خیره در شعلۀ آتش
چشمان خیس چوپان
گرگ ها در راه برگشت به کوه
گم در زوزه ها
صدای بره ای.

قطع آب و برق، خط قرمز زندگی

(دکتر حجت بقایی؛ مشاور تحقیق و توسعه)

با آب و برق بازی نکنید
نان مردم به آن بستگی دارد
شیرینی زندگی در جریانش است
وقتی برق می‌رود
چراغ‌ها خاموش می‌شوند
و سکوتی سنگین
در خانه‌ها می‌نشیند
با آب بازی نکنید
رودخانه‌ها ... دیدن ادامه ›› و چشمه‌ها
دلِ زمین را می‌سازند
بی‌آبی یعنی شکستن تنفس
یعنی خشکیدن نان
یعنی ترکیدن دل‌ها
جان مردم
نان مردم
به آب و برق پیوند خورده
این بازی
شوخی نیست
یک اشتباه
یک لحظه‌ بی‌توجهی
می‌تواند زندگی را بشکند
پس
با آب و برق بازی نکنید
این نه تنها منبع انرژی است
که زنجیره‌ای‌ست
از زندگی‌های درهم تنیده

+روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه

سگ‌ها، رسانه‌ها، و من
----

صبح که می‌خواهم بروم سرِ کار
گاهی صدای پارسِ سگِ همسایه
از لا‌به‌لای نرده‌ها
می‌خزد توی گوشم
مثل
یادآوریِ بی‌اجازه‌ای از دنیای دیگر.
در خیابان
بل و سباستین را می‌بینم
که هنوز دارند دنبال هم می‌دوند
انگار زمان برایشان نایستاده.
حنا ... دیدن ادامه ›› را می‌بینم
با سگِ پاکوتاهش
اما نه در مزرعه
نه میان درختان زیتون
بلکه سوارِ شاسی‌بلند سفیدش
زیر تابلوهای تبلیغاتی شهر.
پرین را می‌بینم
که دیگر بی‌خانمان نیست
بی‌الاغ است اما،
پالیکار
در پارکینگ یک مجتمع لوکس خوابیده.
در گوشه‌گوشه‌ی شهر
نه هزار و یک سگِ خالدار
بل ده‌ها هزار سگ حالدار
با ژست‌های شهری
گردن‌بند
لباس
حساب اینستاگرام
و هزار لایکِ بی‌معنا.
و من
می‌دانم قدرتِ رسانه را.
وسط قصه
یکی از دوستان زنگ می‌زند:
«دخترم ربات پاش پاره شده...»
و بعد، گریه می کند،
وسط حرفهایش
تازه می فهمم
خانمی
اسمِ سگش است.
و من
مشاورِ تحقیق و توسعه‌ام
رسانه‌نگارم
پژوهشگرم
و هر روز
زخم‌های شهر را
با سگ‌هایی می‌پوشانم
که نام‌شان فنجانی
تافی
لوکی
و شاید هم خانمی‌ست.
من
سکوت می‌کنم
بی‌خیال
نفس عمیق
می‌روم به کارم برسم
پیش از آن‌که
سروکله‌ی تیزدندان و سپیددندان
پیدا شود...

نویسنده: دکتر حجت بقایی
+از مجموعه تایتانیک، من و پسرم
+روزنوشتهای مشاور تحقیق و توسعه

مرثیه‌ای برای دریاچه مرده
(در سوگ دریاچه ارومیه)

به دریا مانده‌ام بی‌آب، بی‌موج و سرود از درد
شکسته استخوانم زیر پای بادهای سرد
کجاست آن آبیِ آرام، آغوش مهر گستر
چه آمد بر سرت، دریاچه ی آبی محشر
نه ماهی مانده در کامت، نه مرغی در فضا چرخد
فقط پژواک فریاد است که در شب‌ها به تو پیچد
کجا رفتند رودان‌ات؟ چرا لب تشنه‌ای ای پیر؟
کدامین ... دیدن ادامه ›› دست ناپاکی، برید از تو رگ تقدیر؟
زمینت پاش‌پاش از درد، هوایت زهر، نمک‌آلود
خروش کودکی‌هامان، به تلخی می‌شود مفقود
زمانه، تازیانه می‌زند بر قامتت خاموش
و ما مشغول تقسیمیم، میان خویش، نانِ و گوش.
به نام توسعه، کشتند، تو را در خواب بی‌باران
چه حاصل؟ رودهایت خشک شد، جانت بیابان
زنانت اشک می‌بارند، مردانت شورِ طوفان‌اند
کودکان یادشان رفته است، تو را افسانه می دانند ...

سراینده: دکتر حجت بقایی ،
از مجموعه برای دریاچه ارومیه که دارد می میرد؛

خدایا چند چندیم؟

به همراه تو خرسندم،

خطوط طرح لبخندم


نه تلخم، بل شکرقندم،

که دل از غیر تو کندم



ز نیرویت تنومندم،

سرافرازم دماوندم


مسیر رود اروندم،

نگارا؟ چندی و چندم؟



مجتبی حیدری(شنتیا)🌹

بهار کوله بارش را زمین گذاشته
دو شکوفه بر شاخۀ هرس شدۀ بادام
که بریده بودند سال پیش.