فرزین زمان خان بازیگر

واقعا قدرت بیان و بدن بازیگران عالی بود و با انرژی بسیار بالا تمام نمایش رو اجرا کردند، اما متاسفانه بدون هیچ انتقادی فقط کار سبکی که مدنظرم بود، نبود و لذت نبردم.

پینوشت شخصی: نوزده فروردین هزار و چهارصد و چهار با لیلا دیدم

این حرف رو بارها زدم، بازم میزنم، به امید روزی که اجراهای تئاتر هم مثل مقالات علمی اگر از جایی اقتباسی داشتن در بروشورشون ذکر کنن.
و در ادامه قطعا بهترین اجرایی بود که در سال جاری دیدم و حتی شاید تایپ ۵ کل عمرم بود.
هر آنچه که در تئاتر عاشقش بودم در این اجرا پیدا کردم، از دیشب تا همین لحظه همش به بخش‌هایی از اجرا فکر می کنم و ذوق‌زده میشم.
اصلا تفکیک عضو به عضو هم نیازی نداره، سیستم به صورت کامل و منظم و عالی عمل کرد.
ممنونم از همه تیم اجرایی بابت این اثر ارزشمند.

پینوشت شخصی: ۱۷ بهمن هزاروچهارصدوسه با پانته‌آ

تمامی عناصر تئاتر باید در خدمت بهتر شدن یک نمایش باشن وگرنه دلیلی برای استفاده ازشون نیست، با این مقدمه اولین نقدم به طراحی صحنه کار بود که به هیچ وجه کمکی به کار نمیکرد و وقت بسیار بسیار زیادی برای تعویض صحنه و‌جابجایی مبل‌ها صرف میشد که حتی پس از چند بار انجام شدن مضحک مینمود، مخصوصا بخش شرکت حتی ذره ای حس شرکت رو تداعی نمیکرد، و حتی بخش پایین چهارچوب درها طوری بود که همش من نگران بودم که نکنه پای بازیگرها بهش گیر کنه و زمین بخورن که خب همین نکته باعث میشه مخاطب از فضای کار خارج بشه.
نکته دیگر توجه به جزییات هست، اگر کاراکتر هر بار که وارد منزلش میشه کفش بیرونش رو با دمپایی منزل عوض می کنه پس وقتی گوشیش در صحنه اول زنگ میخوره و میده دست کاراکتر احمد صفحه نباید خاموش باشه یا حداقل من مخاطب نباید اون صفحه خاموش رو ببینم.
طراحی لباس برای کاراکتر احمد به هیچ وجه کمک به شخصیت پردازیش نمیکرد، ادمی که همیشه فقیر بوده و تازه زندگیش رو هم باخته در هر صحنه کار یه لباس جدید و‌تمیز میپوشه اونم رنگای شاد، کاملا فضاسازی ذهن نسبت به کاراکتر بهم میخوره.
پردازش داستان و کاراکترها هم بسیار بسیار ضعیف بود، انگار اتفاقات کلیدی که داستان رو میساخت و کاراکترها رو بهم نزدیک می کرد رو سانسور کرده بودن، اصلا ندیدیم شهرام و‌نیلوفر چطور به مرحله عاشق و معشوقی رسیدن، شخصیت شهرام رو نشناختیم که شدت کثیف بودنش رو درک کنیم، سارا رو کلا ندیدیم که بخوایم براش و برای شرایطش دل ... دیدن ادامه ›› بسوزونیم.
همچنین وقتی مخاطب حس کنه تماشاگر در خطر واقعیه دیگه براش لذت بخش نیست صحنه ای جمله احمد به شهرام دلخراش و غیر قابل نظاره بود، همچنین کلا کتک کاری هایی که انجام میشد اصلا در خدمت کار نبود.
پخش زنگ تلفن در اسپیکر خراب سالن هیلاج هم کمک خاصی به کار نمیکرد.
گیریم صحنه اخر احساسی‌ترین و سخت‌ترین صحنه برای اقای کارگردان/بازیگر بود اما ایشون به عنوان بازیگر باید صحنه براشون تموم میشد و در رورانس با انرژی صحبت می کردن، ولی ایشون با همون حس اومدن و مثلا تشکر کردن از حضار، اگر حستون عادی نمیشه بعد اون صحنه رورانس بدون گپ زدن بعدش انجام بشه، گیریم صحنه اخر دعوا و‌فحش دادن بود میخواستید با من مخاطبم بعدش دعوا کنید؟
نکات منفی کار بسیار زیاد بود و این نشون دهنده نوزادیه که زودتر از موعد از شکم مادر بیرون اومده، کاشکی بیشتر تمرین می کرد گروه.

