( رئال، مستندی تو در تو و جذاب از یک تمرین تئاتر )

دانش دولتشاهی / مخاطب

خیال نمی کنم تماشاگری وجود داشته باشد که از فضای رمز و راز گونه ی یک اجرای تئاتر لذت نبرد و از تو در تویی شخصیت ها و عناصر صحنه ذوق نکند مادامی که به کشفی درست از این پیچیدگی ها دست پیدا کند.
( رئال ) یک سری وقایع مستند را بدون تغییری در محتوا و تنها با پرداخت در فرم روی صحنه ی تئاتر بازسازی می کند. ( رئال ) به هیچ وجه نمی خواهد این سوتفاهم را برای تماشاگر ایجاد کند که واقعیت موجود روی صحنه ی تئاتر قرار هست که تقلید شود. به همین دلیل از نوعی فاصله گذاری در روایت استفاده می کند که تماشاگر در حین دیدن اجرا واقعیت و حقیقت را از هم تفکیک نمی کند و همین عدم تفکیک است که حس تعلیق اثر را بیشتر و ... دیدن ادامه ›› بیشتر می کند.
برای آن که نمایش ( رئال ) که یک درام روانشناختی به شمار می رود، از نگاه زیبایی شناسانه مورد ارزیابی قرار بگیرد، بهتر است به درک اهداف و مقاصد خالق اثر ( عاطفه کوشکی ) بپردازیم:
خالق اثر با درک درست و نگاه آسیب شناسانه به جامعه، خیال دارد دریچه ای حقیقی را برای مخاطبش باز بنماید که این به خودی خود هم از عنوان کار ( رئال ) پیداست و هم فرم ارائه ی چنین متریالی ریشه در آگاهی درست و صد البته خلاقیت خالق اثر و تیم اجرایی اش دارد. مسئله ی شکل و فرم در نمایش ( رئال ) در ارتباط تنگاتنگ با مقاصد و اهداف خالق اثر قابل ملاحظه و ردیابی است؛ به طوری که استقلال و تفکیک هیچ یک از دیگری ممکن نیست و این درست همان نقطه ی معما گونه و تو در تویی ست که ( عاطفه کوشکی ) تیمش را به شکل قابل توجهی در همین مسیر رهبری کرده است.
سخن کوتاه که طرح داستانی نمایش ( رئال ) مینی مالیست و بسیار کم حاشیه است و با این حقیقت که نبض دراماتیک اثر تا پایان مانند یک ریتم ‌تام تام تبل پر جوش و خروش می زند.
با مهر...

( رئال ؛ جذابیت روایت غیرخطی )

میلاد دلان/کارشناس بازیگری

در رئال زمانی با روایت داستانی رو‌به‌رو هستیم که واقعه‌ای همچون تاخیر در حضور تنها بازیگر زن نمایش(یلدا) در کار است.منظور از واقعه حالت ناپایداری است که با هوشیاری نویسنده به متن ورود پیدا می‌کند و داستان را به حرکت می‌اندازد. عاطفه کوشکی بستر مناسب را در تمرینات یک گروه نمایش می بیند که با تاخیر یلدا در محل تمرین مخاطب پا به رویدادهایی میگذارد که نظم زمانی و مکانی را به‌هم میریزند. آن‌وقت شاید، رویدادی که در پایان داستان اتفاق می‌افتد به آغاز روایت داستانی تعلق گیرد و وقایعِ پس و پیش داستان با تمهید درست نویسنده در طول داستان روایت شوند.
کوشکی در خلق آدم های نمایش نهایت دقت عمل را بکار می برد. خلق آدم هایی از جنس اجتماعی که در آن غوطه ور هستیم.کسانی مثل بابک که هرچه در این مرداب دست و پا می زنند,بیشتر غرق میشوند.
چنانکه از کارگردانی کوشکی هم پیداست, از تار و پود سادگی, پیچیدگی را خلق می کند.
جسارت کارگردان در هدایت ... دیدن ادامه ›› بازیگران و استفاده درست از عناصر صحنه قابل تحسین است.
خوانش صحیح بازیگران از متن و درک موقعیت، باعث هماهنگی و یکپارچگی در ارائه ی نقش ها شده است.رضا شاه کرمی جذابیت وقایع را با رفتارهای زیرکانه پررنگ می کند.امیررحمان خسروی مسلط ظاهر شده و در جهت گیری اتفاقات درست عمل کرده و عاطفه کوشکی در روی صحنه مسیر درست را تا پایان می پیماید.تعدد صحنه ها و نقش ها نه تنها تاثیر منفی بر کل اثر نگذاشته ، بلکه باعث بروز نگاه خلاقانه ی کارگردان در مصور کردن متن نمایشی شده است.
روح اله امامی در مقام طراح صحنه و لباس در نهایت سادگی با شناخت صحیح متریال ، رابطه ی منطقی فرم و محتوا را به نمایش میگذارد تا راه را برای مانور متن، کارگردانی و بازیگری هموار کند. عناصر صحنه در نمایش رئال فضایی به دور از اغراق و افاده های امروز تئاتر را خلق می کنند تا حفره ی بین مخاطب و تئاتر تنگ تر شود.

دلنوشته ای از #کورش نریمانی برای نمایش رئال

دیشب ، افتتاح نمایش « رئال » - کاری از دوستان جوان همولایتی ام - بهانه ای شد که نه از سر تعارفات بی مایه معمول ، بلکه به خاطر رویکرد درست و امیدوارکننده ای که این گروه دوست داشتنی در پیش گرفته اند ، چند خطی بنویسم .


