کار فوق العاده ای که خیلی اتفاقی دیدنش نصیبم شد . برای اولین بار بدون اینکه بلیط اینترنتی بخرم رفتم گیشه و از قضا بلیط بود و جای خوبی هم نصیبم شد .
عاشق کارهای طنز با نقشهای اغراق شده هستم . بازی خانم شقایق دهقان فوق تصور عالی بود . بقیه بازی ها هم در حد عالی بود. نمایشنامه واقعا زیبا و بدیع بود . تنها نکته منفی کار بنظرم پایان نمایش بود که کمی سکته داشت . یعنی اون بخش راننده تاکسی کار رو یه ذره خراب کرده بود و خیلی صاف و ساده گفت که دیدن هاروی نشونه چیه .. کاش پایان داستان و سمبل هاروی با ظرافت بیشتری ساخته میشد . به هر حال خسته نباشید می گم . نمره من 8 از 10

در مورد این تئاتر می تونم بگم که اجرای یک تئاتر فوق العاده در یک سالن بد .
متاسفانه هر چقدر محیط بیرون سالن زیبا بود محیط داخلش به جز دو سه ردیف اول دید مناسبی نداشت و تهویه مطبوع آن جوری تنظیم شده بود که آدم وسط اجزا احساس یخ زدگی احساس می کرد و باعث شد این سه ساعت رو با شکنجه مشکلات سالن سر کنیم .
اما خود تئاتر مسلما یکی دیگر از شاهکارهای آقای غنی زاده بود که با ابتکارات خودش به کالیگولای آلبر کامو فضای مخصوص به خود داده بود . انتخاب آشپزخانه و پخت و پز مداوم که بعضی وقتی مواد اولیه آن را انسان تشکیل میداد (!) ابتکار واقعا زیبا و بدیعی بود .
اما به سبک خاص آقای غنی زاده یک ایراد وارد است . ایشان کمی خودشان را در کارهای مختلف تکرار نمی کنند ؟ ظاهرا اشخاصی با لباسهای فانتزی و گریم سفید ، راه رفتن مربعی ، کشیدن صدا به صورتی خاص دیگر بخشی جدا ناپذیر از کارهای ایشان شده است . حتی آهنگ You Cut Her Hair تام مکری را هم که در تئاتر ملکه زیبای لی‌نین پخش شده بود در این تئاتر تکرار شد...
ایراد دیگه در مورد همین آهنگ و آهنگ taste of blood گروه آرکایو بود که در این تئاتر حدود چهار یا پنج بار تکرار شد . خوب این که این دو آهنگ بسیار زیبا هستند و فضای خاصی دارند شکی نیست ، اما تکرار و تکرار آن وسط تئاتر این مساله را تداعی می کرد که ایشان می خواهند فضای تئاتری خود را سوار بر این دو آهنگ بکنند که برای بنده خیلی جذاب نبود .
بازی آقای ابر بسیار عالی بود . اما می خواهم از بازی منحصر به فرد خانم پانته آ پناهی ها صحبت کنم که بازیشان ... دیدن ادامه ›› فرای بازی تئاتر معمول در ایران است . خوابیدن یک ربع بدون حرکت در وان حمام پر آب . شکسته شدن آن همه تخم مرغ واقعی بر روی سرش و ایستادن مثل مجسمه با دست های رو به بالا به مدت 20 دقیقه واقعا کاری نیست که هر هنرپیشه ای از پس آن بر بیاد و احتیاج به توان جسمی و تمرکز بسیار بالایی دارد . واقعا عجیب بود .
به هر ترتیب تئاتر کالیگولا بهترین تئاتر امسال بود و کارهای ایشان یک سر و گردن بالاتر از کارهای دیگر قرار داد به شرطی که ایشان خیلی در ورطه تکرار نیفتند .

با این همه نقد بدی که اینجا راجب به تئاتر شده بود خیلی گارد گرفته بودم که تئاتر بدی ببینم . ولی انصافا کار خیلی بدی نبود و حرفهای زیادی برای گفتن داشت .
اینکه ارتش آزادی بخش ایرلند به مسخره گرفته شده بود یه ذره توی ذوق می زد . اما ظاهرا حدف طنزی درباره کل گروه های به ظاهر آزادی بخش و چریکیه که به خاطر اهداف به ظاهر بزرگ تمام انسانیت رو قربانی می کنند و برای خشونت حد و مرزی قایل نیستند . نظیر این جور گروه ها رو تو خاورمیانه و به خصوص داعش میشه مشاهده کرد .
کار طنز بسیار قوی داشت که اگر با لودگی بعضی از بازیگران هم قاطی نمی شد باز هم خنده دار بود .
بازی ها هم انصافا خوب بود . بعضی ها خوب و بعضی ها هم متوسط . بازی سعید چنگیزیان ، رضا بهبودی عالی. هوتن شکیبا متوسط .. نوید محمد زاده اصلا بازیش به چشم نیامد . عجیب
تنها مشکل کار به کارگردانی برمیگشت که خیلی حرفی برای گفتن نداشت .. طراحی صحنه دم دستی و عامه پسند کردن کار لطمه بزرگی به کار وارد کرده بود . با این همه ستاره تئاتر انتظار بیشتری از این کار می رفت. اما باز هم راضی کننده بود .
آقای معجونی بازیگر بهتری هست تا کارگردان .

