اجرایی که در سلیقه من نبود واقعا ضعیف بود فارغ از طراحی صحنه عالی
بازیگرا به غیر از آقای هاشمی و هلن نقی لو مابقی سطح پایینی رو داشتن و به نظر من افزودن یک زن دیگه کار اشتباهی بود که بخوای نشون بدی اون زن تکامل پیدا کرده و با اضافه کردن اکت و میزان سن خیلی بهتر می شد .
طراحی نور که نگم براتون که فضاحتی بود .
به نظرم اگه خواستین برین اجرا ببینین و بهتون اجرایی تو سالن استاد انتظامی پیشنهاد شد نرین . جسارتی به اسم استاد نیست ولی واقعاً چرا باید کارهایی به این حجم از بد بودن تو همچین سالن هایی اجرا برن .

سلام
به مصطفی اسفندیاری تبریک میگم به خاطر اجرای خوبش و اینکه نگاه و شیوه ی اجرایی مناسبی رو انتخاب کرده بود .
بطور خلاصه می تونم بگم
ایده کارگردانی عالی
متن عالی
طراحی صحنه عالی
طراحی نور عالی
طراحی لباس عالی
طراحی گریم مزخرف
بازیگرا نسبتا خوب
مخاطبا افتضاح
خب عزیز دلم چرا مهمانایی رو دعوت می کنی که شعور تئاتر دیدن ندارن . (وسط اجرا میان و ده دقیقه بعد می رن ، رسما مخاطب اعصابش خورد میشه و تمرکز بازیگرت از بین می ره)
منتظر اجراهای بعدیت به شرط مخاطب خوب هستم

من ، منی در کار نبود و اجرایی ضعیف رو شاهد بودن که با وارد کردن فرم به شدت کار از ریتم جدا شده بود .
بازی شبنم دادخواه با آئورا تفاوتی نداشت و من گفتم خب چی شد و چه اتفاقی افتاده با اجرای قبلی فقط مقطع دیالوگ ها گفته می شد و اشک هایی که به زور ریخته می شد . امیدوارم بازیگری با این توانایی در جای خودش دست و پا نزنه .
بازی امیر شمس خود یدکی بود برای بهتر شدن اجرا و بسیار کمک کرده بود به کار آقای پاکراه .
از بازی مصطفی لطیفی خواه و غزاله توده زعیم فقط می شه گفت که خطی بودن که کارگردان بهشون داده و نمیخواستن خط تکون بخوره
طراحی صحنه ای وجود نداشت و تنها برتری که میشه گفت در کار به چشم می خورد طراحی لباس بود که فوق العاده بود .
طراحی نور به شدت افتضاح بود و تنها نقطه قوت اجرا متن بود که اگر کارگردانی رو آقای پاکراه به شخص دیگه ای می سپردن شاید ایده های بهتری رو ما شاهدش بودیم .

