به محمد امین عزیز
دوست و هنرمند خلاق

دیشب برای اولین بار در زندگی چمدان بزرگ وابستگی هایمان به گذشته و خاطراتش را در دستانمان نمی دیدیم به لطف ات برای اولین بار خودمان در درون آن چمدان‌ تا ابد باز بودیم. در مسیر خانه تا کشتارگاه ناب ترین لحظاتمان ...! در حین تماشای نمایش منگی، غرق شدیم در فضای منحصر‌به‌فرد و روایت خاص تو، برای من تجربه‌ای دوباره اما کم‌نظیر بود. با جسارت و نوآوری، صحنه‌ای را خلق کردی که نه‌تنها مخاطب را درگیر می‌کند، بلکه او را به تفکر عمیق وامی‌دارد. نورپردازی خاص و سایه‌های هوشمندانه برای انتقال حس گم‌گشتگی و سردرگمی، دکور و بازی‌های تأثیرگذار، همگی نشان از نگاه هنری و دقیق تو داشتند.
اما همان‌طور که می‌دانی، هنر همیشه در مسیر رشد و تکامل است. اگر بخواهم نقدی سازنده بگویم، شاید بتوان کمی شفاف‌تر پیام نمایش را منتقل کرد تا برخی مخاطب اولی ها نیز بیشتر با آن ارتباط برقرار کنند. فضای سوررئال و انتزاعی اثر فوق‌العاده است، اما گاهی ممکن است بعضی تماشاگران در آن گم شوند.
با این حال، کار تو جسورانه، پرانرژی و امیدبخش است. منتظر آثار بعدی‌ات هستم، همان‌گونه که همیشه مسیر رو به جلو را انتخاب کرده‌ای. رؤیاهایت را دنبال کن، چون ما به دیدن جهان از نگاه تو نیاز داریم.

با بهترین آرزوها
دوست و همراهت علیرضا