چند جمله درباره ی پر ...
محتمل هست که تا بحال وقتی از خواب بیدار شده اید به خود گفته باشید که خب ، الان باید چیکار کنم .
و در جا به نظرتان برسد اهان الان باید یه تئاتر کار کنم ...
شاید این حرف را به سادگی نپذیرید اما ممکن است به همان سادگی که سرتان را به بالشت چسبانده اید و ایده دادید حدود 8-9 ماه بعد ان ایده روی صحنه پلتفرم عمارت روبرو اجرا بشود ...اگر این قصه را بپذیرید شما ابتدا اغاز راه پر فراز و نشیب محمد نورالدینی یا نویسنده و کارگردان این کار هستید .
<< پر >> یک ویژگی دارد بی نهایت مفتضحانه است . شوخی است .
بیشتر به شما این حس را انتقال می دهد که تئاتر هم عجب مضحکه ای شده ... ولی جالب تر اینجاست که به نظر من اهمیت دیدن این اجرا هم در همین است .
می خواندم در کتاب نشانه های شر که ژرژ باتای می گفت : ادمی هر چقدر به مدفوع خود چشم بدوزد به همان اندازه از حقیقت در ... دیدن ادامه ›› فرار نیست !
"پر" نمونه ی امروز است از امر واقعی تئاتر ... یا ، (( انچه به هر قیمتی من خواستار اتفاق افتادنش هستم )) .
محمد خودش را و زندگیش را از متن قبلی تا این متن به روی صحنه اورده ! درام محمد بی نهایت شخصی است . و تنها خودش و اطرافیانش به درک درستی از این
می رسند که او دارد چه می کند یا چه می خواهد ... این البته ایراد است ...
اما همزمان من خودم به شخصه دوست داشتم جای یکی از ان غریبه ها در سالن باشم ... و به این ابتذال چشم بدوزم .
تئاتر محمد نمونه ی خوبی است از جامعه ما به صورت کلی چون ما اینیم و همین قدر شوخی هستیم .
از نظر من مهم است همچنین تجربه ای در هم چنین مکانی اتفاق بیوفتد تا ببینیم : درام رخت خوابی چیست؟
ایده ی دودی چیست ؟
کستینگ مبتنی بر داف چیست !!
اخر همش هم که نمی شود ادعا کرد که می شود ویتگنشتاین را با تئاتر امیخت بعد به تنها چیزی که فکر کنیم ، امیختن با فلان دختر باشد !
پر باید دیده شود همان قدر که "شر" که "فساد" که "تباهی" که "تباهی نسل " و ...
باید و باید جان دادن و جان کندن را دید چون مهم است و تاثیر گذار .
<< پر >> یکی از بهترین ضد تئاتر هایی بود که تا بحال دیدم !