سلام
یه ذره صحبتم طولانیه اما بد نیست
من هم اجرای رشت رو دیدم و امشب که شب آخر اجرای تهران بود
واقعا اختلاف خیلی فاحشی بود بین دو اجرا و ... دیدن ادامه ›› آدم فکر می کرد وارد یه فضایی غیر از فضای قبلی شده و بازیگرای کار تهران به کل گیج بودن و از نظمی که تو بچه های رشت بود معلوم نبود که کجا رفته
طراحی نور رو می تونم بگم عالی بود
اما موسیقی در بچه های تهران افتضاح در این حد که من دنبال دستمال کاغذی یا پنبه می گشتم که از صدای موسیقی فرار کنم (خب عزیز دلم فهمیدیم با دی جی فسنقری ارتباط داری چرا اینقدر صدا رو زیاد می کنی)
خب میریم سراغ بازیگرا و سؤال اصلی که از آقای معجونی دارم اینه که چرا حساسیتی که در انتخاب نقش بچه های رشت داشتین در بچه های تهران نداشتین که بازیگر اینقدر بخواد زور بزنه که نقش رو به ما نشون بده (تو بچه های تهران از حق نگذریم مایکل خیلی خوب بازی کرد) و سؤال دیگه ای که ذهنم رو مشغول خودش کرده و از مخاطبایی که هم کار رشت و هم تهران دیدن اینه که به نظرتون کار تهران خلاصه شده نبود ؟ و چرا اینقدر فحش ؟ (عزیز دلم می تونی با چیزای دیگه ای هم مردم رو بخندونی حتما که نباید فحش بدی)
دی جی فسنقری در جاهایی از نمایش داد می زد که کد نمایش رو به پیشخدمتا بده و پیشخدمتا نمیومدن و بقیه بازیگرا به خاطر نیومدن پیشخدمتا رسما بدون اکت شده بودن
اما از حق نگذریم و بریم سراغ بچه های گل رشت که به غیر از دو سه پارت مابقی کاملا عالی و خوب بودن . پیتر ، سرآشپز ، دستیار سرآشپز ، رئیس (بابا به خدا رئیس تهران رئیس نبود و بیشتر مسخره بازی بود) و اگر آقای معجونی باز بخوان اجرا ببرن پیشنهاد میدم با این کست کار کنن .
متأسفانه شیراز رو ندیدم که بخوام نظری بدم .
اما با همه این تفاسیر باید به آقای معجونی تبریک گفت به خاطر حجم کارها و تعدد بازیگرا که هدایت کردن این موارد واقعا سخته .
و نکته ای قابل تأمل برای تماشاگرای عزیز : لطفاً خواهشاً اگر تشریف میارین تئاتری رو ببینین گوشیتون رو خاموش کنین یا در حالت پرواز بذارین و اگر خدای نکرده یادتون رفت و گوشیتون وسط اجرا زنگ خورد سرتون (عین گاو) نندازین پایین و وسط صحنه بیاین که بخواین از سالن خارج بشین . احترام به خودتون به دیگر تماشاگرا و بازیگرای عزیزی که روی صحنه هستن بذارین . (این اتفاق تو اجرای تهران افتاد شاید این اتفاق باعث از بین رفتن تمرکز بازیگرا شد)

بازی بازیگرها تا حد زیادی اغراق آمیز اما درست
از یک ساعت اجرا حدود 20 دقیقه گیج بودم که دلیل این همه عوض شدن شخصیت بازیگر ها چی هست و به نظرم میشه ایراد رو به کارگردان گرفت .
طراحی صحنه و طراحی نور کاملا خوب بود و مخاطب همراه کار می کرد .
برای گروه که زحمت زیادی کشیده بودند آرزوی موفقیت دارم

نمایشی مملو از خستگی برای تماشاگر و پر از ابهام
موسیقی که در ابتدای نمایش گذاشتند خبر از اجرایی پر انرژی می داد ولی اصلا این گونه نبود و به جای اجرای پر انرژی اجرایی سراسر تکراری بدون هیچ گره داستانی
نمایشی بود که به نظرم لازم نبود دو سویه اجرا بشه و هیچ دکوری وجود نداشت
متن بسیار ساده بود و بازی ها کاملا مخاطب خسته می کرد . اسم نمایش تجزیه بود و تجزیه ای در نمایش دیده نشد و برعکس این تجزیه رخ داد .

به نظر من اجرای خوبی بود و به دیدنش می ارزید ، من که راضی اومدم از سالن بیرون
و بریم سراغ اجرا
کار به نظرم سکوت ها و سکون های زیادی رو داشت و طراحی صحنه قوی رو نداشت چون حتی آکسسوار بازیگر که قرار بود در اواسط نمایش مورد استفاده قرار بگیره از ابتدای نمایش روی صحنه بود . اما به هر حال به کارگردان و بازیگران خسته نباشید می گم به خاطر تلاششون چون حاصل این تلاش دیده می شد.

اجرایی خسته کننده که اگه 40 دقیقه بود شاید راحت می شد هضم کرد اجرا رو اما 1 ساعت 40 دقیقه اجرا طول کشید و خستگی تو همه ی تماشاگرا موند و تنها چیزی که مخاطب رو نگه می داشت موسیقی زنده بود .
و ویدئو پرژکتور و مونولوگ بازیگرا کاملا تماشاگر خسته می کرد