مهدی خان احمدی تئاتر

سلام خدمت گروه محترم نمایش
امشب اجرا رو دیدم
در کمال احترام برای استاد عزیزم جناب رحمتی و در مقام درس پس دادن نظرم رو عرض می کنم.
متاسفانه با نمایش ارتباط برقرار نکردم.
علت رو خدمتتون عرض،می کنم و سعی می کنم در ضمن توضیحات، به نقاط قوت هم اشاره کنم.
اصل طراحی: ترنا بازی
کلیت نمایش قرار بود بازی ترنا رو به من بعنوان مخاطب نشون بده اما در حد احضار بازیگران ترنا ( در اینجا کار جالبی هم بود و اون احضار تاریخ ... دیدن ادامه ›› ) باقی موند.
طبق اطلاعات من، در این بازی، اشخاص احضار می شوند و بعد از بیان مساله ای مورد قضاوت قرار می گیرند و مساله بیان شده کاملا ریشه در اتفاقات روزمره بازیگران ترنا دارد اما روح ترنا بازی از دید من وجود نداشت.
متن:
پرداختن به شخصیت طیب، بسیار جذاب است اما در متن ارائه شده، بدون تاکید تصویری بر حکومت طیب بر بازار میوه، از نگاه روانکاوانه به کودکی طیب پرداخته شد با احضار کودکی وی و گرفتن بازی از بازیگر خردسال و توانا.
نکته در اینجاست که اگر طیب دارای کودکی است که دیده می شود، پس اشخاص دیگر نمایش مثل نصیری و حسین و همسر طیب و راننده آمبولانس و سرباز هم نیاز به کودکانشان حس می شود.
نکته دیگر اینکه زمانی کودکی شخصیت ها تجسم پیدا می کند که به معضلات کودکی شخصیت بپردازیم اما کودک طیب، همان طیب بزرگ و حتی بزرگتر از طیب بزرگ بود.
ریتم:
با تمام تلاشی که شده بود نمایش ریتم کندی داشت به گونه ای که پانزده دقیقه اول زمان احساسی در حد نیم ساعت برای من داشت.
طراحی نور:
طراحی خطی با روح قدرتمند و یاغی طیب در کمترین هماهنگی قرار داشت. اگر طیب شخصیتی است قوی، نور عمومی می توانست روشنایی که طیب در اطرافش منتشر می کرد را نشان دهد.
طراحی لباس:
مناسب با تاریخ بود و یادآور دهه ۳۰ و ۴۰ ایران بود.
صدا:
صداهای ضبط شده و صداهایی که از هاش اف پخش می شد و صدای بازیگر خردسال هنرمند و عزیز در بیشتر مواقع غیر قابل فهم برای من بود.
بازی ها:
بازی ها در یک سطح بود به جز زمانی که راننده آمبولانس وارد می شد و تفاوت جنس بازی دیده می شد.
طراحی صحنه:
صحنه با توجه به بزرگی سالن سمندریان وقتی یک سویه چیده می شود، خالی بود که باعث سبکی و شناور شدن بازیگران و القای بی وزنی در آنها می شد و صداها در فضای خالی گم و نامفهوم می شد.
بدون شک برای طراحی ها فکر شده اما جای خالی شغل طیب در طراحی مشهود بود.
در نهایت
عدم ارتباط اینجانب با کار و علت های ذکر شده می تواند ناشی از اشتباه من در تحلیل نمایش باشد.
برای جناب رحمتی و گروه محترمشان در اجراهای آینده آرزوی موفقیت دارم و از تولید نمایش شرافتمندانه اشان تشکر می کنم.

