جناب تیموری عزیز برای خلق تمام لحظاتی که خنده رو لب ما آوردید ازتون ممنونم... من برای تمام زحماتی که برای تئاتر کودک میکشید ازتون تشکر میکنم و بهتون افتخار میکنم و امیدوارم همیشه همین قدر مثل کودک درونتون شاد و پر انرژی باشید

گروه هنری تاک بی شک من پیگیر کارهای شما خواهم بود اما امروز برای اولین و اخرین باردخترم رو اوردم سالن تئاتر فرهنگسرای فردوس... امیدوارم شما رو در سالن های خیلی بهتر باز هم ببینیم. موفق باشید.

من به این نمایش امتیاز پنج رو دادم به خاطر بازیگرهاش... چون واقعا خیلی هنرمند بودند تو سالنی که پر بود از آدم هایی که فکر میکردند اومدن پارک و صدای حرف زدنشون یک لحظه قطع نمیشد تمرکزشون رو از دست نمیدادند... واقعا دمتون گرم!
بابا چه فکر میکنید وقتی میایین تئاتر کودک! اخه اون بچه از کجا باید یاد بگیره موقع نمایش باید سکوت کنه و خوراکی نخوره وقتی میبینه مادرش به اندازه یه سفر سه روزه چیبس و پفک خریده!!! همشم داره حرف میزنه؟!!!
خوبه کارگردان عزیز اول نمایش خواهش کرد موقع خروج از جلو صندلی ها رد نشید اگر تذکر نمیداد شما چیکار میکردید؟!!!
راستی خیلی دلم میخواد بدونم اون خانومی که جلو ما نشسته بود تمام نمایش داشت فیلم میگرفت حتی از جابه جایی دکور نمایش در تاریکی هدفش چی بود؟! دنبال چی بود؟!!! چی میخواست؟!!!
دیدن نمایش در این سالن یکی از بدترین تجربه های زندگیم بود... هنوز سردرد دارم و عصبانیم از دست مردمی که حتی برای پول ووقت خودشونم ارزش قائل نیستند!
و در آخر خسته نباشید به تک تک عروسک گردان های عزیزم... خدا قوت بهتون♥

ستاره این نمایش خسرو پسیانی بود! همین!!!

دلم میخواد از نمایش بگم ولی انقدر سالن گرم بود که همش داشتم خودمو باد میزدم و جیگرم کباب میشد واسه بازیگرا که شر شر غرق میریختن! گرمای سالن اجازه نداد ما از نمایش لذت ببریم!!!

من دخترم رو زیاد تئاتر میبرم و امروز یکی از دوستاش هم باهامون بود... اولین تجربه اش بود تو تئاتر کودک و سربلندم کردید و باعث شدید یه کودک دیگه به تئاتر علاقمند بشه... بی نظیر بودید... طراحی صحنه و لباسها بی نقص... گریم محشر... دیالوگ ها چقدردوست داشتنی... چقدر خلاقیت و عشق!!! دست مریزاد... دمتون گرم! جذابترین قسمت نمایش اونجایی که بود که پدر و مادر بچه گرگ بهش گفتن تو هر جوری که باشی ما دوستت داریم و این یعنی حواستون به همه چی هست!
و من به عنوان یه مادر قدردان این هستم که با وجود تحرک زیاد و خستگی در آخر تئاتر انقدر مهربانانه با بچه ها عکس گرفتید... خدا قوت... برای تک تک عوامل آرزوی موفقیت دارم... بدرخشید همیشه!♥♥♥♥

چقدر دوست داشتنی بودی کاظم سیاحی نازنین♥

چه جوری روز خود را خراب کنید بیایین این تئاتر رو ببینید!!!! واقعا این چی بود؟!!! البته با خوندن کامنت قبلی خدا رو شکر کردم که دیروز نیومدم این اجرا رو ببینم! این تئاتر توهین به شعور ووقت آدم بود... کدوم پنجاه دقیقه... این تئاتر بیست دقیقه بود... من کاری به بازی بد بازیگراش ندارم ولی درستش این بود بنویسید این نمایش مناست کودکان دو تا چهار ساله است نه اینکه مناسب بالای پنج سال! حیف پول حیف وقت!!!! جناب کارگردان این تئاتر شما مناسب اجرا تو مهد کودک هاست!!! اونم به صورت کاملا رایگان!

