در لایه‌ی اول متنِ نمایش ساده است، پرداختن به افسانه‌ی ددالوس و ایکاروس با «مهندسی اجرا»ی فوق‌العاده، باهوش و شیطنت‌آمیز. اما نمایش زیرلایه‌های خیلی قوی و عمیقی داره، از جنسیتِ بازیگر ایکاروس تا شکل و شمایلِ سوتِ ددالوس و دیالوگ‌ها و اکت‌های شخصیت‌ها می‌شه کلی نکته برداشت کرد. اجرا هم فوق‌العاده خاص و کم‌نظیره، مهندسی و مخترع بودنِ ددالوس به بهترین شکلِ ممکن به نمایش دراومده، سروصدا‌ها به شکلِ خوبی در خدمتِ متن در اومده. آمادگی جسمانی، تنفسی و ذهنی بازیگرها فوق‌العاده و فراتر از سطح انتظار بود.

تنها ایراد سالن‌ه، از ردیف سوم به بعد دیدن کاملِ صحنه واقعا سخته، باید دائم کمی از صندلی بلند شد، سر چرخوند، دید اصلا خوب نیست.

در نهایت، یکی از بکرترین تجربه‌های تئاتری‌م بود که از همایون غنی‌زاده هم همین انتظار رو داشتم.

متنِ نمایش در عین این‌که خیلی ساده به نظر می‌رسه اما دربرگیرنده‌ی مفاهیمِ خیلی مهمی‌ه و به نظرم در نهایت خروجی خیلی خوبی هم داره. بازی آقای کیایی عالی‌ و کم‌نظیره، مدت‌ها بود محوِ بازی یک بازیگر نشده بودم و ایشان فوق‌العاده بودند. سحر خطیبی هم هرچند مدت کم‌تری در نمایش حاضره اما به خوبی از پسِ نقش براومده و حسی که باید منتقل کنه به بهترین شکل منتقل می‌کنه. در کل نمایشِ بی‌ادعا و خوش‌ساختی‌ه که دیدنش احساساتِ متفاوتی در مخاطب ایجاد می‌کنه، یک کار تر و تمیز و اثرگذار. از دیدنش لذت خواهید بُرد.

ادای دینی از تئاتر به سینما.
بازی آقای فلاح فوق‌العاده بود. صدا، نور و موسیقی هم حرف نداشت. کار دلنشین و دوست داشتنی‌ای شده که تجربه‌اش واقعا لذت بخشه. در ضمن تو برخی از نظرات خوندم که از کیفیت سالن ایراد گرفته بودن اما صندلی‌ها متوسط و قابل تحمل بود و اتفاقا سالنِ خوب و تجربه‌ی جالبی بود.

نمایش فوق‌العاده خوبی بود. همه‌چیز در سطح بالا و عالی بود. برخلاف برخی از نظرات من بازی ماهور الوند رو هم خیلی دوست داشتم و در کل تیم بازیگری عالی بود.
نورپردازی، اجرا، صدا و ترکیب عمیقِ برگرفته از اقتباس و نمایشنامه‌ی جدید کار رو تبدیل به یکی از بهترین تجربه‌های من کرد.
به نظر من حتما تجربه‌اش کنید، پشیمون نمی‌شید.
در ضمن ایمان صیاد برهانی داره تبدیل می‌شه به کسی که همه‌ی کارهاشو دنبال می‌کنم، امیدوارم این سطحو حفظ کنه و روز به روز هم موفق‌تر باشه.