درود.
بعد از حدود ۹ ماه دوری و بعد‌ از ورق الخیال باز هم با تماشای نمایشها آشتی کردم و با نمایش کالیگولا شروع کردم که متاسفانه با نمایش ارتباط برقرار نکردم و برام خسته کننده و‌ کسالت بار بود و جذاب و گیرا نبود. نمره نمایش از نظر من ۳ هست ولی به دلیل اینکه بازیگران سنگ تمام گذاشتند ۳/۵ خواهد شد در نظر من. بازیگران خیلی زحمت کشیدند❤️
به جو‌ سالن قشقایی و تماشاگران امشب سانس ساعت۱۸ نمره ۵ از ۵ می‌دهم.
مانا باشید.

درود، جمعه شب نمایش را دیدم. به شخصه با یکبار دیدن ‌نمی توانم نمره و نظر کامل بدم اما برهمنی عزیز و کارهایش دیدنی هستند پس در فرصت مناسب باز هم خواهم دیدش✨
نکته خوب اینکه دوستان خوب تیوالی را دیدم در روز و شبی که باید به جای مردان(مگسان) سیاست درخت می نشاندیم تا هوا تازه شود اما...
به تماشاگران نمره ۵ میدم چون نابهنجاریی ندیدم ازشون.
۱۸ تیر بی سرانجامی یاد باد.💚
۷۸،۸۸...
وز وز مگسان 🪰دور باد از این وطن.
💚🤍❤️

درود، دیشب بعد از چند ماه به این شهر جادوی سیاه یعنی سالن تئاتر قدم گذاشتم و نمایشی خوب نصیبم شد و باز مات و مبهوت این پدیده! شدم، یعنی تئاتر. نمایش درام روانشناختی هست و چه خوب که خود تئاتر برای شخص من نوعی تراپی هست...
دوستان کارشناس و متخصص نمایش و روانشناسی تحلیلها و نقدهای حرفه ایشون رو ارائه داده اند و کار در انتهای مسیر است، از شبهای پایانی لذت ببرید.
سپاس جناب کوهی برای بررسی بیماری تروما و نمونه ای از تروماهای کودکی که هر کدام ما مخصوصا دهه ۵۰ و ۶۰ ایها بیشتر لمسش کرده ایم. هر چند تروماهای به جا مانده از دهه های گذشته و خانواده سنتی ایرانی فراوان و متعددند.
بازی پیمان کوهی و مهران مرادی منو میخکوب کرد، ممنون از بازی زیبای خانم پهلوان و زحمات تمامی عوامل.
همیشه بدرخشید و نگذارید چراغ نمایش در ایران امروز خاموش و کم فروغ شود حتی اگر حال اکثر ما خوب نباشد...
هنر در دهه سیاه ۶۰ زنده ماند و رشد کرد پس انتظارمان این است اهالی هنر از هنر و صحنه متارکه نکنند!! به این مسیر تاریک به اندازه سهمتان و تواناییتان نور بتابانید، حتی با باریکه ... دیدن ادامه ›› ای نور...✨🤍

به نمایش ۴/۲۵ و به تماشاگران( طبق روال سالهای اخیرم و امتیاز دهی به سالن و جو و فرهنگ تماشاگران) ۵ میدم.
به امید روزهای خوب برای ایران و هنر ایران زمین.
💚🤍❤️

به نمایش نمره «۱» می‌دهم!!

