چیزی که باعث شد این اجرا را برم دیدن اسم احمد سلگی و کالاندولایی که هنوز تو ذهنم مونده و جزو بهترین تیاترهایی بود که رفتم، اما یخ بستگی یک دهم اون حس را هم در من ایجاد نکردم، یخ زده از اجرایی که دیدم اومدم بیرن.
١ از ٥

اگه میدونستم موناکو اینقدر بهش داره خوش میگذره میفرستادمش خاورمیانه.

یه کارِ خوب و حال خوب کن 🎭 برای تمامِ سنین 😉
بسیار لذت بردم. داستان خوب، کارگردانی، بازی ها،
طراحی لباس و صحنه و گریم همه خوب 👍🏻
خسته نباشید.

نیچه میگه: هنر برای این به وجود اومده که واقعیت مارو نکشه.

خیلی قدیم ها یک اجرای بد از این متن دیده بودم
که امشب با وجود تکراری بودن متن، اونو شست و برد😉

٧ از ١٠

با اینکه در طول نمایش، با متن و فضای کلی اثر ارتباط برقرار نکردم. ( و البته از قبل هم با خواندن کامنت ها این احتمال را میدادم)، اما حضور آقای فرهاد آییش کاملاً برای من جذاب و دیدنی بود.
با حضور کاریزماتیک و بازی درخشان‌شون، حتی در لحظاتی که روایت برای من جذاب نبود، همچنان تماشای اجرا لذت‌بخش بود.
دیدن بازی قابل تحسین و حرفه‌ای آقای آییش رو توصیه می‌کنم.

خیلی اجرای ضعیفی بود
انتظار کارِ خیلی خوب از این کارگردان داشتم
اما هیچ چیز برام جذاب نبود( نه بازی، نه دکور، نه متن، و…).

به نظرم همه چیز به جز بازی بهنوش طباطبایی، متوسط بود.
متاسفانه متن برای من جذابیت و کشش نداشت، و انتظار بیشتری از اجرا داشتم.

٢ از ٥

در سکوت شکوهی هست، که در وِراجی نیست.

از آدم هایی که حواسشون به غرورشون هست خوشم میاد.

به جز یک سوم انتهایی نمایش ، که خلاقیت و تعاملشو دوست داشتم.
با کلیت کار ارتباط نگرفتم.

طراحی صحنه و فضاسازی خیلی خوب بود
بازیها نسبتا خوب به جز بازیگر زن،
متن برای من نامفهوم بود.

٢/٥ از ٥.