در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نگار امیری | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 06:21:58
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
یادداشتی از بهنام حبیبی درباره نمایش «بازی بی‌کلام۲»

از ارتباط انسانی تا تعادل اجتماعی

نمایش «بازی بیکلام ۲» را دو کارکتر، بی‌هیچ سخن و ارتباطی با یکدیگر می‌آفرینند. کارکتر اول، ویژگی‌های آدمی سرخورده، خسته، بی‌هدف و پوچ را در بر دارد که تلاش دارد تا در عین بی‌عملی خود، تنهایی و انزوای درونی خود را به مخاطبش ارائه کند. ناتوانی در پوشیدن لباس و انجام ساده‌ترین نیازهای روزمره انسانی، نهایت بی‌هدفی و سستی در حرکت کنش‌گرانه زندگی او را به تصویر می‌کشد.

لینک یادداشت: خبرآنلاین

khabaronline.ir/xmMwY
بازی بی‌کلام۲
«هاگیرواگیر» با حضور حسین کیانی آغاز شد/ برداشتن هر قدمی برای تئاتر غنیمت است
 
حسین کیانی در آیین شب‌چراغ نمایش «هاگیرواگیر» با بیان اینکه تئاتر کارکردن بسیار سخت شده است، گفت  هر کسی قدمی برای تئاتر برمی‌دارد؛ غنیمت است
 
به گزارش ...به نقل از روابط عمومی، حسین کیانی، نویسنده و کارگردان تئاتر، چراغ اولین شب از اجرای نمایش «هاگیرواگیر» به کارگردانی مریم باقری را افروخت.
 
کیانی در ابتدای این مراسم گفت: «من در تماشاخانه سنگلج فقط نمایش «چشم به راه میرغضب» را در سال 1398 اجرا کردم که یکی از بهترین تجربه‌های من به شمار می‌آید.»

او ادامه داد: «تئاتر کارکردن آنقدر سخت شده و متاسفانه فرهنگ تئاتر دیدن با انواع رسانه‌ها به فروپاشی رسیده است. حمایتی هم از طرف ... دیدن ادامه ›› کسانی که باید به پیکره تئاتر و تئاتر دیدن کمک کنند، وجود ندارد، آنقدر شرایط دشوار شده که هر کسی قدمی برای تئاتر بر می‌دارد غنیمت است.»

این هنرمند افزود: «باید از آقای حاجی‌زاده در نشر جامه‌دران که نمایشنامه را چاپ کرده اند. آقای ملکی که متن را نوشته‌اند و همین طور خانم باقری که با همه مشکلاتی که بر سر راه نمایش ایرانی و ملی وجود دارد با گروهش زحمت کشیدند و همین‌طور مدیریت تماشاخانه سنگلج خانم مقتدی که به نظر من هنوز چراغ نمایش ایرانی و سنتی را روشن نگه داشته‌اند و بقیه دوستانی که در این حوزه زحمت می‌کشند، قدردانی کرد.»

کیانی در پایان گفت: «خودتان شاهد هستید که تئاتر به چه سمت و سویی می‌رود. باید به حال تئاتری که رپر بخواهد برایش جذابیت ایجاد کند، تئاتری که افرادی که هیچ نسبتی با آن نداشته و ندارند برایش تماشاگر بیاورند، گریست. در این شرایط باید قدر تئاترهایی که با این زحمت فراهم شده و به انجام می‌رسند دانست و غنیمت شمرد.»
 

مریم باقری،کارگردان نمایش نیز در ادامه این مراسم بیان کرد: «یکی از خوشبختی‌های من این است که بار دیگر در تماشاخانه سنگلج اجرا می‌کنم. تماشاخانه سنگلج را بسیار دوست دارم چون این سالن اصالت تئاتر ایران است و آدم‌های بزرگی در اینجا قدم گذاشته‌اند.»

او ادامه داد: «امیدوارم هنرمندان جوان بیشتری برای اجرا در این سالن توجه نشان بدهند تا تئاتر ایرانی همیشه زنده باشد»
 
باقری در پایان از پریسا مقتدی، مدیریت تماشاخانه سنگلج و تمامی همکاران و عوامل اجرایی این تماشاخانه بابت همراهی و فرصتی که برای اجرا به گروه نمایش «هاگیرواگیر» داده‌اند، قدردانی کرد.  
 
عزت‌الله رمضانی‌فر، میرطاهر مظلومی، حمیدرضا رحیمی و وحیدرضا صادقپور از دیگر هنرمندانی بودند که شب گذشته به تماشای این نمایش نشستند.
 