موضوع کار بسیار هوشمندانه انتخاب شده و احتمالا اکثر خانواده های ایرانی بالاخره بخشی از این اجرا رو لمس کردن و باهاش همذات پنداری خواهند داشت.
بازی ها از جهت ارتباط کاراکترها با هم بسیار باورپذیر بود، هم رابطه مادر و فرزندی رو میدیدیم چند دقیقه بعد رابطه زن و شوهری و غیره، اما از نظر موضوع کار برای من به شخصه باورپذیر نبود، اینجاست که انتخاب همچین موضوع قابل لمسی شمشیر دولبه میشه، چون هممون دیدیمش و لمسش کردیم باید خیلی خیلی خیلی خوب بازی بشه تا حسی رو در من مخاطب برانگیخته کنه که متاسفانه این اتفاق حداقل در اجرایی که من دیدم به‌ خوبی نیفتاد، البته غافل نشیم از چندین صحنه فوق العاده خوب مثل صحنه بادکنک که تا ابد در ذهن من باقی خواهد موند.
نقطه ارتباط با مخاطب به نظر شخصی من درست انتخاب نشده بود چون که به هیچ نتیجه خاصی نمیرسه و از مسیر اجرا دور میشه کاملا، با یه تغییر ساده و انتقالش به بعد از بخش بحث ازاد اونوقت کاملا در راستای کار میشه و واقعا مخاطب رو درگیر می کنه، ما دلایلمون رو گفتیم برای رفتن و موندن حالا نظر شما چیه؟ بریم؟ بمونیم؟ شما چند تا بگید، ممکنه اینقدر حرفاشون خوب باشه که حتی بشه در اجراهای بعد ازشون استفاده بشه و بخش بغل هم کاملا جا میفته چون مخاطب شرکت واقعی کرده، احساساتی شده حالا این بغل کمکش می کنه.
شاید ۱۰ اجرا کم باشه برای پخته شدن کار و امیدوارم تمدید بشه.
تیم یوسفی/برفی‌نژاد یکی از تیم‌های مورد علاقه من در تئاتر هست و همواره دیدن کارهاشون برام لذت بخشه، دمتون گرم

کنسرت-نمایش بود؟

برای دومین بار دیدم، حتی از دفعه اول بیشتر لذت بردم
و بیشتر درگیر کار شدم.
تمدید بشه باز هم میام

متن خیلی خوب دراماتورژی و کوتاه شده بود و اینکه تمام صحنه ها صرفا رد و بدل کردن دیالوگ نبود و هوشمندانه از توانایی‌های بازیگرها که واقعااااا زیاد بود بهره برده شده بود واقعا لذت بخش بود، نور صحنه که از حالت عادی درمیومد من خوشحال بودم که قراره یه اتفاق جذابی بیفته و تئاتر رو به معنای واقعی خودش که اواز و رقص و‌استفاده متمایز از حرکات بدن و صدا هست ببینم و واقعا تبریک میگم به کارگردان کار که با اینکه از دوستانم هست اما نظرم ۱۰۰٪ واقعی هست، صحنه هایی مثل سامورایی یا تعریف زد و خورد اتوبوس و … نبوغ بودن.
بازیگرهای کار هم واقعا عالی بودن، نکته اموزشیشم این میتونه باشه که هر کسی صداش کلفت باشه و بندازه تو سینه اش و الن دلونی حرف بزنه صرفا بازیگر موفق و خوبی نیست، انواع بیان و صدا رو در این کار شنیدیم همه هم عالی و بجا بودن، واقعا مجددا تبریک میگم به بازیگرهایی که معلومه سالیان سال وقت گذاشتن و انواع هنرها مثل دوبلوری و رقص رو هم در کنار تئاتر دنبال کردن که نتیجه اش بشه این.
تصمیم هوشمندانه دیگر هم استفاده از موزیک زوبرا بود که نشان دهنده اینه که کارگردان و تیمش وقت گذاشته و المانی یونانی در نمایشنامه یونانی اورده.
تنها مشکلاتی که وجود داشت یکی صدای بالای موسیقی بود که نباید از خوانش بازیگرها بالاتر میبود به نظرم، واقعا وقتی کاری صدایی مثل خانم اقای فریکیس تو ترکیبش داره، حیفه موزیک نذاره صداشون رو بشنویم.
شوخی های جنسی و روزمره هم که انگار حتی در فاخرترین کارهای کمدی و غیر کمدی جای خودشون رو به نوعی باز می کنن که به نظر من میشد نباشن و واقعا ... دیدن ادامه ›› تعجب می کنم مخاطب در این کار واقعا کمدی وقتی واژه “راست” رو میشنوه انطور قهقهه میزنه ولی خب میزنه دیگه.
فکر می کنم یک اشتباه هم در اجرای دیشب رخ داد که نمیدونم ایا نحوه جمع کردنش صحیح بود یا نه، اسم منشی اگر اشتباه نکنم پیجا بود و به اشتباه اسم خانم رقاص توسط اقای فریکیس و تئو پیجا برده شد و بعد دیگه تا تهش همه بهشون میگفتن پیجا، در صورتی که جورجیو یا همچین چیزی بود.
نقد دیگری هم به کار دارم اینه که وقتی بدون اینکه چراغ تماشاگر رو بدید هر گونه ارتباطی با تماشاگر بگیرید به نوعی تئاتر خودتون رو ازاد نشون دادید و همین ارتباط ساده ای که سبب دست زدن برای تئو شد باعث شد بعد اون تماشاگرها خیلی راحت دیگه با هم گپ بزنن، علنا طرف پشت من داشت تحلیل می کرد که این فرد اصولگرا هست و یاد خاتمی میندازه منو :|
در مجموع نمایش عالی بود و حتما بار دیگری میبینمش

