در سال‌ های اخیر، برخی کارگردان‌ ها برای آن‌ که چشمگیر و خاص جلوه کنند، گاهی تا آستانه‌ ی آزار تماشاگر نیز پیش می‌ روند!!!
متاسفانه این نمایش، با وجود تمام زیبایی ‌های فرمش، به شدت در همین دام افتاده بود. از صداهای مهیب ناشی از کوبیدن چکش توسط پرسوناژ روی سازه‌ های فلزی در نزدیکی تماشاگران تا استفاده از دستگاه هیلتی ! ، فضایی واقعأ آزار دهنده به وجود آورده بود.
تماشاگرانی مانند من که پیش از آغاز رسمی اجرا وارد سالن شده بودند، ناچار بودند نزدیک به ۱۰ تا ۱۵ دقیقه در مواجهه‌ ی مستقیم با این صداهای گوش خراش قرار بگیرند؛ آن هم از فاصله ای بسیار نزدیک و این فضا به قدری آزار دهنده بود که بیشتر به یک شکنجه گاه صوتی شبیه بود تا سالن نمایش. حتی اگر این تصمیم‌ ها از نگاه کارگردان، توجیهی هنری داشته باشد، به نظر من نوعی تعرض و تجاوز به حق مخاطب است و به نظر بنده، خودخواهانه‌ ترین شکل دیده شدن.
از سوی دیگر، متاسفانه شاهد بودم که بازیگر نقش ایکاروس، به دلیل عینک نامناسبی که در طول اجرا بر چشم داشت ( بر روی گونه اش ... دیدن ادامه ›› ) دچار آسیب فیزیکی شده بود. این موضوع آن هم در دومین اجرای نمایش، نگران کننده است. آیا نباید برای حفظ سلامت بازیگران، به عنوان پایه های اصلی یک اثر هنری، تدابیری ایمن تر اندیشیده می‌شد؟ آیا شایسته است که تمامی عوامل و تماشاگران، بهای تمایل یک کارگردان به متفاوت نمایی را بپردازند؟
نکته‌ ی نگران‌ کننده‌ ی دیگر، استفاده از حجم زیاد برف مصنوعی با بوی شیمیایی و همچنین بوی ناشی از برخورد دستگاه‌ های سنگ‌ فلز برای صیقل آهن در این اجرا بود که نفس‌ کشیدن را برای برخی از تماشاگران دشوار کرده بود. این وضعیت میتوانست برای افراد مبتلا به بیماری‌ های تنفسی، قلبی یا آلرژی‌ ها خطر آفرین باشد
در نهایت، باید پرسید :
آیا هدف از خلق هنرِ نوآورانه، صرفأ متفاوت بودن به هر قیمتی‌ ست؟
و آیا میتوان جسارت را توجیهی برای عبور از حقوق بدیهی مخاطب و عوامل اجرا دانست؟
همایون غنی زاده از خلاق ترین چهره‌ های تأتر ایران جان است، اما به نظر میرسد در این اثر، جسارت هنری ‌اش به قیمت نادیده گرفتن ( جسم و روح تماشاگر و عوامل صحنه ) تمام شده است.
شاید اگر این اجرا در فضایی باز صورت میگرفت، میتوانست به تجربه‌ ای دلچسب بدل شود اما در یک سالن بسته، چیزی جز توهین به تماشاگر و عوامل نیست…

چقدر وحشتناک! خوشحالم که از اول توی لیستم نبود. من هم واقعا از صداهای بلند به شدت اذیت میشم

اگر نیمه دوم نمایش اجرا نمیشد ، که اونهم فقط اندکی جلوه بصری داشت که ارزش این مبلغ و سولداوت شدن نداره ، نیمه اول نمایش هیچ حرفی برای گفتن نداشت … یه لوپ سرگردانِ ناجذاب که اصلا هم طنزش کار نمیکرد

نمیپذیرم بدون ریتم و هیجاااان !!!!! بی انصافیه بنظرم

ممنون از نگاه دقیق و بی‌تعارف‌تون.
نکات قابل تأملی بود، حتماً بررسی و بازخوردتون رو جدی پیگیری می‌کنیم

// پیرونی برای تیوال یا دیکتاتور! //

بیاید یک قرار دسته جمعی بگذاریم و این نمایش را نرویم..
نه به خاطر کیفیت اش، چون کیفیت اش را نمی دانم..
به خاطر اینکه نظرات مخالفانش " هاید " می شود...
گویا تیوال بعد از ۱۲ سال هنوز یاد نگرفته، داشتن نظر مخالف حقِّ یک مخاطب ... دیدن ادامه ›› است...
اما راستش یک دلیل ساده دارد! با صدای محمد اصفهانی بخوانید:
" واسه پوله، واسه پوله، اگه اینو بدونی! به هاید تیوال نمی غُری! "
غری، به معنای غر زدن و غریدن در اینجا معنا می دهد!

https://www.tiwall.com/wall/post/362517

بعنوان مخاطبِ تئاتر ، به خودم این حق رو میدم که نظراتم رو در صفحه‌ی نمایش ثبت کنم و متاسفم که پپرونی برای دیکتاتور ، دیکتاتوری را در حد کامنت‌ها هم پیش برده و نظرات منفی رو هاید می‌کنه (اگر با حضور چند سلبریتی ، پذیرشِ نظر منفی را داشتید ، نشانه‌ی قدرت نمایش و آزاداندیشی بود)
متاسفانه این نمایش بلحاظ اجرا و تماشاگران ، کاملا یه تئاتر آزاد بود که اصلا بار هنری و درخشانی نداشت
و بارها زیرلب از مرحوم آتیلا پسیانی یاد کردم که بلد بود با مخاطبین نافهیم برخورد قاطع داشته باشه
اصلا سلیقه‌ی من نبود و بغلم نکرد

درود بر شما تماشاگر عزیز و ممنون از همراهی تان 🙏🏻🔆