«هاگیرواگیر» به نویسندگی سهیل ملکی و کارگردانی سهیل ملکی با بازی داوود داداشی، فاطیما سرلک، علی عطایی‌حور، سامان کرمی، مرجان آقانوری، آرام نیک‌بین، محمد عادل غلامی و یاسمن عطاالهی هر شب ساعت 20:30 در تماشاخانه سنگلج میزبان مخاطبان است.
 
یادداشتی به قلم احمد خلفانی :



"شکم با حقیقت سیر نمی‌شود"، این جمله‌ای است که نماینده قشر تحصیلکرده در تئاترِ هاملن به زبان می‌آورد. وقتی شیوه زندگی یک جامعه بر پایه‌های دروغ ساخته شده باشد بسیار طبیعی است که همه از آن ارتزاق کنند. و این بدان معناست که هرکسی به سهم خود به حجم دروغ بیفزاید و، همچنین، به اندازه خود از حقیقت زندگی انسانی دور و دورتر ‌شود، و رفته‌رفته شیوه‌ای از زندگی شکل بگیرد که از خود فاجعه تغدیه می‌کند، و سرانجام متوجه ‌شویم که دروغ نیز شکم را به راستی سیر نمی‌کند، چرا که تغذیه از دروغ هرگز آرامش و امنیت به بار نمی‌آورد، بلکه کاملا ... دیدن ادامه ›› برعکس.

نمایشنامه و شیوه اجرای هاملن با کارگردانی مژگان معقولی، مدرن و امروزی است و با وجود گفتنی‌های زیادی که دارد، در بسیاری مواقع، هم‌زمان با نورپردازی و موسیقی، از اشارات و نمادهای مینیمالیستی بهره می‌برد. قهرمان "هاملن" کار سختی در پیش دارد. به نظر می‌رسد او از آن‌جایی شروع می‌کند که نمایشنامه "دشمن مردم" اثر هنریک ایبسن به اتمام می‌رسد. در آن‌ جا، دکتر استوکمان، مأمور بهداشت حمام‌های عمومی شهر، وقتی متوجه آلودگی کشنده حمام‌ها می‌شود، به جد می‌کوشد مردم و مسئولان را از حقیقت آگاه کند. ولی، از آن جا که هزینه تعمیرات "کمرشکن" است و علاوه بر این کار و کاسبی عده‌ای مقتدر نیز کساد می‌شود، حرف‌های او نه تنها پذیرفته نمی‌شود بلکه موفق می‌شوند او را به عنوان "دشمن مردم" معرفی و ترد کنند.

معضل جدی در نمایشنامه "هاملن"، نوشته علی منصوری، موش‌ها هستند. و این معضل راهی می‌شود برای زندگی، کسب درآمد و تولید و بازتولید موش‌ها.
موش‌ها رفته‌رفته چنان بزرگ می‌شوند که نقش آن‌ها را خود بازیگران به عهده می‌گیرند. جواب این پرسش که آیا انسان‌ها در حد موش کوچک شده‌اند یا این که موش‌ها به قد و قامت آدم‌ها رسیده‌اند، این است که هر دو به سمت همدیگر رفته و یکسان شده‌اند.
شخصیت اصلی نمایشنامه که می‌خواهد از حقیقت و راستی در مقابل جامعه و رفتارهای برآمده از دروغ مقابله کند، دشمن به حساب می‌آید. در چنین موقعیتی است که استوکمان در نمایشنامه ایبسن می‌گوید:" حق با اکثریت نیست، بلکه با فرد است، فردی که نه تنها حاضر نیست رفتار برآمده از دروغ را بپذیرد، بلکه بر علیه آن اقدام می‌کند."

موضوع موش‌ها ما را به یاد "نی‌نواز هاملن" از برادران گریم نیز می‌اندازد. می‌دانیم که برادران گریم این افسانه را از شهری به نام هاملن در شمال آلمان گرفته و با عنوان "بچه‌های هاملن" منتشر کرده‌اند.

تلفظHameln که شهری است در شمال آلمان، هامِلن است، ولی مکان وقوع حادثه در این نمایشنامه ایرانی، هاملِن تلفظ می‌شود. نمی‌دانم این کار چقدر آگاهانه صورت گرفته است که از یک سو اشاره‌ای به منبع اصلی حکایت موش‌هاست، و از سوی دیگر، با تلفظی دیگرگون، عمومی‌تر شده و از حالت خاصِ زمانی و مکانی در آمده است.

