جذاب جذاب جذاب!
پشت خط مقدم جبهه عروسکها از شهربازی بزرگترها خیلی جذاب تر بود!
اسم،متن، بازیها، عروسکها،موسیقی، نورپردازی حتی بروشور خلاق درجه یک نامبر وان!
امیدوارم زودتر اجرای عموم برن تا دوستان بیشتری موفق به دیدن و لذت بردن بشن!

نمایش کارگردان برای کارگردانش خیلی دردناک بوده!
کاراکتر اصلی نمایش کارگردانی در آستانه مهاجرت است، اضافه بار دارد اضافه باری به اندازه تمام ... دیدن ادامه ›› دردها تروماها و ناکامی ها از خانواده، جامعه ،همکاران و مخاطبانش!
اضافه باری به اندازه سالها تلاش کردن نشدن، دویدن و نرسیدن، خسته از از دست دادنها، از فهم نشدن ها ،از نادیده گرفته شدن ها!
نمایش کارگردان چهار بعدی است: بعدی روانشناختی، بعدی اجتماعی، بعدی سیاسی و بعدی هنری!
جناب پدرام زمانی گرامی با هنرمندی بی نظیر و صدای فوق العاده شون ،این ابعاد رو در کنار دیگر هنرمندان عزیز با نمایشی کمدی و عاشقانه رو روی صحنه برده!
تاریخ دو بار تکرار می شود یک بار تراژیک و یک بار کمدی اما برای ما انگار هر روز در حال تکرار تراژیک است!
اجرا با سایه ها شروع می شه سایه های که بزرگ و کوچیک می شن و می خوان از ذهن کاراکتر فرار کنن وارد ذهن مخاطب بشن، به قول یونگ نمی تونیم از سایه ها فرار کنیم!
و با اذان تمام می شه، صدای اذان پایان زندگی…….
کارگردان بین یک سوپرایگوی وحشتناک و ترسناک و یک ایگوی رنجور آسیب دیده و یک اید مبهم گیر کرد!
اسیب های وارده باعث شده زیباترین اجراش رو در ذهنش به صحنه ببره و خودش تنها مخاطبش!
تنها یک جا ما رو مخاطب قرار می ده……
والدینی با روابط سرد، دوستی هم جنس با احساسات عاشقانه، کاراکتر همیشه گی اجراهاش ،کرئون! این بار اما با لباس دلقک دیگه ترسناک نیست حتی با کارگردان همدلی می کنه، بعد از سقوط اش مهربان شده!
کارگردان ما در ذهن خودش با پابند الکترونیکی در یک فضای معین اجازه دستیابی به خاطراتش رو داره!
دکور اتاقی است با رنگهای سرد که فضای ذهنی کارگردان نشون می ده و موقعیت های زمانی که هر کدوم تاثیر عمیقی بر روی روان و آینده کارگردان داشتن، ارجاعاتی به نمایش انتیگونه داشت که برام جذاب بود به خصوص رقص کرئون!
تعویض صحنه ها خلاقانه و طراحی لباس با توجه به زمان وقایع مناسب بود.
طراحی صدا در فضا سازی خیلی کمک کننده و هماهنگ بود!
مجدد به دیدارتون می یام، با تشکر از همه عوامل بدرخشید♥️💫🙏🏻

-برقص پدر بر سر جنازه زن، زن ات، مادرت، دخترت……
-من نمی تونم بالای سر جنازه یک زن برقص ام!

