دیشب که Drugstore Cowboy رو دیدم، دیدم که صحنه‌های تزریق مواد مرثیه‌ای برای یک رؤیا و داستان Trainspotting، خیلی شبیه این فیلم هستن.
آره الان که فکر می‌کنم دنی بویل و آرنوفسکی قطعا قبل از ساخت فیلم‌هاشون Drugstore Cowboy رو دیدن و تحت تاثیرش قرار گرفتن.
.
.
.
فیلم‌های دهه‌ی نود و هشتاد میلادی خیلی دیدنشون لذت بخشه.اون نور و رنگ و نویز و استایل و فرم و داستان‌های سرراست.
.
.
.
زندگی توی این دوران اصلا مزه نمیده.مگر اینکه چهل سال بری جلوتر،بعد میفهمی که خیلی هم الان داره خوش میگذره.

یه مدته که اعتراض به آی‌دی های فیک داره من رو آزار میده.
من هم یه زمانی خیلی از دست این کاربرهای یه روزه و تازه واردی که فقط برای تعریف از یه نمایش یا یه شخص عضو میشدن عصبانی میشدم...
اما راستش اگه حساب کنید هیچ‌جای کار این کاربرها اشتباه نیست.
این اشخاص از نظر من دوست و رفیق یا حتی عمه و خاله و شاید مادر و پدر و خلاصه یکی از عزیزان اون کسی هستن که یه نقشی توی اون نمایش داره و صرفا به نیت حمایت یه اکانتی ساختن و یه پیغامی گذاشتن.
حالا یه عده میگن تیوال جای این کارها نیست که من نمیدونم رو چه حسابی این حرف رو میزنن و مگه ما میگیم تیوال جای چه کاریه؟
و از زمانی که یادم هست هم همیشه دیوار تیوال پر از نقد حرفه‌ای و غیر حرفه‌ای بوده و اینکه بگیم تازگیا اینطوری شده،خیر تازگیا تیوال شناخته تر شده وگرنه همیشه همین بوده.
این که ما بخوایم صرفا چون چیزی باب میل ما نیست حذفش کنیم و براش از خودمون قانون دربیاریم و بابتش حکم بدیم،فرقی با بقیه‌ی دیکتاتورها نداریم.

در یک کلام مخاطب و کاربر حقیقی تیوال خودش میدونه کدوم اکانت‌ها رو برای پیدا کردن یه تئاتر خوب دنبال کنه.

وقتی بیشتر مردم از سالن کنسرت رفتن بیرون، الساهر از پشت پرده‌‌ی مخملی برگشت روی صحنه و رفت پشت پیانو نشست.
اونهایی که هنوز نشسته بودن، شروع کردن به دست زدن، از صدای تشویق اونها،کسایی که نزدیک در خروج بودن ایستادن و با دیدن الساهر پشت پیانو، برگشتن.
.
.
.
حالا دورتادورش، یاسمن نشسته. شنل و دیور و کلوئه رو دیگه نمیشه از هم تشخیص داد.
یکی از سمن‌ها دستش به آویز نیم‌رخ بیست‌و‌چهار عیارشه،آویز رو روی زنجیر طنابی‌ طلایی‌ش تاب میده.‌
الساهر داره برای اون میخونه...
.
.
.

آیا به حرفم شک می کنی وقتی می گویم که تو مهمترین و باارزش ترین زن دنیا هستی
آیا به این شک ... دیدن ادامه ›› داری که ورود تو به قلب من
باشکوه ترین روز و بهترین خبر در تاریخ تمام جهان بود
آیا به این شک داری که تو وجود وتمام زندگی من هستی
و من از چشمان تو آتش عشق را دزدیدم
و حاضر شدم که برای به دست آوردنت خطرناک ترین کارها را انجام بدهم
ای گل و بوی خوش و یاقوت و ملکه و قانون زندگی و خوبی در بین تمام ملکه های جهان
ای ماه من که هر غروب از لابه لای کلمه هایم متولد می شوی
تو آخرین سرزمینی هستی که من قبرم را در آنجا بنا خواهم کرد و در آنجا مدفون خواهم شد و تمام کتاب های عشقم را در آنجا منتشر خواهم کرد
|حالا همه برگشتن، داربوکا برگشته، ویولن برگشته و همخوان‌ها برگشتن|
تو تنها خواستنی من هستی
نمی دانم که چگونه توسط امواج دریا بر روی قدمهای تو افتادم
نمی دانم چگونه به سمت من آمدی
و چگونه به تو نزدیک شدم
تو همچون شبهای عاشقانه گرم و پر حرارت هستی
از روزیکه بر در خانه ام کوبیدی من دوباره متولد شدم
.
.
.
https://uupload.ir/view/hal_andaky_shak_melody4arab.com__77l.mp3/



این مهمه که هفتم فروردین رو زیر باد پنکه‌ی اتاق وسطی بعد خوردن دوتا تیکه تلال بدون تیغ گذرونده باشید، تا لذت ببرید از اونچه قبانی سروده و الساهر خونده.

https://www.instagram.com/p/CTuGBi6ALSM/?utm_medium=copy_link

کالکشن بهار 2022 تام براون

یه چیزی شبیه‌ به رویاهای آلن رُب‌گری‌یه

24
Elliott Erwitt

الیوت ارویت یه عکاس بانمکه.

مجموعه عکس‌های زیادی داره که معروف‌ترینش "سگ‌ها"ست.

اما من بین همه‌ی عکسهاش عاشق این نگاه شدم.
ارویت با هر عکسش یه داستان کوتاه رو منتشر میکنه.
اما این عکس شبیه به یه داستان کوتاه نیست.خیلی ... دیدن ادامه ›› بیشتر از چند کلمه حرف داره و از معدود عکسهاییِ که نه خشونت داره نه فقر نه استثناء اما به اندازه‌ی همه‌ی این موضوع‌ها تنش داره .
تمام نگاه‌های توی عکس برای خودشون دیالوگ دارن.

http://www.artnet.com/artists/elliott-erwitt/