طبق افسانه برادران گریم، نی‌نوازِ هامِلن با "نواختنِ نی" موش‌های مزاحم هامِلن را جمع‌آوری و آن‌ها را از شهر دور می‌کند، ولی از آن جا که مسئولان حاضر نمی‌شوند هزینه کارش را بپردازند، او با نی‌نوازی، این بار، کودکان شهر را به خود جلب می‌کند و همه آن‌ها را، بی‌خبر، با خود می‌برد، به جز دو کودک که از فاجعه جان سالم به در می‌برند. یکی کور است و آن دیگری لال. یکی امکان روایت فاجعه را ندارد و آن دیگری که می‌تواند روایت کند، نشانی وقوع حادثه را نمی‌داند.

"هاملِن" تئاتری است تماشایی و هیجان‌انگیز. و با وجود این ما شاهد صحنه‌هایی با فضای خاکستری، تاریک و آخرالزمانی هستیم. وجودِ دختربچه‌ای با لباس‌های روشن روی سن که هم می‌بیند و هم می‌تواند مشاهداتش از فاجعه را به آیندگان روایت و منتقل کند، شاید کمی الصاقی به نظر برسد. ولی در زمانه‌ی "موش‌ها و آدم‌ها"، اگر امیدی هم نباشد، دیگر همه چیز از دست رفته است. در جایی که "اکنون" نیست، شاید آینده‌ای باشد.

منبع: خبرگزاری آنا

https://ana.ir/fa/news/936015/
گفتگوی کارگردان "بازی بی کلام ۲" با روزنامه صبا

https://rooznamehsaba.ir/downloads/1740/
یادداشتی بر نمایش "بازی بی‌کلام ۲"

گفتگو مجتبی رجبی‌معمار با روزنامه ایران
نگاهی به نمایش "من و گربه‌ی پری" از قاب دوربین امیر مبارکی
نگاهی به نمایش "من و گربه‌ی پری" از قاب دوربین علیرضا آذری‌راد
مدیرکل هنرهای نمایشی به تماشای نمایش «من و گربه‌ی پری» نشست

حمید نیلی، مدیرکل هنرهای نمایشی، شب گذشته به تماشای نمایش «من و گربه‌ی پری» نشست.

به گزارش روابط عمومی، حمید نیلی، مدیرکل هنرهای نمایشی با حضور در تالار قشقایی به تماشای نمایش «من و گربه‌ی پری» به تهیه‌کنندگی و کارگردانی شهره سلطانی نشست.

«من و گربه‌ی پری» نوشته سیمین امیریان و کارگردانی شهره سلطانی با بازی مجتبی رجبی‌معمار، بهروز پناهنده و شهره سلطانی تا جمعه بیست‌وسوم شهریور در سالن چهارسو مجموعه تئاترشهر روی صحنه میزبان تماشاگران خواهد بود.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «ساسان و پری که زندگی خوبی با یکدیگر ... دیدن ادامه ›› دارند، زندگیشان با ورود گربه دگرگون می‌شود..»

اسماعیل خلج، مهرداد کوروش‌نیا، مهرداد رایانی مخصوص، هائده حائری، مازیار لرستانی، حمیدرضا پگاه، عبدالجبار کاکاوند، پریناز ایزدیار، مجید قناد، سیاوش طهمورث، باربد بابایی، سعید ذهنی، آرش نوذری، کوروش جوان، شاهد احمدلو، سام قریبیان، آرش معیریان، عباس رافعی، رحمت امینی، گلاب آدینه، شهره رعایتی، خسرو احمدی، الهام صفوی‌زاده، حسن مصطفوی، والایار، بابک صحرایی، صحرا اسداللهی از جمله هنرمندانی هستند که تاکنون به تماشای این اثر نشسته‌اند.
روایت تصویری مهرداد حسین‌زاده از نمایش جزیره
ژاله آموزگار:

آریوبرزن‌ها می‌‌روند اما رسم پهلوانی در طول تاریخ باقی می‌ماند

آموزگار پس از تماشای این نمایش گفت: «برداشتی بسیار زیبا و مبتکرانه از زندگی آریوبرزن را به تماشا نشستم. آریو برزنی که متعلق به تمامی ایرانیان است.»

آموزگار با اشاره به اینکه بعد از این همه مدت ما هنوز عاشقانه آریوبرزن را دوست داریم، تاکید کرد: «کار آریوبرزن بسیار خوب بود و من باور نمی‌کردم که بازیگران تا این اندازه منظم و راحت نقش خود را ایفا کنند، به همه‌ این عزیزان افتخار ... دیدن ادامه ›› می‌کنم.»

او ادامه داد: «شکست آریوبرزن به واسطه خیانت یک چوپان ایرانی در مقابل اسکندر مقدونی نشان می‌دهد که همه‌ ایرانی‌ها خوب هستند اما بدهایی هم در کنارشان هست.»

