از اون دست نمایشهایی که حال و هوای خوبی داره...موسیقی زنده و فضای پویا ... خط روایی ساده ای داره و دوست داشتنی ... شوخی هایی که میکنه خیلی ها رو میتونه بخندونه و سعی کرده محتوایی رو که بیشترمون میدونیم با خلاقیت و ایجاد فرم، بازگویی و بازسازی کنه.
بازی ها تلاشگرانه و صدای دو نقش اصلی اقای زر آبادی و خانوم نادری شنیدنی و روح نواز.... فقط صدای اقای رفیعی و بعضی بازیگرا گاها نامفهوم بود برای من...
در کل من لذت بردم... این مدل تیاترا منو یاد تیاترهای سنگلج میندازه...
.
در طول تیاتر فکر میکردم این ادمهای با تجربه در تیاتر ایرانی( که عمرشون دراز و سایشون بر فرهنگ و هنر ایرانی مستدام) تکرار خواهند شد. آیا آینده هنرمندانی چون جناب زر آبادی و دیگر عزیزان در این شکل از تیاتر، خواهد داشت؟!


پیشکش درود و سپاس به عوامل نمایش ماهرخ