در لایه‌ی اول متنِ نمایش ساده است، پرداختن به افسانه‌ی ددالوس و ایکاروس با «مهندسی اجرا»ی فوق‌العاده، باهوش و شیطنت‌آمیز. اما نمایش زیرلایه‌های خیلی قوی و عمیقی داره، از جنسیتِ بازیگر ایکاروس تا شکل و شمایلِ سوتِ ددالوس و دیالوگ‌ها و اکت‌های شخصیت‌ها می‌شه کلی نکته برداشت کرد. اجرا هم فوق‌العاده خاص و کم‌نظیره، مهندسی و مخترع بودنِ ددالوس به بهترین شکلِ ممکن به نمایش دراومده، سروصدا‌ها به شکلِ خوبی در خدمتِ متن در اومده. آمادگی جسمانی، تنفسی و ذهنی بازیگرها فوق‌العاده و فراتر از سطح انتظار بود.

تنها ایراد سالن‌ه، از ردیف سوم به بعد دیدن کاملِ صحنه واقعا سخته، باید دائم کمی از صندلی بلند شد، سر چرخوند، دید اصلا خوب نیست.

در نهایت، یکی از بکرترین تجربه‌های تئاتری‌م بود که از همایون غنی‌زاده هم همین انتظار رو داشتم.