اول از همه تبریک میگم به بازیگرهای نمایش که کاری رو کردن که من و همدوره ای هام به هر دلیلی که نهایتش به تنبلی میرسه نتونستیم انجام بدیم، اونم اینقدر خوب بودن و جدی بودن و تلاش کردن که در استاد شور و شوق کار بستن ایجاد بشه، در جای‌جای این نمایش اموزه‌های استاد به وضوح دیده میشد، جادوگران که داینامیک کلاغ رو بی نظیر اجرا کرده بودن، صحنه های شمشیرزنی، نفرت در چهره لایریتس و … و از همه مهم‌تر امادگی بدن بازیگرها که هر کدام مدت زیادی رو در پوزیشن‌هایی باقی میموندن بدون اینکه در چهره یا بدنشون فشاری نشون بدن. هر چقدر ازتون تعریف کنم کم گفتم چون اونچه هممون تئوری یاد گرفتیم شما جامه عمل پوشوندین دمتون گرم.
طراحی صحنه کار هم شاید از نظر بصری جذابیت زیادی نداشت اما واقعا پرکاربرد بود، غیب و ظاهر شدن بازیگرهای مختلف خیلی کار رو جذاب می کرد، همچنین ظهور کلاغ ها از طرفین، چقدر خوب بودن واقعا این کلاغ ها که در هر بخش کار که میخوام حرفی بزنم میان تو ذهنم واقعا احسنت به کلاغ ها.
حضور کارگردان با دمام هم ایده‌ای بسیار هوشمندانه بود برای حفظ ریتم کار و همچنین نمایش رو جذاب تر می کرد.
استفاده از یک عنصر با تجربه در کار هم واقعا بسیار تصمیم قشنگی بود که هم به فروش بلیط کمک می کنه و هم به بچه ها انگیزه بازی بهتر و‌تلاش بیشتر میده.
امیدوارم تمدید بشه که بیشتر و بیشتر این کار دیده بشه که هم برای تماشاگران جذاب و هم برای هنرجویان و اساتید یک کلاس اموزشی هست.

ایجاد چراها و پاسخ دادن بهشون همواره یکی از مهم‌ترین ابزار بهبود هر گونه تولید اعم از هنری و غیر هنری هست، و این کار فستیوالی از چراهایی هست که بی پاسخ راهشون رو به روی صحنه پیدا کردن.
استفاده از کلیپ ها، چرا؟
طراحی صحنه، چرا؟ مخصوصا اون هواکش ها، چرا؟
تصادف و من فقط دو تا قرص خوردم اگر قرار بر این بود که سه نفر دیگه همچین پیش داستانی نداشته باشن، چرا؟
این به نوعی دروغگویی بود که اول حس کنیم این ها همه بین مرگ و زندگی در برزخ هستن ولی بعد اون مسئله به کلی منتفی شد، بدون هیچ گونه پرداختی.
بازی های دست مربی بسکتبال، چرا؟
استفاده از واژه های رمزی مثل بیمارستان ابی، شهر سبز، اقای ... دیدن ادامه ›› اسمانی، چرا؟
…
نه تنها چرایی پاسخ نگرفته بود، کیفیت هم حدودا در این موارد پایین بود، کلیپ‌ها واقعا بی کیفیت و‌بی ربط، طراحی صحنه و نور کم کیفیت و بی ربط، …
حرکت های بازیگران روی صحنه اشفته، بازی ها اکثرا مصنوعی، دیالوگ ها از نظر لحن و ریتم انگار در جواب هم نبودن و‌صرفا بازیگران نقطه پایان نفر قبلی رو نقطه شروع خودشون میدونستن.
و تنها دلیلش به عقیده من در لول این بازیگران صرف وقت بسیار کم برای تولید این کار بوده که البته در همه بخش ها این ناپختگی به وضوح معلوم بود، کاش کم کم ۳ الی ۶ ماه بیشتر به این کار پرداخته میشد، اونوقت اون ورژن، ورژن حال حاضر رو با روش خلاقانه تر و هنرمندانه تری و نه با چاقو،میکشت.