آقا محمد خان و شکار روباه
خان زند، پسر ارشد محمد حسن خان قاجار، آغا محمد را اخته می‌کند تا دودمان قاجار هیچ گاه رنگ سلطنت بر ایران را به خود نبیند، غافل از این که همین اختگی چنان میلی در «آغا محمد» برمی‌انگیزد که تاخت و تازش از گوشه اندرونی به چهار گوشه ممکلت ایران می‌کِشد. می‌کُشد، چشم از کاسه در می‌آورد، رحم نمی‌‌کند و «بیخ تبار» هر که مقابلش نافرمانی کند را برمی‌اندازد، همان‌طور که با خودش تا کرده‌اند. بیمش برود که می‌خواهند از تحت حکومتش فرار کنند و علیه «اخته خان» توطئه کنند، همان بلایی را سرشان می‌آورد که در شکار، به سر روباه‌ها می‌آورد: روباه بخت برگشته را آن قدر تعقیب می‌کند که اسبش از شدت عرق کف می‌کند، اما چشم از دم برآمده و خاکستری روباه برنمی‌دارد تا زنگوله را بیندازد به گردنش، بیندازد به گردنش و رهایش کند و روباه بدبخت هم حالا ندو کی بدو. روباه اول فکر می‌کند سگ شکاری دنبالش است، نمی‌داند که زنگوله به گردن خودش است، اما کم‌کم متوجه می‌شود سگی در کار نیست. منتها روباه بدبخت از این به بعد از گرسنگی‌ست که می‌میرد، برای اینکه دیگر نمی‌تواند هیچ جانوری را شکار کند. همه جانوران با شنیدن صدای زنگوله فکر می‌کنند سگ شکاری دارد بهشان نزدیک می‌شود، ولی زنگوله قاتل بلای دیگری هم سر روباه می‌آورد. آن روباه بدبخت با زنگوله‌ای که آغا محمد خان به گردنش انداخته، دیگر هیچ وقت نمی‌تواند جفتش را پیدا کند، چون روباه‌ها ـ چه نر باشند، چه ماده ـ وقتی صدای زنگوله را بشنوند، از ترس می‌زنند به چاک و روباه محکوم است تا آخر عمر جفتی نگیرد. تنهای تنها، بدون جفت».

Happy birth day🎂🎈🎈🎈
خوشحالم که در اجرای سانس ویژه تونستم این نمایش رو ببینم، نمایش آناتومی نمایشی جذاب،عمیق و تلخ دردناک از جدال همیشگی بین ... دیدن ادامه ›› روانشناسان بود: تاثیر ژنتیک یا محیط؟!
این نمایش نشون داد ژنتیک محیط رو می سازه، کیک تولد می تونه با شادی، غم ،تعجب یا تحقیر همراه باشه، بادکنک تولد می تونه سالها دست به دست بشه ولی اگه حاوی گذشته دردناکی هست و داره روی قلبمون سنگینی می کنه بهتره با همه عذاب و ترس مواجه شد و ترکوندش!
بازیها، نور، موسیقی طراحی لباس و صحنه عالی بود فقط خواهشاً خرگوش نیارید روی صحنه قلبشون ضعیف سکته می کنن!

پست جناب دکتر آرمین به دلیل اینکه همه موارد مورد نظر من ذکر کردن ( حتی نیم ساعت تاخیر رو) مجدد لینکش رو پست می کنم:

https://www.tiwall.com/wall/post/369740

با تشکر از همه عوامل بدرخشید🙏🏻🤍✨

همه مون تو وقت اضافه گیر کردیم!
همه جا بزرگ چسبوندن:
ابراز عقیده آزاد است اما مجتبی منکراتی است!
عجب نمایشی بود دستمریزاد جناب تاراج لذت بردم ... دیدن ادامه ›› از قلم و بازی به غایت پخته ،مسلط و زیبایی شما، خسته نباشید می گم به جناب محمدی درخشان بودید!!
دیالوگهای عالی هماهنگ مسجع و گوشنواز با اجرای قوی!
شماره ٨ تن همه ما یه زمانی بوده کاش ماهم یه حسین تو زندگی مون داشتیم تا به موقع آدیداس بهمون می رسوند حتی به قیمت جونش…..
زمان ورود به تماشاگر هم نوعی از آدیداس رو می دن ماهم منکراتی می شیم….
جناب تاراج امیدوارم بیشتر به عنوان بازیگر در روی صحنه ببینمتون!
جناب تاراج قلمتون مانا،بدرخشید♥️🙏🏻✨

