از سال 88 و با دیدن نمایش "سگ سکوت" آروند دشت آرای، تنها تفریحم شد تئاتر دیدن.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
سرزمین من صبور باش
مثل کوههای ایستادهات
تا همیشه با شکوه و پر غرور باش
گربه قشنگ من نترس
مویی از سر تو کم نمیشود
...
اندکی اگرچه چرخهی حیات
ناگوار میشود
باز هم بهار میشود
خاک در دهان کرمهای تجزیه طلب
زهر مار میشود
جناب سلیمانی سلام.
مثل همیشه پر از دقت، جزئیات و احترام به مخاطب.
اینکه شما شخصا به تماشاگران خوشآمد میگید و بدرقهشون میکنید نشونهی حرفهای بودنتونه. ازتون ممنونم برای هنری که با تمام وجود عرضه میکنید.
ب قول یکی از دوستان داخل ساختمان مجموعه لبخند شباهت بسیاری به لوکیشن سریال سیلو داره🕳️🕳️
دو سه طبقه زیر زمین فقط گربه اش کم بود،ک خداروشکر تکمیل شد🐈⬛🐈
الان یه نگاهی کردم نمایش طربنامه از بیضایی بود که گفته بودند در نه ساعت در دو قسمت اجرا میره که ظاهر تصمیم بر آن شد که به علت فراهم نشدن شرایط در دو روز متفاوت اجرا بره...
ببین در اینکه معماریش یه شاهکار عجیب درست توی مرکز تهرانه حرفی نیست، از اینکه بعد مدتها یه سالن شیک و مدرن و تر و تمیز وارد چرخه تئاتر این مملکت شده هم میشه تا مدتها از همه عواملش سپاسگزار بود. ادامه حرفم یه نظر کااااملا شخصی و سلیقهایه و اون هم اینکه:
منم بیشتر به این معماری و این فضاهایی درونی و بیرونیش حس گالری دارم تا مجموعه تئاتری. از رنگ دیوارها بگیر تا فضای کافه و سیگارش خیلی مینیمالیستی و از طرفی یکم تنگ و خفهست. در واقع فضای انتظار لابی و سالنها گنجایش اون تعداد مخاطبو نداره و برای شخص من باعث میشه تا لحظاتی قبل شروع اجرا نخوام وارد اون فضا بشم، هم از لحاظ وایب و راحتی فضا و هم از نظر شلوغی و تهویه نامناسب.
فاصلهی کمِ صندلیها
و ابعادِ نامناسبِ سالن انتظار و ازدحامِ جمعیت قبل از اجرا... که به ناچار باید تحملش کرد. چون برای خروج از اون ازدحام باید مدام در طبقات جابجا بشی.