همیشه از اجراهای سمبلیک لذت بردم و به همه پیشنهاد می‌کنم این اجرای عالی با بازیگران خوب را از دست ندهید. شاید وقت آن باشد که به گذشته‌ی جهانِ مدرن از ابتدا نگاهی دوباره و انتقادی کنیم و کمی درباره‌ی نسبت خودمان با مدرنیزم و نسبت مدرنیزم با خودمان بیاندیشیم، آن هم از مردمکِ جوان‌هایی که از جهانِ مدرن، تجربه‌ی سخت اما بی‌مانندِ گره‌ی کوری به نام ایران را داشته‌اند.

هنر؛ بخصوص ادبیات و هنرهای نمایشی این امکان را فراهم می‌کند تا در جایگاه دیگری قرار بگیریم و از مردمک دیگری جهان را ببینیم. هنر انسان‌ها را صلح‌جوتر می‌کند. کاش همه‌ی سربازها پیش از چکاندن ماشه این اجرای زیبا را می‌دیدند.
اجرای فوق‌العاده ای بود، هنر ناب به معنای واقعی کلمه، به همه‌ی عوامل تبریک و خسته نباشید عرض می‌کنم.

همیشه به نویسنده‌های رئال حسادت می‌کردم، شاید به این دلیل که خودم هیچ وقت موفق نشدم از گرداب ناخودآگاه خلاصی پیدا کنم.
در ابتدا باید گفت نمایشنامه ... دیدن ادامه ›› نویس محترم موفق شده روایتی که تقریبا کلیشه‌ای است را به گونه‌ای متفاوت و جذاب روایت کند و همین به خودی خود بخش مهمی از موفقیت نمایش "بین یه عالمه ماهی" را رقم زده. به شخصه معتقدم استفاده درست و روایت متفاوت کلیشه‌ها می‌تواند موفق باشد بخصوص برای بیننده ایرانی که همیشه نیم نگاهی به گذشته دارد.
در خصوص اجرا نقد خاصی ندارم، عزیزان همه در جای درست و بهترین اجرای ممکن را داشتند و لازمه خسته نباشید عرض کنم. استفاده از المان میز چرخان و دایره‌های هم مرکز در صحنه برای ایجاد حس زمان و گردش عقربه‌ای در بیننده ایده‌‌ی خوب و دلچسبی بود. به شخصه فکر می‌کنم حجم دیالوگ‌ها کمی زیاد بود اما این موضوع خللی در کلیت کار ایجاد نمی‌کرد و البته فکر می‌کنم اگر شخصیت زن نمایش حضور واقعی و نه خاطره‌وار در نمایش می‌داشت کار بهتر می‌شد و البته این سلیقه‌ی بنده بود و شخصیت زن نمایش به اندازه کافی حضور روایی در نمایش داشت. نور، صدا، گریم و طراحی لباس همه در حد عالی بود. در کل بجز موارد جزئی که در بالا ذکر شد هیچ نقدی به نمایش ندارم و واقعا از بیش از یک ساعت اجرای این کار لذت بردم. برای گروه اجر بهترین‌ها را آرزو دارم.

که چقدر می‌توان در هنر از خشونت بیزار بود، که چقدر می‌توان از این تاریخِ بیقراری دوری جست در رویای ادبیاتی که اکنون هنربودگی اش عمقِ بیشتری پیدا کرده در آغوشِ تئأتر.
آفرین گویان کلاه از سر بر میدارم به افتخارِ جناب ابوتراب خسروی، جناب فرج زاده و هنرمندان خوب و نازنین این اجرا ??

اجرای خوبی بود من دوست داشتم، نویسنده موفق شده بود با استفاده از مولفه های بومی زندگی شهری در تهران دهه شصت توجه مخاطب را جلب کند و این موضوع ... دیدن ادامه ›› به همراه بازی های خوب هنرمندان محترم ایرادات درام نمایشنامه را پوشش داده بود. به جرات می گویم اگر بازی خوب هنرمندان نبود، مونولوگ های طولانی مدت و گاها بی ارتباط با خط درام نمایش باعث ایجاد دلسردی در مخاطب می شد. البته دور از نظر ندارم که به سبب سیر نمایش در جهان مردگان بخشی از گفتمان نمایشنامه در فضای ملانکولی می گذشت اما با این حال مخاطب (یا حداقل بنده) انتظار یک زنجیره وقایع هر چند باریک را در این گفتمان ملانکولی داشت که البته محقق نشد. نور و صدای صحنه عالی بود و همه چیز بجا انجام شد، و انصافا هنرمندهای محترم بازی چهره، صدا و بدن خوبی داشتند که به نظرم این نمایش را برای دیدن ارزشمند می کند. من دیدن این نمایش خوب را به همه پیشنهاد می کنم و مثل همیشه خواهش دارم که هنر اصیل و شگفت انگیز تئاتر را فراموش نکنید. به تمام عوامل اجرای این نمایش خسته نباشید می گویم.