درود دوستان 🤍ضمن تشکر از زحمات گروه کوانتوم و آرش دادگر عزیز برای ارائه یک نمایش خوب با بازیهای درخشان الیکا ناصری،فرید قبادی ، بهرام ابراهیمی و صدف اسپهبدی برای اجرای این نمایشنامه جالب و مناسب سالهای اخیر ما و بررسی موضوعی مهم به نام اعدام...
( به نظرم این نمایش مورد علاقه دوستان تئاتری و تیوالی قرار بگیرد و پیشنهاد تماشا میدم و خیلی بهتر از فریز مکبث فریز بود برای من ولی هنوز با پیش از کشتن فاصله دارد برای من )
به بعدی فنی نمایش و خود تماشاگران نمره بالایی میدم اما تصمیم گرفته ام دیگر مماشات را کنار بگذارم،نمره هر نمایش فقط مربوط به صحنه اجرا نیست بلکه عوامل برگزارکننده و تیم اجرایی هم باید نمره بگیرند نمی شود که من نمایشی خوب را در فضایی زجرآور با حضور یک عکاس کم فهم تماشا کنم و نصف نمایش را نه درک خوبی بکنم و نه لذت ببرم که حتی زجرکش شوم، آقای عکاسی که ردیف ۲ صندلی ۴ نشسته بودی من به نمایش خوب دیشب نمره ۱ میدم فقط به این دلیل که شما باعث کاهش کیفیت و توهین به شعور تماشاگران شدید و این نمره به نمایش هم تعلق میگیره تا قبل از شروع نمایش به هر کسی اجازه عکاسی ندهند، وسط نمایش به شما تذکر دادم که سایلنت کنید و گفتید سایلنت است ولی شترق شترق صدای هر عکستون روان اطرافیانتون رو داغون کرده بود! یک جریمه و نمره اعتراضی برای اولین بار به نمایشی ... دیدن ادامه ›› به دلیل حضور عکاس با شاتر پر سر وصدا و چند صدبار عکس گرفتن حین نمایش حتی در لحظات ساکت و عاشقانه و بدون موسیقی نمایش میدهم تا شاید شروع کننده حرکتی باشم که تیم های اجرایی و سالن برگزارکننده حساس شوند که وقتی کسی در این روزهای گرانی و پرترافیک وقت می گذارد و برای دیدن نمایش می رود عزیز و‌ محترم است، با حریمی محترمتر.

آرش دادگر را ورای تئاتر بسیار دوست میدارم و کارگردان مورد علاقه من است اما این نمره شاید باعث شود ایشان به عنوان عزیزی در صحنه نمایش و دنیای تئاتر برخوردی کنند با این وضع موجود.
پ.ن۱: پردیش شهرزاد سالن ۱ با این قیمت بلیط!!
این وضعش نیست که منی که ردیف اول نشستم صدای تماشاگران و بلندگوی اعلان شمارو از داخل لابی بشنوم! من به کنار تمرکز بازیگران چه می شود!
پ.ن۲: دیروز برای اولین بار دیدم پلیس ورودی نوفل لوشاتو از پل حافظ رو بسته و من ۱۵ دقیقه دیر رسیدم
ایکاش در چنین شرایطی امکان اعلان پیامکی از طریق تیوال یا مجموعه تیاترهای اون منطقه باشد که افراد دیر نرسند یا در چنین شرایطی که به خاطر ترافیک اواخر اسفند اتخاذ میشه نمایشها با ۱۵ دقیقه تاخیر شروع شوند(هر چند درخواست ایده الیستی هست ولی شدنی هست) .
پ.ن۳: بعد از ماهها نمایشی دیدم ( سومین نمایش در یکسال گذشته💔) و قرار است مثلث را هم ببینم اما وقتی شرایط داخل سالنهامون این هست خوشحال میشوم که دور بوده ام... ما دیگه بعد از ۹۸ و خیلی بیشتر بعد از پارسال آدم قبل نیستیم. ما را بیشتر دوست بدارید و هوای مخاطب را داشته باشید، درست است که صحنه تئاتر این روزها شاهد حضور بلاگرهای معلوم الحالی چون دون دون و علی کوچولو بوده است و در حال سقوطیم اما هوای قلبها و‌ روان شکسته ما را داشته باشید.🥀
اگر این نمایش سال بعد تکرار شود حتما دوباره تماشا خواهم کرد.
بدرود.
روز جهانی زن رو گرامی می‌دارم✨🤍
زن زندگی آزادی

درود،
بعد از ماهها به تماشای نمایشی رفتم که بیشتر از سر ارادت و دوستی به آزاده شمس عزیز بود،نمایش پائولا.
باید قبول کرد که دیگر آزاده شمس یکی از اثرگذارترین افراد در حوزه پرفورمنس آرت و تربیت و به کارگیری دختران و زنان ایرانه خانم زیبا یعنی وطنمون هست. هر دفعه پرفورمنسی زیبا با داستانی جالب توسط دختران ایران می آفریند❤️
این بار با وجود ۴ بار بازبینی و محدودیتهایی که می دانیم برای فرهنگ و هنر مخصوصا پرفورمنس و مخصوص برای زنان و دختران برای انتخاب پوشش و‌ طراحی حرکات موزونشون هست اما ترکیب این هنر و انتخاب خواننده ای عالی و نوازندگان ویلون ماهر یکساعتی را فراهم می آورد که همزمان با دیدن رقصهای زیبا و ترکیب با هنر باله از لحاظ شنیداری هم گوشها و روحمان نوازش شوند، با انتخاب داستانی برگرفته از حوالی سالهای کودتای شیلی و کشته شدن هزاران نفر در کودتایی علیه این آلنده نازنین!!
به نظرم در پایان از دیدن مجموعه این هنرها پشیمان نخواهید شد...
در این نمایش
زن
زندگی
آزادی
جریان دارد و من اجرای دیشب رو در پایان با یاد چریکه بادپا دختر زیبامون نیکا به پایان بردم.💔
با آرزوی ... دیدن ادامه ›› موفقیت برای آزاده شمس، گروه خوبش و تمامی هنرمندانی که حتی در تاریکترین لحظات بر عرصه هنر و زنده ماندنش نور می تابانند.
✨
به اثر و تماشاگران ۴ میدم با توجه به سختگیری های همیشگی خودم.

