بعنوان کسی که زیاد در ارتباط با نمایش و نمایشنامه خوانی اطلاعات و سررشته ای نداره و صرفا یک مخاطبه باید بگم که خیلی دلنشین بود. البته شاید دلنشین کلمه مناسبی براش نباشه. باید بگم "ملموس" بود. کرکتر ها و فضا شاید به اندازه یک تئاتر یا نمایش کامل نشون داده نشدن اما درک و لمسشون ممکن بود.
دقیقا مثل جمله "عادت کردن ادمو از خواسته هاش دور میکنه".
حس میکنم این متن میتونست گره های بیشتری داشته باشه (راجب کلاه زرد ها و غیره) که البته همین باعث میشه بخوام خود تئاتر رو هم ببینم! (خیلی زود لطفا!)
بابت ساختار شکنی هم ممنونم. ادم گاهی نیاز داره در و دیوار رو خرد کنه تا یک چیز ماندگار خلق بشه.
کلی خسته نباشید همگی.
لذت بردم:)