برنده ی نشان اولین فیلمی که تموم نشده از سینما اومدم بیرون چون دیگه قابل تحمل نبود.

داستان اولش خوب پیش میره حدود بیست دیقه ، ولی بعدش دیگه ... دیدن ادامه ›› حالت تکراری میگیره و خیلی اتفاقی نمیفته
دو تا مرد که باهم از بیمارستان فرار میکنن و تو شهر کل شب ، احتمالا اخرین شب زندگی شون ، رو میگذرونن و میخوان رها باشن هر کاری بکنن و با ادمای مختلف تو این راه اشنا میشن، که احتمالا باید وقایع جالبی رقم بخوره ، ولی ادما و داستاناشون یا یک نواختن یا گل درشت
شبیه این اتفاق تو فیلم اسب حیوان نجیبی است کاهانی هم میفته ، ولی اونجا کشش خرده داستان های مختلف و داستان شخص اصلی تا اخر خیلی جذاب ادامه پیدا می کنه و اینجا نه .
بازی های غلو شده شقایق فراهانی و شبنم فرشاد جو شاید بیشتر از همه تو چشم بزنه، که ادم انتظار نداره تو کار یه کارگردان حرفه ای ببینه.
خسته نباشید هم ایرادایی داشت ولی در نهایت فیلم دلنشینی بود و انتظار داشتم فیلم بعدی کارگردان بهتر باشه که خیلی چنگی به دل نزد ولی

خیلی کار جذابی بود ، نقاط قوتش بخش موسیقی فوق العاده اش بود که واقعا لذت بخش و زیبا بود ، ویدیو ارت طراحی شده هم بیشتر قسمت هاش واقعا جذاب طراحی شده بود و قسمت ضعیفش بخش مینیاتورها بود که میشد بهتر کار شه در قیاس با ویدیو ارت کلی . نقطه قوت دیگه اپرا خوندن خانم ارام بود که واقعا صدای قدرتمند و زیبایی داشتن و کاش دست گروه بازتر بود تا بیشتر از وجودشون لذت میبردیم .
تو قسمت نمایش بهرام رادان که نقش اول بود ضعیف ظاهر شده بود و میشد با انتخاب بازیگر بهتر نتیجه بهتری گرفت ، و یه بخشی از نمایش هم از ریتم افتاد یه مقدار ولی بخش موسیقی واقعا حجم رضایت رو بالا میبرد .

بعدازظهر روز اجرا پیغام گرفتیم که کار 45دقیقه دیرتر از چیزی که موقع خرید بلیت انتظارش رو داشتیم و براش راه افتاده بودیم تا به موقع برسیم شروع میشه ، و متعجب کننده که این برای یک روز نیست و اینجا خوندم که گویا هر روز برنامه همینه ، و اگر اینطوره خوبه که ساعت اجرا رو موقع فروش بلیت تغییر بدن چون ممکنه این تغییر ساعت برای بعضی از تماشاچی ها که تعدادشون کم هم نیست ایجاد مشکل کنه . والعجب از تماشاچی هایی که ولی با این وجود باز هم حتی تا نیم ساعت بعد از شروع اجرا میومدن تو ، یکی دو نفر هم نه ها ، زیاد ! ده تا بیست درصد تماشاچی ها حدودا ، که با توجه به جایگاه تماشاچی ها که هر چندین ردیف شیب کمی داشت و همین طوری هم به خاطر ردیف جلویی هم سطح دیدن کار سخته این ترددها ازاردهنده ... دیدن ادامه ›› بود .
خوشبختانه قبل از اجرا از وارد شدن خوراکی ، که تعداد قابل توجهی خریداری کرده بودن برای دیدن نمایش، جلوگیری شد ، و گفته شد که لطفا فیلم برداری و عکاسی نکنید ، ولی اون دوستانی که ساعت یازده تازه وارد سالن شدن این نکته رو هم نشنیده بودن

کلا محیط باز کاخ سعداباد و استفاده کردن از ظرفیت های کاخ خوب بود اما جایگاه تماشاچی ها لازمه که بهتر استانداردتر ساخته بشه، کار ظرفیت این رو داره که به عنوان یه محصول فرهنگی ایرانی به خارجی ها عرضه بشه ، به شرطی که اونی که میره دیدن کار یه دید حداقلی به سن داشته باشه

به طور کلی اگه بخوام بگم این کار شبیه کدوم کار بود میتونم از "اسم" لیلی رشیدی اسم ببرم

کار خیلی خوبی بود ما همه مون خیلی لذت بردیم ، بازی ها خیلی خوب بود و تنها چیزی که من مشکل داشتم باهاش یه مقدار ترجمه ی متن بود که به نظرم یه جاهایی ترجمه و برگردان بودنش تو ذوق میزد و اگه یک مقدار با فارسی روون و گفتار بازنویسی میشد بهتر بود ، البته سلیقه شخصی من اینجوریه که ترجمه اینجور کلمه به کلمه رو نمی پسندم

ما خارج از ظرفیت بودیم که من خیلی راضی بودم چون تعداد مشخصی بلیت اضافه فروخته بودن و اوضاع بر خلاف بقیه ی سالن ها که هرچی تقاضا باشه بلیت می فروشن اصلا از دست خارج نشده بود و تقریبا فقط یک ردیف جلوی صندلی ها زمین نشسته بودن ،البته کار با تاخیر شروع شد و در آخر میتونم بهتون توصیه کنم که زمین نشستن خیلی بهتر از نشستن تو باکس های کناریه

یه چیزی رو جا گذاشتیم...
چیو جا گذاشتیم ؟










والیه

اون موقع که من میخواستم با تو ازدواج کنم نه بابام موافق بود نه مامانم ، اما به انتخاب من احترام گذاشتن، حالا منم به انتخاب دخترم احترام می گذارم ، که اونم بعدا به انتخاب دخترش احترام بگذاره

تیوال جان این فیلم تئاترها خریدشون چجوریه ؟

این عکس ها تو اینترنت هست ، اما باور کنید ، دیدنشون از نزدیک و در ابعاد بزرگ حس خیلی خیلی متفاوتی داره
برید از نزدیک ببینیدشون

ما جانِ ناقابلی داریم


چند روز پیش با یکی از دوستان نشسته بودیم و در موردِ شارلی ابدو صحبت می‌کردیم.

