خیلی خوشحال‌ کننده هست که روز به روز نمایش داره از فرمت دیالوگ‌محور اول انقلابش که البته اقتضای زمان خودش بوده فاصله میگیره و به سبک برادوی که موسیقی و رقص و ساز و‌اواز حرف اول رو میزنه نزدیک‌تر میشه. من اقای عبدی رو نمیشناختم اما واقعا شاهکار خلق کردن، اون ادای احترامی که به باخ انجام دادن هم واقعا تاثیرگذار بود، به امید بیشتر شدن امثال بهزاد عبدی و نمایش‌هایی مثل باخ.
من البته نمره کامل رو به کار نمیدم چون که بخش بازی‌ها و خط داستان جاهایی در حد نمره پنج نبود.

پینوشت شخصی: چهارم خرداد هزار و چهارصد و چهار با شهره تماشا کردم.