مهرناز خلیلی فعال هنری

انسان در مواجهه با سوگ صبور اما شکننده می‌شود...

پوستر کار رو مجدد بارگذاری کردم برای تأکید بر حضور درخشان آزاده صمدی.
چقدر خوشحالم که خانم صمدی جذاب و درخشان رو مجدد با ایفای یک نقش درست و به اندازه در قامت بازیگر تئاتر دیدم و تا پایان اجرا چشم ازش بر نداشتم.
به نظرم نقطه ی قوت این اجرا بازی درست و به اندازه ی خانم صمدی بود.
ایده ی نمایشنامه برام جذاب بود، هرچند در پرداخت کلی مشکل داشتم و فکر میکنم با پرداخت بیشتر و بهتر می‌تونست درست تر پیش بره و ادامه پیدا کنه و به نقطه ی پایان برسه.
چند نقطه ی تاریک و مبهم تا آخر اجرا برام باقی موند و حتی سرنخی هم نداد و من مدام منتظر باز شدن گره ها بودم. از جمله صدایی که از سقف شنیده میشد یا بازی کردن نقش مادربزرگ توسط آقای جمالی که هر لحظه منتظر تغییر شخصیت از زن به مرد بودم ولی اتفاقی نیفتاد.
فضاسازی کار رو دوست داشتم، فضای سنگین ... دیدن ادامه ›› و تاریک و غمناک و این حس سنگینی کامل به من منتقل شد که از نقش انتخاب درست موسیقی نمیشه گذشت.
نورپردازی و طراحی صحنه، گریم و لباس هم متناسب کار بود.
در کل از دیدن اجرا لذت بردم ولی به گمانم میشد این لذت رو به حظ وافر تبدیل کرد.
خسته نباشید و همواره بدرخشید 🌸💎🤍

خواجه مگو که من منم، من نه منم نه من منم
گر تو تویی و من منم، من نه منم نه من منم
عاشق زار او منم، بی دل و یار او منم 
باغ و بهار او منم، ... دیدن ادامه ›› من نه منم نه من منم
یار و نگار او منم، غنچه و خار او منم
بر سر دار او منم، من نه منم نه من منم...

کاش تمام زندگی فقط رقص بود، اون موقع چقدر به هردومون خوش می‌گذشت. اما اینطور نیست...

من و منِ من چقدر به هم شباهت دارن و چقدر با هم تفاهم دارن؟
منِ من خود منه یا قراره یه روز اعلام استقلال کنه و چاقو رو توی قلب من فرو‌ کنه؟
چند بار این صداها و جدل هارو توی مغزم شنیدم و به قضاوت نشستم؟
چقدر خودمو میشناسم، چقدر ناز خودمو می‌خرم؟

خسته نباشید میگم خدمت عوامل محترم اجرایی
طراحی صحنه، طراحی لباس، گریم، موسیقی و طراحی نور همگی بسیار خوب بودند.
بازی ها بسیار خوب و درست، لذت بردم.

فکر میکنم سال تئاتری من با این اجرا به پایان رسید.
امیدوارم همواره بدرخشید و همچون قاب های جذابی رو روی صحنه ی تئاتر برامون بسازید.
چون تئاتر مثل زندگیه، کات نداره و ما مجبوریم به دیدن، شنیدن، حضور. و چه خوب که این اجبار یک اجبار دلنشین باشه. ✨🌞🤍

اگر در دنیا یک چیز باشد
که بتواند عشق مرا در یک لحظه نیست و نابود کند
آن یک چیز ناسپاسی است...

📕 #برادران_کارامازوف
✍🏻 #داستایفسکی

ما هم می‌توانیم خوب و نجیب باشیم، اما فقط وقتی که همه چیز بر وفق مرادمان باشد.