چقدر موضوع نمایش رو دوست داشتم... بکر و خلاقانه! خیلی بی دلیل نسبت به مکان اجرا یه ذهنیت منفی داشتم اما فهمیدم اشتباه میکردم...جناب حسینعلی چقدر ارتباطی که در طول نمایش با بچه ها برقرار میکردید لذتبخش بود... خدا قوت به شما و تیم همراهتون... من دخترم هشت سالشه و کلی کیف کرد تنها قسمت مبهم نمایش براش قسمت مبارزه هواپیما ها بود که من بعد نمایش براش توضیح دادم... طراحی صحنه و آهنگ های نمایش جز نکات مثبت و دلنشین نمایش بود🙏یه تشکر ویژه هم از مدیریت سالن اجرا که خوردن چیبس و پفک رو ممنوع کرده بود♥🙏

طبیعیه که من این همه ذوق دارم که میخوام بیام دوباره ببینمتون؟!!!😁😍

چقدر این تئاتر برام دوست داشتنی بود... هم برای من و هم دخترم😍ترانه های تو تئاتر به شدت روح نواز بود و من دلم میخواست هیچ وقت تموم نشه... طراحی صحنه و لباسها و عروسک ها عالی بودند... اون قسمتی که بهار میشه و با خودش گل پامچال میاره به قدری جذاب بود که منم همراه دخترم ذوق کردم... اما در مورد لحظات غم انگیز تئاتر که حتی تو صحنه ای که بهار مادرشو صدا زد من داشتم براش اشک میریختم و به این فکر کردم که غم هم قسمتی از زندگی ماست و بچه ها باید یاد بگیرند قرار نیست همیشه شاد باشند و همیشه دنیا به کامشون... باید یاد بگیرند گاهی زندگی غم انگیز میشه و اونها باید بلد باشند که با غم چه جوری برخورد کنند و بپذیرند... چیزی که هیچ وقت به ما یاد ندادند!!!
موفق باشید

بعد از دیدن این تئاتر انقدر عصبانی و خسته بودم از دست بی فرهنگی و بی ملاحظی بعضی از مادرها که ترجیح دادم وقتی عصبانیتم فروکش کرد نظرمو بنویسم... دختر هشت ساله من به شدت با این تئاتر ارتباط برقرار کرد و لذت برد و جز تئاتر های مورد علاقه اش شد...
من خودم خیلی از دیالوگ ها رو متوجه نمیشدم چون خانمی که پشت سر من بود یک سره در حال بلند صحبت کردن و تعارف کردن چیبس و پفک به همراهاشون و التماس که طور خدا بیشتر بردارید تعارف نکنید بود... به قدری این خانوم و همراهاش بی ملاحظه بودند که انگار اومدن پارک!
تنها زمانی که لذت میبردم وقتی بودی که موزیک پخش میشد و من صدای گوشخراش این خانوم رو نمیشنیدم... کلیت داستان رو دوست داشتم و به نظرم برای کودکان خیلی جذاب بود... طراحی صحنه بینظیر بود... قسمت جذاب انتخاب داور سوم از بین بچه ها بود اما همین باعث که بچه های که انتخاب نشدن بیقرار بشند که چرا اونا رو انتخاب نکردن... شاید اگر اول تئاتر توضیح میدادن که همه ی بچه ها بالاخره میرن بالای صحنه این بیقراری کمتر میشد. و یه تشکر بکنم از تمام تیم بازیگرها که وقتی بچه ها بالا بودند حواسشون به همه بچه ها بود.
ودر آخر اینکه برای فرهنگ سازی تئاتر دیدن خیلی راه داریم... راه سخت و دشوار... چون پدر و مادری که خودش بلد نیست چه جوری میخواد به بچه اش یاد بده
یه خواهش هم از مدیریت سالن هنر... کاش بیخیال فروش چیبس و پفک بشید اگر هم اینو نمیتونید بیخیال بشید حداقل وسط تئاتر کسی میاد بیرون بهش نفروشید!!!