نداشتن دغدغه آفت انتخاب متن و اجرای تئاتر است.
خسته نباشید گروه محترم نمایش
ضمن احترام به وقتی که برای تمرین و اجرای این نمایش صرف کردید، بعنوان مخاطب تئاتر نظرم را خدمتتان عرض می کنم.
امشب شاهد یک اجرای ضعیف بودم.
عناصر اجرا بصورت یک دست اشتباه بود.برای اینکه بی دلیل حرفی نزده باشم توضیح می دهم تا اگر اشتباهی از طرف من صورت گرفته با راهنمایی شما تصحیح شود و یا اگر دلایلم صحیح است، تماشاگران آینده کار شما، در خرید بلیط تجدید نظر کنند.
متن نمایش:
دغدغه یک هنرمند در نوشتن یا انتخاب متنی برای اجرا بسیار موثر است و چون با متنی نامنسجم روبرو شدم، حدس می زنم موضوعاتی که در متن به آن پرداخته (در حقیقت نپرداخته) شده بود، دغدغه نویسندگان محترم و کارگردان عزیز این اجرا نبود.
به نظر می رسد که داستان این اجرا، داستان یک راننده مرد (شاید ... دیدن ادامه ›› من درست متوجه نشده باشم و راننده زن ) است با بازی سرکار خانم سیما تیرانداز که قبلا کولبر بوده ( یا شاید فقط از خانواده ای کولبر بوده و من درست متوجه نشده باشم ) و حالا راننده ای است که در تهران ( یا شاید شهر دیگری ) مسافرکشی می کند و شب ها در ماشینش می خوابد و حلقه یک زن مجرد ( یا شاید متاهل یا مطلقه ) را پیدا کرده و بین دادن این حلقه و یا ندادنش مردد است و در آخر حلقه را به زن می دهد.
اگر خلاصه نمایش همانی باشد که در بالا خدمتتان عرض کردم (که بعید می دانم ) متن به خوبی بسط پیدا نکرده و به انواع موضوعات مهم جامعه بصورتی سطحی می پردازد.
موضوعاتی که در این متن به آن پرداخته می شود و هر کدام می توانند موضوع یک نمایش باشند عبارتند از:
کولبری
ماشین خوابی
پیدا نکردن نیمه گمشده
جوانان دهه هفتاد و هشتاد و نود و نحوه نگاه آنها به زندگی
نوستالژی
بدشانسی یک نفر بصورتی که اگر از یک طرف آسمان هزاران در و گوهر فرو بریزد و در طرف دیگر فقط یک اره، آن اره نصیب فرد بدشانس می شود
نا امنی جامعه برای زنان، به صورتی که یک زن باید حتما در دستش حلقه داشته باشد و اگر آن را گم کند مورد حمله جنسی مردان جامعه قرار می گیرد
به تمام این موضوعات در متن نمایشنامه، گاه در حد اشاره ( مثل نحوه زندگی جوانان دهه های هفتاد و هشتاد و نود ) و گاه بصورت ناقص ( مثل زنی که حلقه اش را گم کرده ) و یا بدون داشتن پی رنگ پرداخته شده است.
صرف اشاره به کتاب صد سال تنهایی و رئالیسم جادویی اش که ارتباطی با سیال ذهن ندارد، نمی شود و به صورت سیال ذهن از موضوعی به موضوع دیگر پرداخت.
کارگردانی:
اگر وظیفه اصلی کارگردان، جمع کردن خبره ترین ها و هدایت آنها و سپس دراماتورژی متن و هدایت بازیگران و طراحی میزانسن حساب شده برای متن و اجرای آن باشد، کارگردانی این نمایش در این امر ضعیف بود.
البته اگر
میزانسن اگر صرفا تعیین حرکت بازیگران از یک طرف سالن به طرف دیگر یا بالا رفتن و پایین آمدن از ردیف های صندلی تماشاگران و یا پنهان شدن در پشت مجموعه ردیف صندلی ها و یا ورود و خروج از یک جای سالن باشد، میزانسن درست بود اما اگر طراحی میزانسن وسیله ساخت فضا و ارتباط درست بین بازیگران با هم برای رسیدن به روح متن و انتقال آن به مخاطب و نورپردازی تاثیر گذار در فضا و بازی باشد، چنین چیزی در این اجرا ندیدم.
بازیگری:
بازیگر اصلی نمایش، در بیان سریع یک راننده کمی لات منش و عاشق ناموفق بود و گاهی فهمیدن اینکه جملات چه بودند را به حدس و گمان می سپردم.
طراحی لباس:
نکته خاصی که نشان دهنده شخصیت کولبر و راننده شب خواب و عاشق شکست خورده و انسان بدشانس باشد در طراحی لباس بازیگر اصلی نبود.طراحی لباس بازیگران فرعی هم بخاطر اینکه به نقش آنها اهمیتی در متن داده نشده بود، جای مانور نداشت.
موسیقی و آواز:
اینکه چطور می شود در سالن سمندریان کنسرت تئاتر اجرا کرد و یا اصولا می شد اسم این اجرا را کنسرت تئاتر گذاشت یک موضوع ولی موضوع دیگر این است که از انواع و اقسام ترانه هایی استفاده شده بود که اگر سال پیش قرار بود این نمایش اجرا برود جایگاهی نداشت.
اجرای خواننده اصلی نمایش خوب بود البته به گوش ناآشنای من به موسیقی.
اجرای خواننده بازیگر نمایش هم به گوش من که از تکنیک های خوانندگی و موسیقی اطلاع زیادی ندارم، متوسط بود.
نورپردازی:
به جز ابتدای نمایش که طراحی نورپردازی بسیار بدی داشت و نورهای مستقیمی که توسط بازیگران نمایش نشتسه در ردیف صندلی ها به چشمم می خورد و اذیت کننده و سردرد آورد بود، بقیه نمایش اصولا نورپردازی نمایشی نداشت که احتمالا کار درستی بود چون نمایشی در کار نبود و همه دور هم جمع بودیم و قرار بود همدیگر را نگاه کنیم نه تئاتر را.
قیمت بلیط:
بسیار بالا است.با این وضع اقتصادی در سالنی که کف بلیط فروشی گرفته نمی شود و یا اگر گرفته می شود (بعید است چون کارگردان محترم نمایش از دست اندارکاران با سابقه نمایش تهران هستند و رابطه ها در این موقعیت جای ضابطه را می گیرند) دلیلی برای گرفتن 200 هزار تومن بعنوان بلیط نیست مخصوصا که این اجرا فاقد طراحی صحنه هزینه بر و طراحی لباس گران قیمت بود و می شود حدس زد که دستمزدها هم فقط به بازیگر اصلی و بازیگر فرعی مرد و خواننده پرداخت می شود.
در مجموع، دست اندرکاران تئاتر، خوب است به این فکر کنند که چرا به یک نمایش اجازه اجرا می دهند؟
و هنرمندانی که اقدام به اجرا می کنند هم برای خودشان و زمان و شعور تماشاگرشان بیشتر از همیشه احترام قائل شوند تا شاهد اجراهایی درخشان باشیم.
با آرزوی موفقیت برای تمامی اعضای گروه محترم نمایشی در اجراهای آینده، امیدوارم اگر اشتباهی در تحلیل نمایش داشتم ببخشید.

