"من از کجا بدونم که گرگم یا بزغاله؟"
روایتی که محمد مساوات به پیش چشم ما گذاشت، روایت زیرکانه ای است. ایده اجرا جذاب است. ایده صحنه خوب است. بازی بازیگران یکدست و درگیرکننده است البته که بازی "آقا گرگه" - علی محمودی - علی مساوات و میلاد آریافر برای من جذاب تر بود. کارگردانی کار فکر شده است و خلاقیت در خودش دارد.
مشکل اصلی بی پدر متنی است که راه خود را گم میکند. انقدر در میانه دست به تکرار جملات و تاکید بر روی پیام خود میکند که انگار، مخاطبِ خود را دست کم میگیرد و به مخاطبش اعتماد ندارد. "بی پدر" به قدری بی اعتنایی میکند به فهم مخاطب از لایه های زیرین نمایش که از اواسط کار من مخاطب، نمیدانم با نمایشی از داستان شنگول منگول طرف هستم یا نمایشی که از این قصه قدیمی وام میگیرد تا به لحن خودش برسد! در اخر وقتی امیدوار بودم تا "بی پدر" لحن عریان خودش را نشان دهد نه تنها ناامید شدم بلکه حس کردم به تماشای اجرایی اشتباه نشسته ام.
این اولین کاری بود که از جهان محمد مساوات دیدم
و امیدوارم این تجربهِ ناقصی از جهان ایده آل او باشد.
این را صرفا از روی نقاشی هایش و هویت های بصری جذابش میتوانم حس کنم.

پنجشنبه 18 اردیبهشت
سالن لبخند