فیلمانامه به شدت خوبی داشت. بازی آقای نادر فلاح بسیار تحسین برانگیز بود. احتمال کاندید شدن آقای فلاح زیاد است.

بازی امیر آقایی، ریما رامین فر و یکتا ناصر عالی بود. خانم رامین فر شانس زیادی برای کسب سیمرغ دارند. بازی شبنم گودرزی به عنوان اولین کار خیلی خوب بود.
موضوع فیلم نیز بسیاز آموزنده بود. کارگردانی خانم آذربایجانی نیز قابل تقدیر بود.

جای تأسف دارد که در پردیس ملت (کاخ مردمی جشنواره) که همانا جهت استفاده مردم است بلیط فروشی در گیشه انجام نمی شود. در حالیکه جای خالی بسیاری در سالن مشاهده می شود. از آقای مجید مظفری به عنوان مدیر کاخ مردمی جشنواره انتظار بیشتری داریم. بر عکس در پردیس چارسو، اشکان خطیبی مدیر سینما به خاطر مردم هر کاری می کند تا سینما با تمامی ظرفیت خود اکران فیلم را انجام دهد. به شخصه از آقای خطیبی به جهت اهمیت دادن به علاقمندان به سینما تشکر می کنم.

از آقای عبدی تشکر می کنم که با ظرافتی به تمام معنا حرف های اساسی را با طنزی عالی به مخاطبان تقدیم کردند. باشد که همه رستگار شویم.

نمایشی خسته کننده، پر از تقلید و بدون هیچ بهره ای برای مخاطب.
این نمایش که قرار بود سکانس های برتر مهم عاشقانه های سینمای ایران و جهان باشد، من رو به هیچ فیلم عاشقانه نوستالژیکی که که مهم باشد، نبرد.
نمایشی پر از دیالوگ ها و کشمکشهای خسته کننده و نه عاشقانه.
نمایشی که به دنبال تقلید از آثار بسیار تحسین بر انگیز محمد رحمانیان بود.
نمایشی که مثلاً می خواست ما رو به فیلم های عاشقانه نوستالژیک ببره که اصلاً نتونست اینکارو انجام بده.
نمایشی که با تلفیق تئاتر و موسیقی (دقیقاً مثل آثار محمد رحمانیان) می خواست با ما خاطر بازی کند که در اینکار به هیچ وجه موفق نبود. نمایشی که نتوست و نمی تواند مثل ترانه های قدیمی و در روزهای آخر اسفند محمد رحمانیان تلفیق نمایش و موسیقی رو دربیاورد. در آثار محمد رحمانیان تلفیق نمایش و موسیقی با چنان تبحری ارائه شده که شما از دیدن آن حس نوستالژیک و خاطره بازی رو با تمام وجود درک می کنید.
و اما حیف که کار گروه موسیقی یعنی امیر میلاد نیک زاد و یاشار خسروی که هر دو در کار خود تبحر لازم را دارند و مخصوصاً یاشار خسروی که این ... دیدن ادامه ›› روزها با نوای ساکسیفونش هوش از سر بسیاری برده است، با این نمایش سنخیتی نداشت و ارزش کاری این دو را پایین آورد.
و تنها نکته مثبت این نمایش بازی عالی فریبرز عرب نیا بود و بس.

فیلم کمدی و خوبی بود . در بیشتر فیلم اوج داستان حفظ می شود ولی در بعضی از صحنه ها ، فیلم رها و الکی کشدار می شود.

یک فیلم مثل به همین سادگی . بازی سهیلا گلستانی و پرویز پرستویی خوب بود . سکوت های آقای پرستویی در نقشش بسیار عالی بود . کلاً فیلم متوسطی بود .

احسنت به مصطفی کیایی. یک تریلر به تمام معنا. ما تا حالا تریلر ایرانی به این خوش ساختی نداشتیم. فیلم شهری با ریتم تند. بازی بازیگران حرف نداشت مخصوصاً هومن سیدی. پشنهاد میکنم حتماً این فیلم رو ببینید.

واقعاً برای آقای عیاری متأسفم. یعنی ایشون دغدغه ای مهم تر از این سوژه بعد از این همه سال نداشتن که با اون اعصاب مردمو خرد کنن. درسته که یک هنرمند باید فیلم یا اثرش پیامی برای گفتن داشته باشه ولی آقای عیاری با فجیع ترین وجه ممکن این کارو کردن. هر حرف یا تعصب کور کورانرو که نباید به فیلم و نمایش تبدیل کرد. اون فصل افتتاحیه خارق العاده ای که آقای عبدالرحیم گفتن ( کشتن دختر بدست پدر و برادر ) به هیج وجه امکان نمایشش وجود نداره. بی خود نبود که این فیلم توقیف بود و اجازه اکران نداشت. به مسئولین پیشنهاد می دم که اصلاً اجازه اکران این فیلمو ندن.