سلام خدمت دوستان عزیزی که تشریف آوردند و یا قرار بود تشریف بیاورند
و
ببخشید که نشد
اما
طبق قولی که شخصا دادم
اگر یکی یا هر کدام از دوستان، تمایل به داشتن بروشور نمایش به عنوان یک یادگاری از با هم بودنمان دارند
لطفا برای هماهنگی به اینستاگرام بنده khan_ahmadi_mehdi پیغام ارسال بفرمایید تا انجام وظیفه کنم.

سلام و خسته نباشید به گروه محترم
دیشب اجرا رو دیدم
به چند دلیل کار رو دوست داشتم که خدمتتون عرض می کنم
اول اینکه من خیلی خوشحال می شم از حضور کارگردانان زن در تئاتر و به خاطر دو موضوع: ۱.ورود دیدگاه برخاسته از تجربیات زن ایرانی به تئاتر ۲.کم شدن خطرهایی که بازیگران خانم رو تهدید می کنه
و حضور سرکار خانم لقمانی به عنوان کارگردان خوشحالم کرد
دومین دلیل دوست داشتن کار، ریتم ویژه اجرا بود که قابل مقایسه با ریتم موسیقایی است بخصوص وقتی که سکوت های نسبتا طولانی و تاریکی بین پرده ها اتفاق می افتاد و از نقاط قوت طراحی کارگردان بود.
سومین عامل موسیقی این اجرا است که توسط موسیقیدان و نوازنده مطرح کشور آقای میرامیر تولید شده و با توجه به آثار قبلی ایشون، پیش بینی مواجهه ... دیدن ادامه ›› با موسیقی خاص سخت نبود.
چهارمین عنصر، بازی یکدست بازیگران بود.معمولا در اجراهای نمایشی که شاهد بودم، در بیشتر مواقع معضلی به نام نقش دزدی وجود داشته و یک بازیگر، با جلب توجه بی مورد، زحمات بقیه بازیگران و کارگردان رو به باد می ده اما در این نمایش و معدودی نمایش های دیگه چنین مشکلی وجود نداشت.
پنجمین نکته مثبت کار طراحی صحنه بود که همزمان اجازه می داد بصورت موکد حس گرفتاری در مخاطب ایجاد بشه اما به دلیل استفاده از احجام سرد فلزی مکعبی، امکان تأویل پذیری و برداشت های گوناگون رو میسر می کرد.
همچنین در طراحی لباس به دلیل استفاده از رنگ های اصلی، حس قدسی و الهی به کار تزریق می شد و این نشان از درک طراح داشت.
کار شریفی بود.
امیدوارم خود گروه هم از این اجرا راضی باشه