اول اینکه خوشحالم که به تماشای نمایشی نشستم که ظریف و شسته رفته و موجز و بی ادعا ، موضوعی به روز و مبتلابه جامعه را به صحنه آورد ، بی آنکه اسیر شامورتی بازی های بی ربط مرسوم برخی نمایش های معمول این روزها شود . همه چیز نمایش « رئال » ، در حد و اندازه های خود به قاعده و ساده و خلاقانه طراحی و به اجرا گذاشته شد . از متن نمایشنامه گرفته تا کارگردانی و بازی بی پیرایه ی بازیگرانش ، در قواره ی یک کار جمع و جور و تأثیرگذار با ریتم مناسب ، فراتر از توان و تجربه ی دست اندرکاران جوانش به صحنه آمد .


اما .... آنچه خوشحال ترم می کند اینکه سرانجام در میان خیل گروه های سینه چاک جشنواره ای ... دیدن ادامه ›› تئاتر ، بالاخره گروه هایی هم پیدا می شوند که مسیر درست و منطقی کارشان را - به سختی - به سمت تئاتر اصیل و حرفه ای باز می کنند . گروه هایی اندک که به جای دلخوش کردن به حضور موسمی در جشنواره ها و احیاناً بردن یا نبردن جایزه ای و گرفتن یا نگرفتن تقدیرنامه ای ، با جسارت ستودنی نمایش شان را به اجرای عمومی - آنهم در پایتخت - می رسانند .


آرزوی موفقیت بیشترمی کنم برای گروه جوان نمایش « رئال » که زودتر از موعد معمول به این بلوغ فکری و هنری رسیدند . و همیشه ناراحت و نگرانم نسبت به سرنوشت کارگردانان و گروه هایی که سالهاست از این جشنواره به آن جشنواره راه خود را گم کرده اند و همه ی داشته ها و نداشته هاشان از تئاتر ، تنها به حضور موفق یا ناموفق در جشنواره ای خلاصه می شود و تمام . ................ کورش نریمانی

نگاهی به نمایش رئال

امیر دلفانی
کارشناس ارشد کارگردانی تئاتر

از نام اثر پیداست که گروه اجرایی و در صدر همه نویسنده و کارگردان اثر در پیِ نکته ظریفی است که شاید دیگران کمتر به آن پرداخته اند. گروه نمایشی در آخرین مرحله قبل از اجرای خود بازیگر زنی را به نام یلدا به گروه اضافه می کنند. شرایط بد و غیرحرفه ای تئاتر مد نظر مولف موجب می شود تا تشویش درون گروهی به اوج خود برسد و زمان نامناسب تمرین می تواند حتی منجر به قطع همکاری زود هنگام یلدا با گروه شود . یلدا از زمان تمرین شاکی است و کارگردان از تاخیر یلدا ، تا اینکه یلدا عنوان می کند که مورد اذیت و آزار راننده ای میانسال قرار گرفته و … اینها همه در صحنه های پازلی و تو در تویی که عاطفه کوشکی و گروه طراحانش به زیبایی خلق کرده اند به استتار درآمده اند و در عین خودنمایی منطقی چه در بازی ، چه در پردازش دیالوگ های وزین ، دکور و موسیقی مینی مالیستی ... دیدن ادامه ›› و مطمئناً در خدمت کار ، از حد خارج نمی شود و تماشاکننده به عنوان جزئی از اثر خود را گاهاً در آن سو و به عنوان تماشا شونده می بیند.
در متن شاهد جابجایی اتفاق هایی هستیم که مابین شخصیت های متعدد خیالی ، واقعی و خیالی_واقعی صورت می پذیرد. در واقع آدم ها مدام جایگزین دیگری می شوند و هر لحظه توسط یک شخصیت در جریان قرار می گیرد. تمام شخصیت هایی که در خلق درام و حل درام حضور موثر دارند و تنها جنسیت است که آنها را از هم متمایز می کند و گویی مولف دست به خلق درامی انسان محور در دفاع از جامعه انسانی بدون به کار گیری مانیفستی خاص می زند.
رضا شاه کرمی ، امیررحمان خسروی، سحر یثربی و عاطفه کوشکی به وظیفه بازیگریشان به درست ترین شکل ممکن خدمت کرده بودند . قراردادهای زیرکانه و هدایت درست کوشکی در مقام کارگردان بیشترین تاثیر را دارد، اما گویی بازیگران ریشه ای تر از اتفاق ممکن بازیگری را می دانند و بدون هیاهو تا هفته ها در ذهن تماشاکننده پرسه می زنند.
بازی منطقی و علمی رضا شاه کرمی به هر نظر احساسی دیگری دست رد می زند و لحظه ای تماشاکننده ای که خود بازیگر است را به این فکر فرو می برد که «من هم از این به بعد بدانم بازیگری یک علم است نه علاقه ».
رامین صادقی در مقام طراح نور و روح اله امامی در مقام طراح صحنه و عمید سپه وندی در مقام طراح صدا نیز تا حد بسیار زیادی خود را در خدمت تفکر بدیع کارگردان گذارده و به سمت هدفی غایی و گروه مدارانه گام برمی دارند و در تک تک صحنه ، همگی در کنار هم به معجزه ای بی هیاهو دست می زنند، تا مخاطب دریابد «حال که به عنوان اولین نیازم به اندازه کافی سرگرم شدم ، بد نیست بیاندیشم.»