تلاشی ناموفق برای ادامه و تکرار پیش از کشتن...(نظر شخصی)
پارسال سه مرتبه پیش از کشتن را تماشا کردم و هر بار مسحورتر از قبل شدم، فریز مکبث فریز را با پتانسیل آرش دادگر که خیلی دوستش دارم و گروه کوانتوم و این بازیگران خوب میسنجم. کار امسال تکرار کار سال قبل بود با همان شیوه و حتی همان سبک متن و نمایشنامه و طراحی صحنه و...هرچند نمایش پیامها و شعارهای اجتماعی و سیاسی خوبی دارد اما اگر قرار بر تکرار خویش است باید قویتر باشد نه ضعیفتر، هرچند امسال عمار عاشوری و امین طباطبایی عزیز هم حضور نداشتند که بی تاثیر نیست...شاید هم نویسنده جدیدی نیاز است و خون و تفکر و سبکی جدید!
دو دیالوگ پایانی پیش از کشتن و فریز مکبث فریز رو هم که تقریبا یکسان بود خطاب به جباران تاریخ می گذارم:

پیش از کشتن:
تو ... دیدن ادامه ›› مگه خدایی؟
دیالوگ پایانی نمایش و جمله کاساندرا خطاب به آگاممنون و آگاممنون زمانه درباره سیاستهای نابودگرش و جنگ ده ساله اش( چه آشناست این داستان)

مکبث:
نوکر: نه. تو خدا نیستی. تو پادشاه کوچکی بودی که برای اجرای عدالت بزرگ، خود عدالت رو به مسلخ بردی.

آرش دادگر و کوانتوم عزیز دوستتان دارم❤️ و در روزگاری که تیاتر خوب کم است دیدنش پیشنهاد می شود ‌و نمره ۴ می‌دهم.
پ.ن:
امان از عکاسانی که سه نفری روی سکو کنار ردیفهای پایین بودند با حرکات بدنی و فیزیک مزاحمشان، هرچند با شاتر سایلنت تلاش داشتند کمترین مزاحمت را داشته باشند.
امان از ورود دادن ده پانزده نفر آن هم با تاخیر ۶-۷ دقیقه ای پس از شروع نمایش. اگر قرار است با تاخیر ورود دهید ما حاضریم ده دقیقه هم صبوری کنیم ولی حواسمان پرت نشود آن هم برای ساکنین ردیف یک !! با فیلمبرداری و عکسبرداری بدون اجازه و حواس پرت کن و خنده های نابجا حین اجرا! به جو سالن و برگزاری و فرهنگ تماشاگران نمره ۲/۵ میدم.

تشکر از تمامی عوامل که مشخصا خیلی برای این کار زحمت کشیدند و تمرین کرده اند. نمایش نگاه نقادانه ای همراه با لحظاتی طنزآمیز داشت به سران زَر و زور و زِر که مانند همیشه جنگ افروزان جامعه بشری هستند و در راس دنیا کنار همدیگرند و هزینه این حماقتهاشون رو باید مردم عادی جوامع بدهند! مرگ بر جنگ و جنگ افروز.
امیدوارم در زندگیمون نهنگهای قاتل رو الگوی خودمون قرار بدیم برای رسیدن به هدف با اتحاد و همدلی و برنامه ریزی.
نمایشی تقریبا خوبی بود و هرچه جلوتر رفت ریتم بهتر و جذابتری پیدا کرد.به اجرا ۳/۵ و به جو سالن و تماشاگران ۳ میدم اونم به خاطر زوجهای جوانی که وسط نمایش با هم حرف میزنند یا کناری خودم که بارها با موبایلش پیام داد و تمرکز من بیچاره را بهم ریخت. ایکاش مگس‌کشی داشتم یکی به راست و یکی تو سر زوج‌جوان جلویی میزدم که انقدر حرف نزنند 😄
اجرای امشب هم تقدیم شد به حمید جبلی عزیز که درسالن بودند و دیدن چهره با لبخند همیشگیشان مایه مسرت ما شد❤️✨