این برنامه از دو جهت قابل بررسی است ..
اول از جهت موسیقیایی
دوم از جهت تئاتری
از لحاظ موسیقیایی می توان گفت کار واقع بدیع و منحصر به فردی بود که بعد از انقلاب بی سابقه بود . اپرای ایرانی با صدای دلنشین خانمها آن هم با شعر فردوسی که قابلیت بسیاری بالایی برای اپرا شدن ایرانی دارد .
واقعا از صدای هنرپیشه ها لذت بردم ..
تنها ایراد موسیقی این بود که حال و هوایش اصلا به شاهنامه نمی خورد ، در واقع موسیقی ایرانی نشده بود و کاملا غربی بود .مخصوصا گروه همخوان و پیانو که بیشتر موزیک رو شبیه موسیقی کلیسایی کرده بود . انگار داستان درباره تولد مسیح و اینها باشد ...
اما از لحاظ تئاتری
می توان گفت هر چقدر کار از لحاظ موسیقایی زیبا بود از لحاظ تئاتری توی ذوق می زد وبسیار پیش پا افتاده و ضعیف بود ... ... دیدن ادامه ›› چیزی در حد تئاترهای دبیرستانی ...
واقعا این کارگردان عزیز چیزی درباره طراحی صحنه به گوشش خورده بود ؟؟
یعنی کلا تئاتر طراحی صحنه نداشت .. یه فضای خالی بود پنج شیش تا توری شبیه مزون و دو تا تخته چوب و یه پرده .. وقتی آدم 70 هزار تومن پول بلیط میده دیگه انتظارش خیلی بالا میره ...
ترتیب و توالی داستانها بسیار ضعیف بود .. از یه شاخه می پرید یه شاخه دیگه ... در ضمن وقتی کار قرار موزیکال و اپرایی باشه دیگه چه جای دایلوگ های نثر ؟؟ این هم اینقدر طولانی ..
وارد کردن راوی هرچند لازمه اما بسیار این کار بد اجرا شد .. مخصوصا آخرش که راوی محترم خیلی شیک و مجلسی به تماشاگران گفت آره داستان اینجوری بود حالا شما برید بعد خودتون بیشتر در این زمینه مطالعه کنید !!!!!:)))
مگه واسه تماشاگران کتابخونه داری برنامه اجرا می کنی ؟؟؟
در کل با تمام ضعفهایی که کار داشت انقدر از صدای آوازهای خانمها که بسیار کارکشته و قوی هم بودند لذت بردم که راضی از سالن بیرون رفتم .. امیدوارم گروه در برنامه های بعدیش از یک کارگردان قوی تر برای صحنه های تئاتری استفاده کنه و کارهای اینجنینی اگه آقایون جلویش رو نگیرن بیشتر بشه ...

24 ساعت گذشته و من هنوز مقهور و مست لذت از بازی رضا کیانیان هستم ... خیلی جالبه تئاتری بری که به داستان توجه نداشته باشی و فقط از بازیگری لذت ببری که هنر بازیگری را بلعیده است . بازی رضا کیانیان به گونه ای است که بازیگران دیگر هم در مقابلش خوب بازی می کنند .. بازی نقش کرامول و پادشاه هم عالی بود . همینطور بازی آقای احمد ساعتچیان...
اما برسیم به خود تئاتر به عنوان یک تماشاگر آماتور تئاتر نه خیلی دلچسب بود نه خسته کننده .. می شد کمی با موسیقی زنده یا حرکات موزون کمی تئاتر را جذابتر کرد .. البته مسلم است که محدودیتها هم کار خودشان را می کنند . در کل کار خوبی بود .
جمله آخر : آقای فرمان آرا تو رو امام زاده بیژن قسم تو فیلمها و تئاترهای خودت بازی نکن .. به خدا دوستت داریم اما بازیت رو نه .

نمایشنامه زیبایی که توسط یک گروه کارگردانی نسبتا ضعیف و متوسط در تئاتر شهر کار شد ... بازی هنرپیشه ها به جز هنرپیشه عموبیلی زیر حد متوسط بود و زمان نمایش شدیدا زیاد بود ... دیدن این نمایش را به دوستان توصیه نمی کنم ...
تنها نقطه های مثبت نمایش : فرم کار مخصوصا لحظه های توهمی شدن عمو بیلی نسبتا خوب درآمده بود ... موسیقی توهمی هم خوب بود ..
صداهای ظبط شده ای هم که وسط کار پخش می کرد واقعا تهوع آور بود ...
نکته مهمی هم که اخیرا متوجه شده ام این است که اکثر نقدهای مثبت مربوط به تئاترها در تیوال را دوستان و خود عوامل تئاتر مربوطه می نویسند .. دیگر به نقدهای مطرح شده در تیوال اهمیتی نمی دم . این بار چندمی است که گول نقدهای مثبت مطرح شده در تیوال رو می خورم ...

دوست داشتم ... مثل همه کارهای مرحوم اکبر رادی و جناب هادی مرزبان ...
گوشه هایی زیبا و بدیع از خرده فرهنگهای ایرانی ...
این که چگونه ایرانی ها در یک جهنم درون ساخته خود زندگی می کنند و هر کدام از شخصیتها یک کاراکتر از افراد مختلف ایرانی ...
درود بر روان اکبر رادی که چنین کارهای ارزنده ای را برای تئاتر ایران به جا گذاشت و درود بر علی نصیریان گرامی و خانم فرزانه کابلی عزیز که چنین بازی به یادماندنی بر جا گذاشتند . طراحی صحنه و بازی ها همه خوب و عالی بود .
...........
تنها ایراد کار به سالن نمایش بر می گشت .. سالن پر بود از آدمهای غیر تئاتری که با بچه آمده بودند . صدای گریه و جیغ و داد بچه از هر طرف می آمد و یکی دو نفر هم نبود که به آنها تذکر بدی ... و همچنین صدای هم همه ... در ضمن یک توصیه به همه .. بالکن های تئاتر شهر به خصوص ردیف های کناری اصلا جای مناسبی برای دیدن تئاتر نیست ...کنسرت شاید .. اما تئاتر هرگز ...