چقدر دوست داشتم صحنه آخر تغییر نکرده رو می دیدم و خشونت بیشتر در طول اجرا

https://iatc.theater.ir/fa/93669

این متن مربوط به اجرای "بی پدر" در سال 1396 است. خوندن این متن برام جالب بود چون تعمد تیم اجرایی میشه حس کرد، در عوض کردن کلیت روایت که در این نسخه، با لنزی بسیار کمیک و کودکانه به پیشواز مخاطب میره. این تعمد و چرخش 180 درجه ای برای همان اجرایی که در متن کانون تئاتر ایران "هولناک و عریان" تلقی میشه، هم برام جالبه و هم منو به فکر میبره که "چرا؟ واقعا چرا؟" و از این دست کم گرفتن مخاطب دلخور میشم.
این تعمد بیشتر از اینکه برام حس شیطنت داشته باشه، ناامید کنندست.