دیشب در فضای نامساعد تالار اصلی تئاتر شهر نمایش رو دیدم، با توقع بالا رفتم و واقعا منو ناامید کرد، فرم اصلا خوب نبود و شاید فهمیدم که چرا پارسال نمایش رو نگرفتم و دلیلش رو یادم نمی اومد و احتمالا به جز سولدات بودنش و حمایتم از نمایشهای کمتر معروف، نقدهای دوستان تیوالی هم بوده که یادم نبود از پارسال.انتظار داستانی عاشقانه و اجرای سحرانگیز توسط افشاریان رو داشتم که شاید پیش توقع بالام و دیدن مونولوگهای خوب اخیر باعث شد کار منو نگیره مضاف بر اینکه باید بدانید مردم کمتر اجرارویی که نمایشهارو بیشتر بر اساس اسم و رسمشان خریداری می کنند و کمتر مقید به رعایت فرهنگ دیدن نمایش هستند بیشتر مخاطب این نمایشند ، وقتی تماشاگران پارسال در شکوفه های گیلاس صامت رعایت نمی کردند دیگه در بک تو بلک که جای خود دارد طوری که کناری من یواشکی فیلم می گرفت، کناریش کودکی ۱۰ ساله آورده بود که نیم ساعت اول صفحه گوشیش روشن بود که تذکر دادم و‌کلا تمرکزم برای نمایش از دست رفت، تصور کنید در دقایقی که سالن و‌ صحنه سیاهی و تاریکی و سکوت مطلق است فردی با موبایل و فلاشر عکس می گیرد!!! کلا تجربه دلچسبی نبود. میتونست این نمایشنامه زیبا با اجرای هنرمند قویتر دیگه ای و در سالنی دیگه تجربه خوشایندی به همراه داشته باشه.
اگر خاطرات خوبی از این نمایش دارید پیشنهاد میدم امسال و در این سالن که وسط نمایش صدای اذان هم از بیرون به داخل می آید(یعنی نمی شود صدای بلندگوهای بیرون سالن را کم کرد یا سیستم عایق صوتی دیواره ها و داخل را تقویت کرد؟! ) و با‌این جو و ‌اتمسفر سالن بیخیالش بشید.
به نمایش ۳ و به جو سالن و تماشگران ۱ میدم!!!

امشب تصمیم گرفتم به دنبال نمایشی ساده و روان و نه سنگین و پیچیده باشم که انتخابم زردآلو بود تا ساعتی از این دنیای پرمشغله و پر از سیاهی به دور ... دیدن ادامه ›› باشم که خوشبختانه انتخاب خوبی بود و با حال خوبی از سالن هیلاج خارج شدم.
مونولوگی به غایت ساده و روان و بی آلایش و بی تکلّف.
بازی درخشان احسان سلیمیان کار رو خودمانی کرده بود و در ایران کودکی ما به خانواده، روابط، پدر و آلزایمر که خودم به شخصه باهاش در نزدیکان مواجه بودم می پردازد، آلزایمری که ترس پیری خودم است که روزی عزیزانم را به خاطر نیاورم. خنده و اشک برخی تماشاگران نشانگر سادگی و انتقال مفاهیم نمایش به مخاطب هست.نمایش من رو مقداری یاد نمایش سبکی دوستداشتنی انداخت.
به اجرا ۴ میدم و به جو سالن و تماشاگران ۵ میدم. ❤️✨
پیشنهاد تماشا میدم به طرفداران مونولوگهای این‌چنینی.

تکه ای از مونولوگ نمایش :
«تا امروز نتونستم جواب این سوال آقام رو‌ بدم:
آدم هیچ خاطره ای نداشته باشه بهتره یا اصلا نباشه؟
اگه یه روز دیگه هیچی یادم نیاد اصلا میشه گفت من توی این دنیا هستم؟
سوالش همیشه باهام موند. کاش امروز اینجا بود و بهش می گفتم: آقا جون مهم نیست که چیزی یادت نیاد؛ اگه حتی یه نفر اسم تو رو یادش باشه و اونو با عشق تکرار کنه یعنی توی این دنیا هستی، حضور داری.»


حامی: یعنی ممکنه ما هم روزی به فراموشی و آلزایمر دچار شویم ولی هنوز محبوبمان را یادمان بیاید یا اون به دیدارمان بیاید و با ما گفتگو کند؟
💔🦋💙