این استاد و پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی گفت: «متاسفانه خیانت باعث می‌شود تا اسکندر آریوبرزن ما را نابود کند. البته که آریوبرزن‌ها می‌‍روند اما راه و رسم پهلوانی در طول تاریخ باقی می‌ماند.» 

نمایش «آریوبرزن» به نویسندگی و کارگردانی حامد مکملی به مدت محدود و تا 22 تیرماه ساعت 21:30 در سالن 3 پردیس تئاترشهرزاد روی صحنه است.
قاب‌هایی از نمایش «آریو برزن»
آریو برزن، پیروز یا بر گور !

سرگذشت سردار نامی در دوران افول هخامنشی، که به همراه خواهرش و چهل سواره و با پنج هزار پیاده‌نظام جانانه در برابر هجوم وحشیانه‌ی اسکندر مقدونی می‌ایستد و دشمن، این شخصیت بلند آوازه را علی‌رغم
پیروزی چشمگیرش به خاک و خون می‌کشد.

از نظر من حامد مکملی کارگردان کاربلد و نوآوری است، با خلاقیت مثال زدنی‌اش، اثر ستایش برانگیزی را روی صحنه برده و اجرای نمایش با موسیقی حماسی‌ در تار و پود اثر، روح دمیده.

اجرای نمایش با حداقل دکور، مخاطب را مسخ حرکات نمایشی پر قدرت بازیگران کمتر شناخته شده می‌کند، که انگار در یک دکور باشکوه نمایش را می‌بیند.

قدرت ... دیدن ادامه ›› بیان تک تک بازیگران، آدم را درگیر حماسه‌ ستاره‌ پرفروغ و تکرار نشدنی یا گمشده و نادیده گرفته شده‌ سردار وطن پرست آریوبرزن کرده و سبب می‌شود او را با جان و دل همیاری کنی.

رقص جنگ، رقص شادی و رقص مرگ و انواع رقص‌های مغفول مانده‌ی صدها ساله‌ی این سرزمین اهورایی که انگاری کارناوال مرگ و زندگی را به تماشا نشسته‌ای.

بازیگران توانا هر کدام به تنهایی چند نقش سخت و پیچیده را به خوبیِ آب خوردن به نمایش می‌گذارند و پشت این صحنه‌آرایی باشکوه، ماه‌ها تمرین و تمرین و تمرین طاقت فرسا قرار دارد.

سرتاسر نمایش مملو از حرکات موزون و نمایشیِ قابل تقدیر است. همگی بازیگران در نقش‌شان عالی ظاهر شده‌ و نوید بخش ظهور نسل درخشانی هستند.

مکملی، مستعد و امیدبخشِ رشد و شکوفایی تئاتر در محاق رفته‌ی این چند ساله است. هر چند وقت منتظرم تا یک اثر ماندگار دیگری بر کارنامه‌ی خود و تئاتر این سرزمین بزرگ اضافه کند.

ذبیح الله رحمانی (منتقد)
منبع: خبرآنلاین
قاب‌هایی از نمایش جزیره
کیمیا نوری در گفت‌و‌گو با «ایران» از تازه‌ترین اثر خود می‌گوید


چالشی به نام«جزیره»



نمایش «جزیره» به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی کیمیا نوری از یکشنبه دهم تیرماه اجراهای خود را برای مدت محدودی در سالن شماره 1 خانه ... دیدن ادامه ›› نمایش دا آغاز کرده است. کیمیا نوری، نویسنده، بازیگر و کارگردان نمایش «جزیره» این نمایش را پاسخ به سؤالاتی می‌داند که انسان برای رسیدن به مفهوم آزادی یا ماندن در اسارت در ذهن خود مرور کرده و به واسطه آن تصمیم می‌گیرد.

در خلاصه داستان این نمایش آمده است: «پس از سقوط هواپیما چند نفر از مسافران در جزیره‌ای گرفتار شده‌اند در جایی که برای بعضی‌ها به معنای آزادی است و برای بقیه اسیری، هر کدام از آنها برای رفتن یا ماندن یا ادامه زندگی در آنجا دچار چالش‌هایی می‌شوند و کم کم به شرایط عجیب جزیره پی می‌برند.»

نوری درباره فکر و ایده اولیه‌ای که باعث نگارش نمایشنامه «جزیره» شده است، گفت: یکی از دغدغه‌های همیشگی من که در تمامی نوشته‌هایم به آن توجه دارم چگونگی حل کردن مشکلات در زندگی بشر است. از جمله سؤالاتی چون این: «آیا تفکر فردی راهکار مؤثری می‌تواند باشد؟ یا همیشه اعمال قدرت یا طرز تفکر نسل‌های قبل پشتوانه امن‌تری هستند؟» این سؤالات از مهم‌ترین مسائلی است که در زندگی فردی و جمعی بشر تأثیر گذاشته و خواهد گذاشت و برای من از با اهمیت‌ترین موضوعاتی به شمار می‌آید که می‌توان به آن توجه داشت چراکه نقش تأثیرگذاری در روند زندگی فردی و اجتماعی افراد دارد.

