درباره فیلم مکان به کارگردانی سید مهدی احمد پناه ...
همه ما جایی، روزی، ساعتی در زمان گم می شویم، لحظه ای که نوجوانیمان پایان پیدا می کند و زندگی اجتماعی آغاز می شود، آنجا که پیکرمان زیر وزن اجتماع تسلیم می شود و آخرین بقایای انسان بودنمان بخار می شود. نوجوانی زندگیست، پهنه ای بیکران از می توانم ها و رویاها که نه در افق بلکه در همین حوالی پرسه می زنند.
این فیلم نوستالژی نوجوانیست، کارگردان زندگی چهار انسان را که در آستانه ورود به جوانی و درگیر شدن در زندگی اجتماعی قرار دارند با دوربین مستند و فیلم نامه ای ساده به تصویر کشیده است. با دیدن این فیلم و در گیر شدن در فیلم برداری مستند فوق العاده آن و بازی های نسبتا خوب بازیگرها ناخودآگاه احساس نوستالژی نوجوانی در بیننده بیدار می شود، حس خوب من زنده ام، حس خوب شوخ و شنگی نسبت به هر آن چیزی که دیگران جدی تلقی می کنند و در آخر حس غم انگیز تسلیم شدن در مقابل فشار اجتماع و درد اجتماعی شدن.
این فیلم را شب گذشته در سالن فردوسی موزه سینما دیدم و دیدن آن را به تمام علاقمندان سینمای هنر و تجربه توصیه میکنم هر چند مدت ها از اکران آن می گذرد و روزهای پایانی اکران را پشت سر می گذارد.