بونکر باید بچرخه چون سیمان ها نباید خشک بشه!
سن می چرخه چون کلمات جمع شده و انبار شده توی گلو نباید ساکن بمونن!
ماشین هم ارتباطش با انسان با ... دیدن ادامه ›› کلمات هست، اون رَم کوفتی که همه خاطرات رو سیو داره ولی زمان بازیابی به مشکل می خوریم همون رمی که سایه اش رو به اندازه کل صحنه زندگی رومون انداخته و در پایان قدرت نمایی می کنه!
نمایش بونکر سالن لبخند رو افتتاح کرد دکتر آرمین توضیحان جامع و کاملی در مورد سالن دادند، اینکه دو طبقه وارد زیر زمین سیمانی می شیم و با دکوری دوار مواجه می شیم انگار داریم وارد بونکر می شیم!
صحنه کاملاً فلزی سرد و بی روح طراحی شده، چوب لباسی عین مترسک با یک کلاه و کت در گوشه صحنه حضور داره، میزهای که روی فرمون های ماشین قرار داره و قابلیت چرخش داره، کتابهای که پشت قالپاق های ماشین پنهان شدن ،شیر آب و صندلی ها همه فلزی هستن شاید تنها نشانی از زندگی فنجان های گل سرخی چای هستن!
تراپیستی معلول ( از نظر ذهنی به نظر من) و مراجعی رباتیک روی این صحنه ها دوار مشغول واکاوای گره توی گلوشون هستن!
گره های که عین گرداب فاضلاب گاهی اوقات برمی گردن بیرون و این برگشت خیلی دردناک!
دکتری که داره به جای درمان مراجع خشم خودش رو برون ریزی می کنه و مراجعی که اینجا نقش درمانگر داره آمپول کزاز می زنه، پانسمان می کنه روح زخمی و خونین دکتر رو!
دیگه بودا هم نمی تونه به بشر کمک کنه….حافظ هم کاری از دستش بر نمی یاد……
بهتر که قرص ضد بارداری بیفته تو توالت، بیشترین آمار قرص مصرفی!
نمایش بونکر دوئلی بود بین زن و مرد، عشق و خیانت!
بازی خانم رسول زاده سردی کافی برای نقش رو داشت، موسیقی انتخابی خیلی خوب بود ولی کاش بیشتر استفاده می شد، طراحی نور هم با توجه امکانات عالی سالن خوب بود،
پ ن :بهترین دید به نظرم باکسA ردیف ٢ و ٣ هست.

به قول علی عابدینی در هامون:
خوش بین امیدوار،بدبخت ناامید دیگه چه فرقی می کنه…….
واقعاً چه فرقی می کنه؟
افسرده، باانگیزه/ خوشحال،غمگین/ خسته،با ... دیدن ادامه ›› اترژی/ منظم، بی نظم/وسواسی،بی خیال/تمیز،کثیف/مرتب، نامرتب/حساس،بی احساس واقعاً چه فرقی می کنه وقتی توشه زندگی برای شونه ها مون زیادی سنگین؟
با هر روشی بیشتر از یک قدم نمی تونیم جلو بریم هرچقدر هم بهمون سیخونک بزنن……
نمایش بازی بی کلام سرشار از کلام بود،بازیها و تسلط بازیگران خیلی خوب بود و نشون دادن تناقض در تمامی ابعاد جذاب بود.
بدرخشید♥️💫🙏🏻

فردای خودت را به یاد بیار.......