او ادامه داد: من برای به چالش کشیدن سؤالات ذکر شده و رسیدن به چیستی و چرایی آنها به نگارش نمایشنامه «جزیره» پرداختم و آن را برای اجرا روی صحنه آماده کردم. «جزیره» در مرزی بین خشکی و آب شکل می‌گیرد و این مکان جایی است که می‌توان در آن آزادانه زندگی کرد یا در آن اسیر شد. ایده اصلی نگارش این نمایشنامه از اینجا در ذهن من شکل گرفت.

این هنرمند افزود: داستان «جزیره»به زندگی چهار شخصیت متفاوت با شغل‌های گوناگون و طرز تفکر مختلف اشاره دارد که پس از بروز حادثه سقوط یک هواپیمای مسافربری از این حادثه جان سالم به در می‎برند. حال در این شرایط آنچه برای ادامه زندگی این افراد اهمیت دارد، این موضوع است که آنها در تقابل باهم و گاهی در مسیر همفکری با یکدیگر چه تصمیمی برای ادامه حیات و روند زندگی خود در این جزیره خواهند گرفت؟ در واقع «جزیره» برای من نمادی از یک جامعه بسیار کوچک با افرادی متفاوت است. اجتماعی که در مرز بین پذیرفتن، ساختن یا فرار کردن قرار گرفته‌اند و برای آینده خود تصمیم می‌گیرند.

این بازیگر و کارگردان تئاتر با اشاره به روند تمرین و اجرای نمایش توضیح داد: من برای تولید و اجرای «جزیره» به عنوان دومین پروژه کارگردانی‌ام چالش‌های عجیبی را پشت سر گذاشتم و طی اتفاقات غیرمترقبه عجیبی که برای کار افتاد مجبور بودم در هفته‌های پایانی تمرکزم را بیشتر در موارد تهیه کار بگذارم و با اقشار مختلف سرو کله بزنم که به نظرم یکی از سخت‌ترین مسائل همین مبحث همراه شدن و گفتمان با افراد متفاوت برای به نتیجه رسیدن یک پروژه هنری است. اما در این میان با وجود بازیگران همدل و همراهی که کنار خود داشتم، توانستم این تئاتر را به صورت گروهی و به بهترین شکل خود به اجرا برسانم.

او با بیان اینکه طراحی صحنه و لباس ارتباط مستقیمی در القای بهتر مفهوم نمایش به مخاطبان دارد، گفت: قطعاً طراحی صحنه و لباس نقش ویژه و بسیار مؤثری در ارتباط تماشاگر با اجرا دارد. اگر نشانه‌های ساخته شده توسط این دو عنصر مهم نمایشی بدرستی شکل بگیرد و با آنچه کارگردان و گروه نمایشی در ذهن دارد منطبق باشد، تماشاگر نیز با آن ارتباط برقرار کرده و می‌تواند در درک بهتر اثر نمایشی از آنها بخوبی بهره‌مند شود.

نویسنده و کارگردان نمایش «جزیره» مطرح کرد: پرداختن به موضوعاتی که جزو چالش‌های بزرگ انسانی به شمار می‌آیند به زبان طنز می‌تواند در همراهی مخاطب با یک اثر نمایشی مؤثر باشد. از آنجایی که عموم جامعه به سخره گرفتن و خندیدن به مشکلات را به تأمل کردن در مسائل ترجیح می‌دهند، من ژانر کمدی را که می‌تواند همراه با پارادوکس‎‌های زیادی باشد برای کار انتخاب کردم.

او با بیان اینکه بازی و کارگردانی همزمان با چالش‌های زیادی روبه‌روست، درباره مدیریت همزمان این دو مورد گفت: خوشبختانه برای بهبود روند بازیگری و کارگردانی همزمان با بازیگران در مورد تحلیل شخصیت‌ها صحبت می‌کردیم و اتودهای مختلفی را برای رسیدن به نتیجه نهایی بررسی می‌کردیم. البته همراهی آقای بورژین عبدالرزاقی به عنوان مشاور کارگردان در این مسیر نقش بسزایی داشت و کمک زیادی به من کرد تا بتوانم این چالش ر ا بخوبی مدیریت کنم. نوری در پایان سخنانش گفت: شاید زندگی مانند جزیره‌ای باشد یا حتی برزخی که آدم‌ها بدون در نظر گرفتن شرایط جغرافیایی و جایگاه خود می‌توانند در آن معنای درست زندگی و هدف خود را پیدا کنند و اگر در جایی باشند که قانون و علمی هم نبود، آنها بتوانند با عقل و منطق خود راه درست را پیدا کنند.
آُساره هداوند در گفت‌وگو با آنا:

تئاتر باید جزء سبد فرهنگی خانواده‌ها باشد

نمایش «خیلی زود عادت می‌کنیم» به نویسندگی وحید جباری و کارگردانی پرستو کرمی تا پانزدهم تیر ماه در کارگاه نمایش تئاتر شهر روی صحنه می‌رود. بازیگران این نمایش مسعود خواجه وند، آساره هداوند، هوشمند هنرکار و آتیه جاوید هستند.

آساره هداوند بازیگر درباره نقش خود به آنا می‌گوید: کتی زنی برآمده از جامعه ایرانی است که تازه ازدواج کرده و به خواست همسرش ترجیح داده جشن عروسی نگیرد و مخارج ازدواجش را هزینه یک خانه کلنگی برای شروع زندگی مشترکش کند در این مسیر زندگی روزمره مشکلاتی ناشی ا زنگاه مردسالارانه برایش ایجاد ... دیدن ادامه ›› می‌شود.

وی با اشاره به اینکه بخشی از مشکلات این زندگی ناشی از جبر جامعه و برخی بی تفاوتی هاست، گفت: با شروع تفاوت عقیده‌ها کتی شناختی جدید نسبت به همسرش پیدا می‌کند و اتفاقات تازه‌ای می‌افتد.

هداوند با بیاناینکه تئاتر باید جزء سبد فرهنگی خانواده‌ها باشد،‌اظهار داشت: غرق شدن در روزمرگی‌ها بدترین اتفاقی است که برای انسان می‌تواند بیافتد و متأسفانه الان بین مردم خیلی زیاد است. البته بخشی از مسائل به خاطر شرایط اقتصادی رخ می‌دهد، زن و مردی که به خاطر وضعیت اقتصادی مجبورند به کار‌هایی تن بدهند، پدر و مادری که به خاطر فرزندانشان برخی کار‌ها را می‌پذیرند، تمام روزشان را صرف کار می‌کنند و دیگر وقتی برای زندگی کردن پیدا نمی‌کنند.

این بازیگر تئاتر گفت: مگر ما کار نمی‌کنیم تا زندگی بهتری داشته باشیم پس چرا آنقدر از خود زندگی فاصله می‌گیریم؟ خیلی از بچه‌ها مدت زمان زیادی از روز را در مهد‌های کودک می‌گذرانند و پدر و مادرهایشان شاغل هستند، دیگر فرصتی برای وقت گذراندن با فرزندانشان ندارند و روز تعطیل را هم به معاشرت با غیر فرزندانشان می‌گذرانند و این کم رنگی برای بچه‌ها به شدت آسیب زننده است.

وی با اشاره به اینکه ما در طول روز هم به عادت‌هایی تن می‌دهیم که آگاهانه هستند، اما تلاشی برای حل آنها نمی‌کنیم، توضیح داد: در پروسه ابتدایی تمرین به این مسائل فکر نمی‌کردم، اما به تدریج و با خلق کاراکتر به این نکات ریز توجه کردم و هر جایی که عادتی در طول روز داشت طبق روال انجام می‌دادم، آنها را یادداشت کردم و بعد مدتی فهمیدم که ۹۰ درصد زندگی ما براساس این عادات روزمره است.

وی درباره فرهنگ سازی تئاتر گفت: این آرزوی تک تک تئاتری‌ها است که تماشای تئاتر یک فرهنگ شود و خوشحالم که این نمایش مورد توجه مخاطب قرار گرفته و حتی مخاطبی داشتیم که دو بار به دیدن کار آمده است.

هداوند اظهار داشت: این روز‌ها تئاتری‌ها هم خیلی کار‌ها را از سر بیکاری یا اینکه دچار سانسور و دردسر‌های دیگر نشوند روی صحنه می‌برند، اما به این فکر نمی‌کنند که مخاطب با ذره بین خود روی صندلی به تفکر مشغول است من هم شاید قبلا تنها به کار کردن و داشتن رزومه فکر می‌کردم، اما الان مخاطبینی را می‌بینم که چه بخواهم و نخواهم مرا مورد نقد و بررسی موشکافانه خود قرار می‌دهند.
بهاره مکرم این را خواند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
نمایش «جزیره» با کارگردانی کیمیا نوری روی صحنه می‌رود

کیمیا نوری؛ بازیگر و کارگردان تئاتر، جدیدترین اثر نمایشی خود با نام «جزیره» را از اواسط تیرماه در خانه نمایش دا روی صحنه خواهد برد.

