انتظارم از «نمایشنامه خوانی» یک سری نقش خوان بود که پشت یک میز بزرگ نشستن و به نوبت نقش هاشون رو از روی متن می‌خونن اما شگفت زده شدم وقتی دیدم حتی توی مدل برگزاری این نمایشنامه خوانی هم خلاقیت خاص خودش وجود داره و حتی توضیحات صحنه هم برام جالب بود! بازیگر نقش حسین در لحظه از نقش خارج میشد، توضیح صحنه می‌گفت و در لحظه به فضای نقش برمیگشت.
جدا از بازی ها که بعضی جاها اغراق آمیز میشد و با تاکید زیادی روی بعضی کلمات توی ذوق میزد، متن برای من گیرا و جالب بود و هر لحظه باید به خودم یادآوری میکردم که این نمایشنامه رو نویسنده ایرانی نوشته!
به شدت امیدوارم که این نمایشنامه به صورت تاتر اجرا بره و با اینکه متن رو کامل میدونم، همچنان مشتاقم اجرای تاتری این کار رو ببینم!
خسته نباشید میگم به تمام اعضای تیم.🌱