درود
آقای آییش بی‌نظیر، بی‌تکرار و دوست داشتنی، طراحی صحنه و لباس عالی بود و گالیله رو می‌شد با هر زمانه و هر موقعیتی مطابقت داد چون زمانه، زمانه‌ی گالیله‌ست که پذیرفتنش برای هر کسی قابل درک و فهم نیست. البته چیزی که موردپسند من نبود اون موسیقی و خوانندگی میان نمایش بود و حرکات آکروباتیک که تنها قابل‌قبولش صحنه‌ی اعتراف گالیله بود!
می‌شه قطعن و حتمن بدون حرکات و نمایش‌های بدنی اضافه هم نمایش رو باورپذیرتر کرد.
باز هم عالی با تمام خستگی؛ آن هم در روزهای پایانی.