بعد از مدت ها یک اجرای عالی و تقریبا بدون نقص دیدم. به قدری خوب بود که از نقد برخی جزئیات صرفه نظر می کنم. همه چیز عالی بود، نمایشنامه، بازی ها، صدا، نور و صحنه. واقعا لذت بردم و به همه علاقه مندان پیشنهاد می کنم. به هنرمندان عزیز این اجرا خسته نباشید میگم و امیدوارم همه در کاری که می کنند بهترین باشند، که البته هستند.

در ابتدا اینکه بنده نه به عنوان منتقد که به عنوان بیننده مطالب زیر را می نویسم و از همه ی عزیزانی که مخاطب این نوشته هستند صمیمانه درخواست دارم که تئاتر را فراموش نکنند، چرا که تئاتر در ایران هنری فقیر (از نظر مالی) و شکننده است و ظهور کرونا می‌تواند به آن آسیب جدی وارد کند و حتی باعث ایجاد اختلال بین نسلی در این هنر اصیل و شگفت انگیز گردد.
اولین نکته ای که در نمایش "و همیشه پاییز"، توجه بنده را جلب کرد لایه مفهومی آن بود. در زمانه ای که مهاجرت کعبه ی همه ی در جهان سوم گرفتار شدگان است دغدغه‌ی هویت داشتن قابل ستایش است، مطرح کردن اینکه فالوس مهاجرت هم مانند همه‌ی نداشته های این قبیله ی سرگردانی پوچ و سراب است شجاعتی می‌خواهد که از نظر من قابل ستایش است. دوپاره کردن زمان و صحنه نیز برای مطرح کردن موضوع هویت و گمشدگی بسیار دلچسب و بجا انجام شده بود.
از نظر تکنیکی، طراحی صحنه و نور بسیار خوب انجام شده بود، بخصوص استفاده از پرده به عنوان المان صحنه و هم زمان پرده‌ی نمایش ایده‌ی بسیار خوب و بجایی بود، تو گویی گذشته ای در حال محو شدن است و از در و دیوار آن تنها پرده ای شفاف با تصاویری مبهم می ماند و بس. به نظر اینجانب صدای صحنه دچار مشکل بود، پیشنهاد میکنم صدا را از حالت مونو و پخش از پشت صحنه‌ی اجرا خارج کنید.
با توجه به طولانی بودن برخی دیالوگ ها پیشنهاد میکنم بازیگران محترم بیشتر از بازی صدا و چهره استفاده کنند، به شخصه در برخی پلان ها خستگی را در حرکات تماشاگران مشاهده می کردم.
در کل این نمایش خوب را پیشنهاد میکنم، عزیزان سالن های تئاتر را خالی نگذارید، اینها آخرین محل های تنفس فرهنگ در برهوت ابتذال است.

در خصوص این اجرا میل دارم به عنوان یک بیننده چندتا مطلب در میان بگذارم:
1- نوع تعامل بین تماشاگر و صحنه از طریق شبکه های اجتماعی مجازی خیلی بدیع بود و تجربه جدیدی برای مخاطب ایجاد می کرد.
2- بازی بازیگرها خیلی عالی بود و تمام چیزی که لازم بود به مخاطب انتقال میداد، هر چند به شخصه ترجیه می دادم بازیگرها با صدای رساتر و خشم بیشتر اجرا کنند.
2- با توجه به کوتاه بودن زمان نمایش فکر می کنم عوامل اجرایی باید تمهیدی برای ورود و درگیر شدن سریعتر مخاطب به صحنه پیدا می کردند. به عنوان تجربه شخصی خود من نیمه انتهایی برنامه به صحنه عادت کرده بودم و در نمایش غرق شده بودم که خیلی دیر بود.
3- خالی بودن صحنه نمایش خیلی مورد پسند من نبود ترجیه می دادم از المان های بصری بیشتر استفاده می شد.
در مجموع توصیه می کنم حتما این اجرا خوب را ببینید، تجربه متفاوت و خوبی داشت. به همه عوامل خسته نباشید عرض می کنم.