برادران کارامازوف*

یک رئال اجتماعی با داستانی ساده و سرراست.
احتمالا خیلی از افرادی که دانشجو در شهر دیگه ای بودن با برخی از لحظات اجرا هم ذات پنداری کردن و خاطرات تلخ و شیرینشون رو به یاد آوردن.
شروع اجرا رو خیلی دوست داشتم، صدای جذاب آقای جلیلوند و فضاسازی ای که مارو وارد داستان میکنه، حقیقتش دلم می خواست توی همون فضا ادامه ی قصه رو بشنوم 😁
در طول اپیزودها از اون فضا فاصله می گیریم و قصه هایی رو می شنویم که ساده هستن و خود زندگی روتین آدم های معمولی.
و در آخر دوباره اون فضا.
فکر می کنم بازیگران اکثرا تجارب اولشون رو پشت سر میذارن و چه خوب که در کنار آقای احدی نیا و آقای زارعی تجربه میکنن.
امیدوارم همگی موفق باشند و راهشون پر نور ☀️

پ.ن: امیدوارم زودتر خود سعید زارعی رو روی صحنه ببینیم و لذت ببریم 🧡

یک کمدی ابزورد تمیز
ابزورد از اون سبک های اجرایی ای هست که خیلی مورد پسند من نیست، قبل از دیدن نمایش هم گمان نمی‌کردم کار خیلی مورد پسندم باشه، اما بر خلاف حدس و گمانم پیش رفت.
بازی های تمیز، خوب و هماهنگ در دومین شب اجرا بدون تپق و هیچ خلافی ای مجابتون میکنه یک ساعت و بیست دقیقه بدون نگاه کردن به ساعت به تماشا بنشینید.
مازیار مهرگان مثل همیشه شیرین و ارسطو خوش رزم با یک پتانسیل متفاوت تر.
گریم، طراحی صحنه، لباس و‌ موزیک در خدمت اجرا بود.
پیشنهادم اینه که میشه از موزیک در بخش هایی از اجرا هم استفاده کرد و بازی با نور هم جای کار داره.
خسته نباشید میگم به لبخند بدیعی عزیز و گروه محترم اجرایی.
پر اجرا و درخشان باشید 🌞🧡

یک اجرای خوب 🌞
زنده باد واقعیت ✊🏼 زنده باد حقیقت ✊🏼
چند دقیقه سکوت، سیگار...
و پایان.

ممکنه توی اجتماع کوچک خانه وا ده باهاش مواجه بشید،
یا توی مقیاس بزرگ ترش...
اما
قطعا باهاش مواجه شدید،
پس خطوط رو زیر پا بذارید و واقعیت رو ببینید.

همه چیز عالی بود، و این نتیجه ی ذهن خلاق، تمرین، تمرین و تمرین است.

چقدر این نمایشنامه رو دوست دارم و برام محترمه.
چقدر قابل درکه این زندگی در تئاتر و به نظرم میشه برشی از کلیت زندگی باشه. 🎭❤️
اجرای عموم این کار رو از دست داده بودم و خوشحالم که تونستم در جشنواره به تماشاتون بشینم.
خسته نباشید میگم بهتون. به امید درخشش روز افزون 🌞

خسته نباشید میگم خدمت عوامل محترم اجرایی
از بین سه اپیزود، اپیزود دوم و سوم به ترتیب برام دوست داشتنی تر بودن و متن و اجراها رو بیشتر دوست داشتم.
بازی خانم نظری مثل همیشه نقطه ی قوت کار بود.
طراحی صحنه مینی‌مال بود و طراحی نور خاصی هم نداشتیم.
در کل این اجرا به عنوان سه نمایشنامه ی متفاوت تر نسبت به کارهای قبلی آقای مساوات با بازی های تمیز و درست ارزش دیدن داره.

پ.ن: تماشاگر فهیم کنار من، سندروم پای بی قرار داشتن و آنقدر تکون خوردن که مدام منو از اجرا پرت میکردن بیرون.
کار هم اون قدر طولانی نیست که مدام ساعت گوشی چک کنید، اون هم ردیف اول. تا کی این نکات باید تکرار بشن و گوش شنوا..؟؟!