هم با بهشتش غوغا میکنه ....هر چند برزخ و دوزخش هم خلاقانه و درخشانه....
دوست ندارم درباره اش توضیح بدم چون از لطف دیدنش کم میکنه.
اگر دوست دارید یک پرفورمنس جذاب ببینید این کار قابل توصیه است.

پیشکش سپاس و درود به عوامل نمایش کمدی الهی

عجب تیاتر تماشاییییی و چشمگیری

به تک تک عروسکها جان بخشیدید عروسک گردانان هنرمند.
عروسکها چه خوب تن میدادند در حرکات و گفتار و کردارشان به آدم شدن ....اسبها و حرکاتشان چقدر بااور پذیر...دوستشان داشتممم

این کار را باید دید حتی اگر نقدهایی بر آن وارد باشد از جمله طولانی بودن کار
این کار را باید دید و به هنرمندانمون افتخار کرد.
این کار به غرور ملی من افزود. هم به دلیل متن و هم اجرا
به امید تکرار سناریوهای متنوع از شما


پیشکش درود و سپاس به عوامل اپرای مولوی

نمایشی خوش ریتم با ضرب آهنگ مناسب که میزانسن دقیق و خلاقی داره... و برای هشتاد دقیقه ادم رو با خودش میبره جلو ....
من از دیدن نمایش لذت بردم هر چند موضوعش برام دردناک بود.
اشاراتی به مباحث روانشناسی در اثر بود ولی بیشتر این نمایش قصه گوی یک روایت واقعی است. نویسنده دست روی لبخندی گذاشته (چه در اسم و چه اجرا) که از همون سالها وقتی خفاش شب رو دار زدند برای من هم سوال بود و امروز دوباره سوالم زنده شد و همچنان سوال ....
نکته ظریف و اوج ماجرا برای من در دستکشی بود که یکی از تیم اجرای حکم به دست کرد اگر درست فهمیده باشم که ریشه یابی درجه یکی بود.
دکور رو هم دوست داشتم و با کار خیلیی هماهنگ بود و خلاقانه.
بازی بازیگرها هم به کار مینشست و در خدمت موضوع و صحنه بود.


پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش غلامرضا لبخندی

محو طراحی لباس درخت ساکورا شدم ...زیبا و خلاق
بازیها هم روان بود. متن و حرکت هم در هم تنیده بود ...
ایده های ظریف و درخشانی در کار بود. مثل کیفی که دردهای بدون همدرد رو حمل میکرد ... و هماهنگی تصاویر روی ویدیو پروژکتور با اتفاقات روی صحنه خوب و دلپذیر بود.
من بیست دقیقه آغازین نمایش رو از دست دادم متاسفانه و نمیتونم منسجم در مورد متن حرف بزنم ولی فرم اجرایی نمایش رو دوست داشتم.
دیدن ساکورای کاغذی رو به دوستان تیاتری پیشنهاد میکنم.

پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش ساکورای کاغذی

بونکر از اون نمایش هایی هست که اگر متن نمایشنامه رو بخونی میتونه خیلی لذت بخش باشه
به امید چاپ نمایشنامه بونکر

دایره، ماندالا، تعادل
یک صحنه گرد چرخان میتونه بینظیر باشه.... تعادل نمایش بونکر با چرخش صحنه زیر پای بازیگرها بهم میخورد و روایت آغاز میشود.
همه چیز طوری به نظر میرسدکه گویی با یک رویداد تیاتری ویژه مواجه خواهی شد. اما از همان دیالوگهای آغازین ترسی سراغت می آید که نکند نتوانی قدردانِ دقایق فکری و متنی و فرمی نمایش باشی.متاسفانه تا انتهای نمایش این ترس به واقعیت میپیوندد و این نمایش تو را در اغوش نمیگیرد. حتی در طول نمایش خسته میشوی، حوصله ات سر میرود، ساعتت را چندین بار نگاه میکنی...پایت را جابجا میکنی...
بونکر پر از کلمه است برایت اما خالی از رابطه.

تا اینکه از سالن خارج میشوی ..سوار ماشین میشوی.. به خانه می آیی و چند ساعت بعد وقتی میخواهی درباره آنچه دیدی بنویسی میبینی گوی این فاصله در تو اثر کرده کم کم شروع میکنی به ارتباط برقرار کردن با بونکر... این حال عجیب حال من است ... دیدن ادامه ›› درباره بونکر

اما درباره نور پردازی کار ، در سایه بودن چهره بازیگرها چشم مرا بسیار اذیت میکرد که حتی اگر تعمد معنایی هم در کار باشد برای یک نمایش دیالوگ محور برای من دوست داشتنی نبود.
و در عین حال صحنه یِ حاصل از تابشِ نورِ قرمز روی فنجان و میز در انتهای نمایش زیبا و فریبنده بود.

بازی بانو رسول زاده عزیز در صحنه تیاتر برایم تحسین برانگیز بود به عنوان آدم رباتی یا ربات ادمی و جناب اذرنگ نازنین هم شخصیت غمگین و سرد و خسته را بسیار خوب از آب دراورده بودند اما بازی گیرا و درگیر کننده ی همیشگی ایشان درصحنه تیاتر، امشب در بونکر برایم غایب بود.

پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش بونکر