با اینکه فقط نمایشنامه خوانی بود تونستم خوب ارتباط بگیرم با داستان و حسِ درونیِ مکالمات بازیگران، انقدر که داشتم هر صحنه رو توی ذهنم تصویرسازی میکردم.
تنها مشکل به نظر من تُن و ولووم صدای بازیگران بود که در بعضی صحنه ها خیلی با هم سازگار نبودن
بی صبرانه منتظر اجرای اصلی هستم
و در آخر خسته نباشید میگم به همه‌ی اعضای تیم

بازیهایی درخور و درست، بدون اغراق، باور پذیر، و تکنیکال.
ایده نمایشنامه خیلی جذاب بود اما کمی نمایشنامه گنگ بود

چون آدم شدیدا فوتبالی هستم از ایده‌ی کار خوشم اومد
اما پرداخت سطحی و ضعیف بود، می‌شه با تلاش بیشتر به کار بهتری رسید

آدم باورش نمی‌شد این، اولین کار یک کارگردانه! همه‌چیز با دقتی عجیب سر جای خودش بود. انگار تیمی که سال‌ها با هم کار کرده‌اند، با هماهنگی کامل روی صحنه بودند. ساده بود، اما پر از حس.

آن لحظه‌ای که لیلا و سعید با هم شعر خواندند، سالن نفس نمی‌کشید. صداهایشان روان و بی‌تکلف، و موسیقی همراهشان، دقیق و بی‌هیچ اغراقی. این ترکیب، هم حسی بود، هم حساب‌شده. شعر تمام شد، اما تأثیرش نه. چون در پایان نمایش، وقتی سعید همان شعر را با لحن خودش بازگو کرد، حس کردی که داستان هنوز ادامه دارد.

لیلا، بی‌آنکه بخواهد دیده شود، دیده شد. حضوری مؤثر، بی‌ادعا، و در عین حال پُررنگ. سعید با او هماهنگ بود، نه فقط در دیالوگ‌ها، بلکه در عمق بازی. مادر سعید با نرمی خاصی وارد صحنه شد؛ حضوری آرام که بیش از آن‌که دیده شود، حس می‌شد. قاضی با جدیت و استحکام نقش خود را ایفا کرد، و خبرنگار؟ بی‌نظیر بود. او مرز بین اجرا و تماشا را شکست.

تنها افسوس، این‌که در پایان نمایش، مثل بسیاری از اجراها، از بازیگران و عوامل نامی برده نشد. چون واقعاً شایسته‌ی معرفی بودند؛ به‌ویژه آن ... دیدن ادامه ›› دو نفر... که کاری کردند دلت بخواهد نمایش هیچ‌گاه تمام نشود.

و هنوز، لحظه‌ی شعرخوانی اول لیلا با آن حس طبیعی، و بغض نهفته در پایان نمایش، جایی که سعید دوباره شعر را خواند و لیلا در حمایت‌هایی لیلی‌وار ظاهر شد، در ذهنم نقش بسته. تصوری از مجنون در دل این روایت زنده شد. گویی نمایشنامه را نه فقط دیدم، بلکه زیستم. صحنه‌ها را صداهایی ماندگار به هم پیوند می‌زد؛
پایدار باشید و بدرخشید

انتظارم از «نمایشنامه خوانی» یک سری نقش خوان بود که پشت یک میز بزرگ نشستن و به نوبت نقش هاشون رو از روی متن می‌خونن اما شگفت زده شدم وقتی دیدم حتی توی مدل برگزاری این نمایشنامه خوانی هم خلاقیت خاص خودش وجود داره و حتی توضیحات صحنه هم برام جالب بود! بازیگر نقش حسین در لحظه از نقش خارج میشد، توضیح صحنه می‌گفت و در لحظه به فضای نقش برمیگشت.
جدا از بازی ها که بعضی جاها اغراق آمیز میشد و با تاکید زیادی روی بعضی کلمات توی ذوق میزد، متن برای من گیرا و جالب بود و هر لحظه باید به خودم یادآوری میکردم که این نمایشنامه رو نویسنده ایرانی نوشته!
به شدت امیدوارم که این نمایشنامه به صورت تاتر اجرا بره و با اینکه متن رو کامل میدونم، همچنان مشتاقم اجرای تاتری این کار رو ببینم!
خسته نباشید میگم به تمام اعضای تیم.🌱

نمایش خفه من رو روی صندلیم میخکوب کرده بود
لحظه به لحظه این نمایشنامه خوانی برای من پراز لحظات نفس گیر بود
بازیگرا فوق العاده بودن و بازی گیرایی داشتن
دیالوگ ها بسیار بسیار مخاطب رو تحت تاثیر قرار میداد
این کار با اینکه یک نمایشنامه خوانی بود اما به تماشاگر حس های زیادی رو منتقل میکرد که به نظر من این نشون دهنده متن خیلی قوی و خوانش تحسن برانگیز بود
همه چیز عالی بود خسته نباشید و بدرخشید که لایقش هستین🫶🏻

نمایش و متن جذاب همراه با اجراگران مسلط و خوب ، به خصوص دختر ها که لذت بردم از بازیشون ،
خسته نباشید میگم به این تیم...🌸

یک نمایشنامه‌ی گرم و زنده و گیرا، با بازی‌ها و خوانش‌های عالی و بدون نقص که خوانش‌گران به بهترین نحو ممکن حس کاراکترها رو منتقل کردن... به تک‌تکتون خسته نباشید میگم

نمایش خیلی روان و درست جلو میرفت
گروه بازیگری، جوان و پرانرژی و با استعداد بودن
خسته نباشید به همه.کارتون خیلی خوب بود.

برای منی که حرفه‌ی اصلی‌ام شعر هست، دیدن نمایشی‌‌ که شعر درش جریان داره لذت‌بخشه.
"خفه" به نویسندگی و کارگردانی کامیاب زارع برام دوست‌داشتنی بود.
بازی‌ها به نظرم به اندازه و درست اتفاق افتاده بود.

در کل خسته نباشید می‌گم به این تیم.