در خلاصه داستان این اثر آمده است: «پس از سقوط هواپیما چند نفر از مسافران در جزیره‌ای گرفتار شده‌اند در جایی که برای بعضی‌ها به معنای آزادیست و برای بقیه اسیری، هر کدام از آنها برای رفتن یا ماندن و یا ادامه زندگی در آنجا دچار چالش‌هایی میشوند و کم کم به شرایط عجیب جزیره پی می‌برند.»

نوری پیش از این نیز نمایش «سیاره آدم‌ها» را در خانه نمایش دا روی صحنه برده بود.


حتما میایم میبینیم..و نظرمون رو میگیم..انشالله کار خوبی باشه
ارش خیل تاش
حتما میایم میبینیم..و نظرمون رو میگیم..انشالله کار خوبی باشه
خیلی ممنونم ازتون... امیدوارم که کار رضایت‌تون رو جلب کنه
ارش خیل تاش
حتما میایم میبینیم..و نظرمون رو میگیم..انشالله کار خوبی باشه
ممنون از شما 🙏🏻😍
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
اهورا ایمان در گفت‌وگو با صبا:

حضور هنرمندان موسیقی روی صحنه تئاتر، تیغ دولبه است

به گزارش خبرنگار تئاتر صبا، اهورا ایمان، ترانه‌سرا و خواننده به تازگی با حضور در نمایش «خروج» به نویسندگی و کارگردانی مرتضی فروزان‌فر در عمارت نوفل‌لوشاتو میزبان علاقه‌مندان به هنر نمایش و موسیقی است. صحرا اسداللهی، مرتضی فروزان‌فر و وحید نیک‌راد بازیگران این نمایش هستند که تا فردا ۱۳ تیر روی صحنه است و شهرام شاه‌حسینی، کارگردان سینما و تلویزیون به عنوان مجری طرح این پروژه حضور دارد. در خلاصه داستان این اثر آمده است: «همه ما میدونیم از چه راهی وارد هر جایی بشیم، اما مسئله اینه که بدونیم از چه راهی بیرون بریم». گفت‌وگوی کوتاهی با «اهورا ایمان» داشتیم که با این نمایش اولین حضور خود روی صحنه تئاتر را تجربه کرد. این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

***چه شد که تصمیم گرفتید در نمایش «خروج» حضور داشته باشید؟

-دلیلش هم علاقه قدیمی‌ام به نمایش و اصولا درام بود که مرا از سال‌ها پیش ... دیدن ادامه ›› درگیر نگارش چند کار نمایشی_موزیکال کرده بود و هم دوستی و رفاقتم با مرتضی فروزانفر و پیشنهادش برای اجرای ترانه و موسیقی در اثری بومی اما مدرن و امروزی به نام «خروج» بود. این دو مورد باعث شد نخستین حضورم در نمایش را در کنار مرتضی فروزان‌فر، صحرا اسداللهی و وحید نیک‌راد تجربه کنم و به این پروژه بپیوندم، در حقیقت نمایش و ترانه «خروج» سر و بدن یک پیکر واحدند که یکی قصه می‌گوید و دیگری آوازش را زمزمه می‌کند.

***این روزها هنرمندان عرصه موسیقی حضور پررنگی در صحنه تئاتر دارند، فکر می‌کنید این حضور چقدر می‌تواند در ارتباط بیشتر هنر تئاتر و موسیقی تاثیرگذار باشد؟
-این حضور به معنای واقعی شمشیر دو لبه است یا تیغی که هم می‌تواند حیات و زندگی ببخشد و هم می‌تواند نمایش شریف را به قهقرا ببرد، من در این عرصه هم کنسرت نمایش‌های بی‌معنا و محتوا دید‌ه‌ام و هم آثاری که به زیبایی موسیقی و ترانه را در دل نمایش گنجانده‌اند و به ژانری بینارشته‌ای تبدیل شده‌اند اما اگر جانب انصاف را نگه داریم آنچه امروز در اغلب نمایش‌ها به عنوان موسیقی و ترانه می‌بینیم بیشتر نقش دورچین و تزئینات سفره دارند تا تلفیق هنری موسیقی و نمایش.

