چقدر دوست داشتم این نمایش رو!
بازی هر سه بازیگر منسجم و هماهنگ و با ریتم بالا بود و معلوم بود حاصل مشاهده و هدایت دقیق کارگردانه (و مشاور کارگردان آقای همتی عزیز). نوع روایت هم برام جالب بود و تا آخر با خودش مخاطب رو می کشوند. خسته نباشید میگم به عوامل این نمایش
"کور بشم اگه دروغ بگم"

یه تئاتر روون و دوست داشتنی. مهدی یغمایی عزیز که چند آهنگ ماندگار رو اجرا کرد هم لذت تماشا رو دوچندان کرد.
مونولوگ فرزاد حسنی رو ده بار هم ببینم بازم برای بار یازدهم مشتاقم

با اینکه با نمایشنامه های کلاسیک بیشتر ارتباط میگیرم ولی این نمایش خیلی گیرا بود. یک ساعت فقط تماشا کردم و لذت بردم. من عاشق فیلم ها و نمایش هایی هستم که بجای پر بودن از دیالوگ های ماندگار، اندک دیالوگ محوری دارن و اون مفاهیم در سیر داستان پرداخته میشن تا اینکه آخر داستان درک تماشاگر از دیالوگ عمیق تر میشه. نمایش هیولای چوبی از اسمش این روند رو شروع می‌کنه.