در طول نمایش به این فکر میکردم که همه ی آدمها یک ظرفی با ظرفیت متفاوت دارن که در طول مدت زندگی این ظرف در حال پرشدن هست...امان از روزی که این
... دیدن ادامه ››
ظرف لبریز بشه و فرد به فروپاشی برسه
خیلی از آدمهای بستری در بیمارستان روانی آدمهای معمولی مثل خود ما هستن که ظرفشون تا خرخره پر شده.
مراقب روانمون باشیم.
و در مورد اپیزود خانم میرامینی و بچه ی هشت ساله ی داستان...
" -مامان ما چرا انقدر بدبختیم ما چرا انقدر بدبختیم ما بدبختیم ما بد بختیم ما بدبختیم بدبختیم بدبختیم بد بختیم بدبختیم بدبختیم بدبختیممممممم
-بسه اگه فکر میکنی انقدر بدبختیم خودتو از پنجره پرت کن پایین....
....
....
و بعد بچه ای که مغزش نیمرو شد کف اسفالت"
.
حواسمون به تاثیر کلمات تو زندگیمون باشه.با یه حرف ممکنه یکی رو خیلی مچاله کنیم.
هفته ی پیش دختر ۱۳ ساله ی یکی از اساتید دانشگاه اردبیل از مدرسه رسید خونه و خودشو از پشت بام پرت کرد پایین و فوت کرد به دلیل اینکه سر یه تقلب در درس علوم اجتماعی (که نمیدونیم تقلب صورت گرفته یا خیر) اون بچه رو به شدت تحقیر کردن جلوی بقیه و اثر انگشت و غیره ازش گرفتن که تکرار نکنه و ایشون تحت فشار بعد از مدرسه اینکارو کردن.
خیلی باید بیشتر از همدیگه مراقبت کنیم با رفتارهامون با کلماتمون و ...
.ممنون بابت بازی بی نقص بازیگرها و روایت داستانهای روان