با سلام
جناب قاسمعلی یکی از بهترین اساتید من بودن
و واقعا افتخار دارم که در خدمتشون شاگردی کردم
حضور در این کلاس ها رو به همه عزیزانی که علاقه مند به فیلمنامه نویسی و علاقه مند به آشنایی با یک استاد فهمیده هستند توصیه می کنم.

سلام به همه دوستان عزیزم.
امیدوارم خوب باشید.
بعنوان تهیه کننده مشترک این کار، از اینکه فیلم رو تماشا کردین ممنونم.
خواهش می کنم اگه امکان داره نظرتون رو بفرمایین تا در کارهای بعدی بتونیم از این نظرات استفاده کنیم و ایراداتمون رو برطرف کنیم.
همیشه شاد باشین

سلام گروه محترم
اما
این بار مخاطبم گروه محترم نیست
مخاطبم منتقدان محترم هستند
بعد از خواندن مطلب شباهت کار آقای مساوات با کار کیتی میچل، اول برای من هم جالب و دردآور بود اما بعدا متوجه مساله شدم.
قبلا عرض کنم که هنوز براساس نقد قبلی خودم عقیده دارم این کار برای همه مناسب نیست و درصد قابل توجهی که اطلاعات فلسفی و ادبی و تجربیات روزمره منطبق با آنها را دارند از دیدن این کار لذت نخواهند ... دیدن ادامه ›› برد
اما
کار آقای مساوات سینمای لایو است که کیتی میچل و دیگران هم انجامش داده اند.
من هر چه فکر کردم نتوانستم این ایراد را بپذیرم که برای اجرای سینمای لایو، راه دیگری بجز قرار دادن پرده بالای صحنه وجود داشته باشد ( ممکن است راه دیگری باشد اما ذهن من یارای پیدا کردن آن را نداشته است) و بدین ترتیب اگر کسی بخواهد اجرایش را بر اساس سینمای لایو بگذارد، آنگاه چاره ای نیست جز استفاده از همین فرم و ساختار صحنه ای که دیدیم و همه نمایش های این ژانر، احتمالا، به جبر شبیه به هم خواهند بود و تنها فرق هر نمایش با نمایش دیگر در نوع دکوپاژ/میزانسن دادن و محتوای نمایش خواهد بود.
و این به خودی خود ایرادی نیست.چون ما هزاران نمایش داریم که در بلک باکس و شبیه به هم اجرا می شوند یا میلیونها نمایش داریم که در صحنه قاب عکسی از زمان یونان باستان تا بحال انجام شده اند یا صدها پرفورمنس دیدیم که مثلا در گالری ها برگزار می شوند و چون جایگاه و نوع فرم اجرایی شبیه به هم هستند دلیلی بر تقلب نیست.
حالا مساله نوع میزانسن/دکوپاژ و محتوای داستان(یا ضد داستان) و بازی بازیگران و طراحی طراحان هست که به نظر من در این نمایش چیزی برای دیدن از این لحاظ وجود نداشت.
اما
با اطمینان می توانم مساله تقلب یا کپی برداری را نفی کنم
پی نوشت:
همه ما رانندگی را مجبوریم در جاده ها انجام بدهیم با یک شکل یکسان.اما بعضی ویراژ می دهند و بعضی دنده عقب می گیرند و بعضی بنز سوار می شوند و پز می دهند و بعضی هم موتور.
پی نوشت دیگر:
از دوستانی که با مطرح کردن قضیه کیتی میچل مخصوصا جناب آقای متاجی، باعث و بانی تحقیق برای من شدند بسیار سپاسگذارم و بخاطر آنها به اطلاعاتم افزوده شده.