نمایش فردا بسیار درخشان و خلاقانه و با استانداردهای یک تیاتر واقعی بود من اجرای سالن مولوی رو دیده بودم و ... دیدن ادامه ›› موضوع خیلی محو یادم بود منم مثل کاراکترها داشتم سعی می کردم یادم بیاد ولی انگار بیشتر ازش دور می شدم، هنگام ورود اقای ناظر تماشاگران هست تماشاگرانی که به نظرم خودشون شاهد ازمایشی نیستن بله موشهای ازمایشگاهی هستن تا تحقیقات در مورد حافظه و بازیابی خاطرات رو تکمیل کنند!
دکور شامل یک اتاق مکعبی شیشه ای (ذهن) عین قفس موشهای ازمایشگاهی است، دری شفاف و قفل شده و آینه ای روی در قرار داره و نقش تماشاگر رو هم نشون می ده و دیوارهای نامریی و چراغ های کم نور و سری قفسه های فلزی (که هر کدوم بخشی از کد یادآوری رو درونشون دارن (عین سلولهای خاکستری) است، در شروع موزیکی در حال پخش هست و مه غلیظی انگار که روی حافظه پوشانده شده کف زمین پخش هست و دونفر گیچ و ترسیده کم کم با شرایط جدید مواجه می شن یکی از شدت ترس (به دلیل ناخوادآکاه ترسناک تر) چشمانش رو باز نمی کنه تا نکنه با واقعیت مواجه بشه و یکی سردرگم دنبال اینکه چه اتفاقی افتاده و اونجا کجاست!
عدد شماره دو درج شده روی گردن یکی از کاراکترها بازی رو شروع می کنه ، قفسه های شماره دار به ترتیب باز می شن حاوی اشیایی هستن که در ادامه بازی و بازیابی خاطرات نقش مهمی دارند.
عکس و صوت دو عامل اصلی برای ثبت خاطرات در بازیابی در قفسه های مختلف به کمک می یان
رابطه‌ای قوی میان موسیقی و حافظه وجود دارد گاهی اوقات که تمایل بیشتری به شنیدن برخی از آهنگ های خاص داریم به این علت که آن موسیقی را مکررا به عنوان موسیقی پس زمینه شنیده این این پدیده روانی “اصل آشنایی” نامیده می شه، ثبت لحظه ای که ممکنه قبل یا بعدش یادمون نیاد اما همون لحظه می تونه حاوی بار عاطفی سنگینی باشه ،کم کم رابطه دو نفر به عنوان برادر مشخص می شه علاقه مندیهاشون یادآوری می شه واینکه داشتن رو پاک کردن هیپوکامپ تحقیق می کردن یا آزمایش می شدن.
هیپوکامپ بخشی از مغز است که خاطرات کوتاه مدت را به بلند مدت تبدیل می کند و سپس آنها را در قسمت دیگری از مغز ذخیره می کند. هیپوکامپ یکی از معدود بخش هایی از مغز است که در آن سلول های جدید عصبی تولید می شوند. هیپوکامپ در شکل گیری، سازماندهی و ذخیره سازی خاطرات جدید و پیوند دادن برخی احساسات و هیجانات با آن خاطرات نقش مهمی دارد.
کلید اصلی در پیدا شده اما کلید 4 پیدا نمی شه کلیدی قفسه ای که حاوی کد یادآوری اصلی ترین ترومایی هست که دو برادر و شاید ناظر در صدد پاک کردن همشگی از حافظه شون هستند !
در نهایت برادری که در ناخودآگاه فشار بیشتری احساس می کنه کلید رو در جایی پیدا می کنه که بارها خوشون در اون دیده بودن پشت آینه!
مواجه با تروما مواجه با خود بدون واسطه های دفاعی است و البته دردناکترین لحظه!
برادری که آسیب بیشتری دیده و حتی خاطراتی از زندان داره وقتی در رو باز می کنه از حضور تماشاگر شوکه می شه و تحمل ناظر بودنشون در ذهن شیشه ایش رو نداره ترجیح اش برگشت به درون ذهنش هست!
در باز شده رهایی می تونه اتقاق بیفته اما گذشته عین مهمی غلیظ همراهشون و نمی زاره خارج بشن!
و در پایان ناظر وارد می شه چوب خطی به فراموشی و یادآوری خاطرات اضافه می کنه!
بازیهای جناب زارعی و جناب برهانی هر دو بسیار درخشان و جذاب بود، دکور موسیقی ونوپردازی و افکت صحنه بسیار هماهنگ باهم و در راستای نمایش انتخاب شده بود ، سپاس از جناب اسفندیار و جناب مولویان که حضور چند دقیقه ای شون هم روی صحنه لذت بخش است!
با تشکر از همه عوامل اجرای بعد از مدتها اجرای لذت بخشی دیدم بدرخشید!♥️🙏🏻💫
راستی در قفسه شماره 4 ما کدوم خاطره دفن شده؟!

پ ن: این روزها قدرشناسی خیلی نایاب و کمیاب شده وقتی دیدم اسم جناب افشاریان در بروشور درج شده خوشحال شدم که این گروه قدردان حضور ایشون به عنوان تهیه کننده در دور اول اجرا بودند!