***موسیقی به عنوان یک عنصر کاملا مستقل چقدر در القای بار دراماتیک یک اثر نمایشی به مخاطبان و ارتباط با آنها اهمیت دارد؟ و در چه صورتی می‌تواند عضو غیرقابل تفکیک از نمایش باشد؟

-اگر منظور شما از موسیقی در نمایش موسیقی با کلام یا همان ترانه است باید بگویم برای من انتظارات را چند برابر می‌کند، یعنی وقتی ترانه را به نمایش اضافه می‌کنید اگر همه چیز درست پیش رفته باشد و انتخاب افراد و آثار بر اساس شایستگی‌شان و نه لزوما شهرت‌شان باشد با اثری رو به رو خواهید شد که هم ادبیات غنی‌تری دارد و هم اجرای تاثیرگذارتر و رنگین‌تری به لحاظ ژانر.

در واقع شما شعر یا ترانه‌ای را به متن افزود‌ه‌اید که اگر درست سروده، ساخته و اجرا شده باشد اثر را دراماتیک‌تر و قصه‌گوتر می‌کند. در این میان شناخت صحیح از ظرفیت‌های قصه‌گویی و دراماتیک ترانه و موسیقی و نه صرفا استفاده از اسامی شناخته شده در موسیقی راه را برای همراهی نمایش و موسیقی به شکلی فرهیخته و سنجیده هموارتر می‌کند و چه بسا به گسترش دایره مخاطبان این دو ژانر بیانجامد.

***سخن پایانی…

-آنچه اصولا ساحت هنر را در سرزمین ما تهدید می‌کند پوپولیسم است و از سوی دیگر سرگرمی‌سازی هم کم هنری نیست اما اگر در این بین اثری یا گروهی دغدغه‌ای عمیق‌تر از سرگرمی دارد، یافتیم و شناختیم وظیفه‌مان حمایت است و تشویق. دریغ است که شعله کم‌سوی نمایش غیر تجاری در میان هیاهوی سلبریتی پسندها به فراموشی و خاموشی سپرده شود.

در گفت‌وگو با مهر مطرح شد؛
«خروج» از یک اتفاق واقعی/ این روزها تولید تئاتر به معجزه می‌ماند

مرتضی فروزان‌فر کارگردان نمایش «خروج» که این روزها در عمارت نوفل لوشاتو روی صحنه است با اشاره به ایده اصلی شکل گیری نمایشنامه به خبرنگار مهر گفت: در خانه دوستم مهمان بودیم و درب اتاق کامل بسته نمی‌شد. برای اینکه صدای داخل اتاق به بیرون نرود، هربار یک نفر به قید قرعه در را می‌بست. این ماجرا بیشتر حالت کمیک داشت تا اینکه کم کم از بار کمدی آن کاسته شد و این موضوع با گسترش و پرداخت نمایشی به نمایشنامه «خروج» تبدیل شد.

وی درباره همراهی اهورا ایمان با نمایش «خروج» بیان کرد: به نظر من اگر حضور خواننده به اصالت هنر به‌ویژه تئاتر ضربه نزند و در راستای فضا، داستان و موقعیت نمایش باشد بسیار ارزشمند است و فکر می‌کنم این اتفاق در «خروج» شکل ... دیدن ادامه ›› گرفته است.

وی حضور همزمان روی صحنه به عنوان بازیگر و حضور در جایگاه کارگردان را چالشی سخت اما دوست‌داشتنی دانست و یادآور شد: هر کدام از جایگاه‌های بازیگری و کارگردانی حس متفاوتی دارند. قطعاً تجربه همزمان آن‌ها با یکدیگر بسیار سخت است اما با وجود گروه و عوامل همراه می‌توان آنها را به خوبی و درستی پیش برد.

فروزان‌فر پیدا کردن سرمایه‌گذار را مهم‌ترین چالش خود در روند اجرا دانست و توضیح داد: تولید تئاتر در بازار فعلی که ایجاد شده است، بیشتر به معجزه شباهت دارد. کلمه بازار را برای این استفاده کردم که اکنون دغدغه بسیاری از دوستان پر کردن سالن است و سپس به موضوعات و مسائل دیگر فکر می‌کنند. مشکل بعدی دسترسی نداشتن برای رزرو سالن‌های دولتی است. برای اجرا در سالن‌های دولتی حداقل باید ۲ سال صبر کرد و این مشکل بسیار بزرگی است. البته که این موضوع زیاد تکرار شده است و اصلاح‌شدنی نیست اما در هر حال نباید از آن گذشت.

این کارگردان تئاتر در پایان گفت: ما تنهاییم و تنها خواهیم ماند و تنها راه نجات بشر از این شرایط کنار گذاشتن خودخواهی، حسادت و برتری‌اش نسبت به دیگران است. اگر با اندیشه‌ای پاک به هم نزدیک شویم حتی دور از هم نیز احساس تنهایی نمی‌کنیم.