خسته نباشید گروه محترم
کار رو دوست نداشتم و البته جای شکایتی هم نیست چون نمایش برای الف.ر ساخته شده بود و احتمالا من الف.ر نبودم و دلیلی هم نداشت که اندکی مخاطب کار حساب بشم.
ولی کاش از قبل از ورود به سالن میدانستم نمایش برای مخاطب خاص ساخته شده و نمی آمدم.
نکات مثبت و منفی کار از نظر من برای اطلاع مخاطب:
نمایش خوبی است اگر دوست دارید تاثیر فلسفه ویتگنشتاین و روانکاوی لکان و اسطوره های یونان و سینما و کودکی و بزرگسالی را بر محمد مساوات ببینید.
نمایش بدی است اگر بدنبال خلاقیت غیر شخصی باشید‌.
نمایش خوبی است اگر سن شما بین ۱۲ تا ۲۵ سال است و هنوز تکلیف خودتان با خدا و فلسفه و کوانتوم و پست مدرنیسم را روشن نکردید و دسترسی به کتاب و انسان های آگاه در این زمینه ندارید و علاقه مند هستید تا استادی به نام مساوات داشته باشید‌.
نمایش بدی است اگر خودتان عقل دارید و توانایی جستجو در ... دیدن ادامه ›› خاطرات و اتفاقات زندگی خودتان را دارید.
بازیگر زن ،خانم رومینا مومنی از بقیه متفاوت بود که احتمالا دلیلش ناتوانی کارگردان در کنترل کردن این بازیگر باشد و احتمال ضعیف هم دارد که از روی عمد و به خواست کارگردان ، جنس بازی اش با تمام عناصر نمایش( و نه فقط بازیگران و بلکه با مهندسی کلی نمایش) فرق داشت که البته به خاطر ذات مسلط بر پست مدرنیسم که از شارلاتانیسم غیر قابل تمیز است، توان قضاوت در این مورد نیست( در آثار پست مدرن و بخاطر هرمنوتیک مسلط بر دنیا، هر کسی میتواند هر ادعایی بکند و برای همین شناخت شارلاتان از هنرمند سخت است)
اگر نوید محمدزاده را در بروشور به جای دینو حدده ، درست هم می نوشتید مشکلی پیش نمی آمد چون می شد تئاتر تر باشد و کمتر به شعبده بازی و در آوردن خرگوش از کلاه شبیه می شد.
پیشنهاد میکنم اگر مستقل و دارای قدرت تحلیل هستید این نمایش را در زمانی دیگر، مثلا وقتی دنیا تهی از اجرا شده ، ببینید.زمانی که مجبورید به تجربیات دیگران به زور هم که شده توجه کنید.
ولی
اگر هنوز مجبور نیستید خواب های دیگران را گوش کنید در حالیکه کار مهمتری مثل راه رفتن در خیابان دارید، خوب است فعلا این نمایش را نبینید.

سلام گروه محترم.
خسته نباشید.
کار رو دوست نداشتم.
پی نوشت:
روی سخنم گروه محترم نیست چون بدون شک تمام توانشون رو گذاشتن روی کار و حتی در زمینه لباس می تونم بگم در سطح حرفه ای و بالا عمل کردند و توانشون در قسمت های دیگه کار هم حتما بهتر از این نبود.
بلکه
روی سخنم با بازبین های مرکز هنرهای نمایشی و بازبین های سالن شهرزاد هست.کاش بتونن از اجازه دادن به این ... دیدن ادامه ›› اجرا دفاع کنن.
کاش هدف سالن فقط گرفتن پول از گروه نبوده باشه
کاش مرکز هنرهای نمایشی فقط بدلیل خستگی بعد از ناهار، بازبینی رو سر سری نگرفته باشند.
اینجاست که من همیشه حیرت میکنم از اینکه چرا هیچ کس به کیفیت کارها دقت نمیکنه؟
چرا به وقت و سرمایه تماشاگر اهمیت داده نمیشه از طرف بازبین ها؟
گروه محترم
لطفا نقد رو به خودتون نگیرید
تقصیر شما نیست
با عرض معذرت و آرزوی دیدن کارهای خوب از شما.