او می‌گفت به عنوان آدمی که سال‌ها در فرانسه زندگی کرده و در جریان همه‌ی اتفاقاتِ آن کشور است به هیچ عنوان از شارلی ابدو بودن حمایت نمی‌کند | بلکه کسانی را که این حرکت را انجام دادند را جوگیر و بی‌اطلاع ... دیدن ادامه ›› می‌داند.

خودِ من یکی از کسانی بودم که بنا بر دلایلی از شارلی ابدو بودن حمایت کرده بودم | اما معمولاً در این مدل بحث‌ها سکوت می‌کنم تا به طورِ کامل نظرِ طرفِ مقابل را بشنوم...

صحبت‌های‌مان به جایی رسید که از او پرسیدم:"یعنی تو کشته شدنِ آن روزنامه‌نگارها را تایید می‌کنی؟".

پوزخندی زد و پاسخ داد:"چه کسی کشتن را تایید می‌کند؟ معلوم است که کسی کشتن را تایید نمی‌کند...این چه سوالی‌ست که مدام می‌پرسید؟".

نمی‌خواهم بگویم که صحبت‌های دوست را تایید می‌کنم یا تکذیب | فقط این را می‌توانم بگویم که او خاورمیانه‌ را نمی‌شناسد و نمی‌داند که بحثِ اصلیِ امروز همان تایید کردن یا نکردنِ کشتن است.

همین چند روز پیش بود که در جریانِ توهینِ برنامه‌ی فیتیله به ترک‌ها | وبسایتِ خبریِ فردا یک نظرسنجی گذاشت و سوال این بود:"با توجه به حسن سابقه و عذرخواهی فیتیله‌ای‌ها چه مجازاتی را برای آن‌ها پیشنهاد می‌دهید؟"

و شاید باورتان نشود | یکی از گزینه‌ها این بود:"اعدام در میدانِ شهرداری تبریز" و درصدِ زیادی از کسانی که در نظرسنجی شرکت کردند به این گزینه رای دادند.

فکرش را بکنید | عمو فیتیله‌ای‌ها | کسانی که اول یک برنامه کودک بودند و بعد دست و پا دراوردند | کسانی که آن‌ها را از عمه و عمو‌های‌مان بیشتر دیده‌ایم....

درست است | یک همچین وبسایتی معیار مناسبی نیست | اما مسئله اینجاست که همچین وبسایتی هست | و همچین سوالی به راحتی طرح می‌شود | و گروهی به راحتی به همچین گزینه‌ای رای می‌دهند.

و دیگر همه به خوبی می‌دانیم همچنان یکی از تفریحات گروهی از مردم این است که بروند اعدام تماشا کنند و تخمه بشکنند | اعدام مصداقِ قتلی دوباره است و کسی که این کار را می‌کند بدونِ شک در قتلِ مجرم شریک است.

از آن طرف قهرمان ملت قاسم سلیمانی‌ای شده‌است که جز کشتن کار دیگری بلد نیست و ملت او را دوست دارند چون به خوبی بلد است دشمنان را بکشد.

وقتی که بحثِ اعدام‌های شصت پیش می‌آید | خیلی از ما تهِ دل‌مان می‌گوییم:"این کشت و کشتارها در شروع راه هر انقلابی طبیعی‌ست" | و خودمان در خودمان می‌دانیم که اگر فردا تحولاتِ دیگری در کشور پدید آید | بارِ دیگر به کشته شدنِ رهبرانِ و سیاست‌مدارانِ فعلی‌مان فکر خواهیم کرد.

حال به تازگی در پاریس حملات تروریستی صورت گرفته‌است و عده‌ی زیادی کشته شده‌اند | بحث بر سرِ این است که چرا وقتی که تعداد زیادی انسان در سوریه و فلسطین و لبنان و ... کشته شدند کسی صدایش در نیامد؟ و در همین گوشه و کنارها کم نبودند کسانی که گفتند کشته شدن حقِ‌شان بود...

بحثِ این‌روزهای فضای مجازی بر سرِ زشت و کثیف بودن ترور و قتل نیست | بر سر این است که برای کشته شدن چه کسی باید بیشتر گریه کنیم؟

وقتی که به خاورمیانه می‌رسیم | نمی‌توانیم از مرگ راحت بگذریم | نمی‌توانیم از کشته شدن راحت بگذریم | نمی‌توانیم راحت بگوییم که هیچ‌کس کشتن را تایید نمی‌کند...

ما در خاورمیانه روزی چند بار از صبح که از خواب بیدار می‌شویم تا شب که چشمان‌ماان را ببندیم چندین بار همدیگر را می‌کشیم.

ما برای صلح مدام می‌جنگیم غافل از اینکه بدانیم صلح با جنگ به دست نخواهد آمد.


از: کیومرث مرزبان