درود.
با این همه نقد منفی که توی تیوال خوندم با گارد بسیار سنگینی رفتم که کار رو ببینم . حتی اینقدر ناامید شده بودم که می خواستم بلیطم رو بفروشم . اما الان که از سالن دراومدم پر از انرژی مثبت و احساس خوب نسبت به نمایش نشستم و کامنت می گذارم .
من متاسفانه یا خوشبخاته الیورتوییست رو ندیدم که بخوام با اون کار مقایسه کنم . اما مستقلا کاری که دیدم بسیار زیبا بود . هر چند ایراداتی داشت که باید حتما در نظر گرفته شود . اول از نقاط ضعف کار میگم تا بعد برسم به نقاط قوت بسیار فراوان تیاتر
بزرگترین نقطه ضعف البته بازی و آواز خوانی ضعیف دو تا سلبریتی معروف این نمایش یعنی پریناز ایزدیار و نوید محمد زاده بود . سوال اصلی اینجاست که اصلا چرا باید این دو نفر در این نمایش بازی می کردند در حالی که صدای خوبی برای آواز نداشتند. شاید این سوال رو باید از سرمایه گذاران و البته تماشاگران پرسید که اگر سلبریتی ها نباشند کار اینجوری و با این حجم گسترده فروش نخواهد داشت . دقیقا پاسخ همین است . این در حالی است که اتفاقا شخصیتهای فرعی داستان و برای مثال هنرپیشه های کوزت ، ماریوس و کشیش که بازیگران معروفی نبودند و البته خوانندگان زبردستی بودند بسیار عالی خواندند . حیف که هنرپیشه نقش کوزت کوتاه خواند که البته علتش رو می توان در محدودیتها جست و جو کرد .
ایراد دیگر البته صدا بود که ظاهرا در نمایشی که من دیدم کیفیتش بهتر شده بود به جز دو صحنه که از دستشون بدجوری در رفت و صدا سوت کشید . این ... دیدن ادامه ›› هم ایراد بزرگی نبود . طراحی صحنه هم می توان گفت که در حد متوسط اما قابل قبول بود . اما طراحی لباس انصافا عالی بود .
اما می توان گفت که بقیه ارکان نمایش عالی بودند . هوتن شکیبا و سحر دولتشاهی عالی بودند ( هنرپیشه های حرفه ای تئاتر در هر ژانری عالیند ) . پارسا پیروفر هم خوب بود . صحنه رقص و آوازها با وجود این همه محدودیت عالی درآمده بود .
بر خلاف دوستانی که انتقاد کرده بودند از ویدیو پروژکشنهای روی دیوار لذت بردم و بسیار به جا و زیبا طراحی شده بود .
موسیقی بسیار بسیار عالی بود .. فقط حیف که از طبقه اول روی این گروه بسیار حرفه ای و هنرمند از لحاظ دید تسلط کافی نداشتم .
شعرهای داستان خوب و قابل قبول از آب در اومده بود و آهنگ جذابی روی شعرها گذاشته شده بود و در کل همه عوامل نمایش کار قابل قبولی رو روی صحنه بردند.
بله قبول دارم این کار اصلا در حد و اندازه کارهایی نیست که در مسکو و پاریس و نیویورک و دیگر کشورهای اروپایی و غربی به نمایش در می آید اما سوالم از دوستان عزیز این است که این کار با این همه محدودیت تو ایران بعد از انقلاب چقدر سابقه و تجربه داره ؟
بله اگر محدودیتی نبود و رقصهای بالرینی به کار اضافه می شد جذابیت کار صد چندان می شد . اگر محدودیت صدای خانمها نبود کار خیلی کامل تر بود . اما با این همه محدودیت به نظر من کار بسیار عالی درآمده بود و بلیط 185 هزار تومنی ( یعنی در حدود 12 - 13یورو )برای این کار قیمت بالایی محسوب نمی شود . با این همه عوامل و هنرپیشه و موزیسین و طراحی و دکور . فراموش نکنیم که همچین کاری در اروپا در ردیفهای خوب حداقل بین 100 تا 150 یورو است و بلیط های آن هم در یک به چشم بهم زدن سولد اوت می شود .
یه سری از دوستان هم پرسیده بودند که چرا اینقدر موزیکال تئاتر زیاد بود و از داستان پرت شدیم و بیشتر به متن نپرداخته شده بود؟؟؟ اتفاقا من برعکس این رو می خواستم بپرسم ؟ ای کاش کل کار موزیکال بود و هیچ متنی وجود نداشت مثل همه تئاترهای موزیکالهای دنیا . داستان بینوایان رو کسی نیست که نداند تم این نمایش بهانه ای است برای یک پروموشن خلاق و هنرمندانه !
به هر حال نمره بنده به این کار 8 از 10 است . منتظر کارهای بعدی این گروه هستیم و امیدوارم این گروه به اندازه کافی محبوب و معروف شده باشد که نخواهند دوباره از سلبریتی های غیر تخصصی برای بالا بردن فروش کارش استفاده کند .
- راستی سوالی از دوستانی که از کمبود جای پارک گله کرده بودند دارم ؟ زمانی که برای دیدن نمایش در سالن اصلی تئاتر شهر تشریف می برید ، ماشین خود را کجا دقیقا پارک می کنید ؟