تعدی اقناع است یا زور؟

قلم سارتر در خلق نکراسوف بسیار خواندنی است، جایی که در بلوک شرق و غرب را با دید اگزیستانسیالیستی (هستی گرایانه) خود و هجوگویانه در ترازویی برابر قرار میدهد و سیاست را زاده اقناع و نوعی هژمونی ( به معنای کاربردی گرامشی) میداند و زیباترین دیالوگ آن که در نمایش دست کم من نشنیدم این بود که ژرژ میگوید من قدرتم را وام‌دار انزجار و نفرت هستم. به هر رویی موقعی که متن اصلی را خواندم و بعدها دیدگاهای آرنت، دونایفسکایا را در مورد این متن خواندم لذتی به مراتب بیشتر از دیدن این نمایش بردم.

متن شرحه شرحه شده بود و کلید واژه هایی مانند رنگ صورتی به جای رنگ سرخ یا کم شدن نقش ورونیک اعتبار اصلی نمایش را خدشه دار کرده است. صدا گذاری و افکت های صوتی برای من جذابیت زیادی نداشت و استفاده بیش از اندازه آن کلافه کننده بود، طنز نمایش هم برای من خیلی همراه کننده نبود، قطعا از کست بازیگری انتظار بیشتری داشتم، هرچند که خود مصطفی کوشکی در قامت کارگردان و کارهایش (چه این جور و آن‌جور) را اغلب دوست دارم اما در این نمایش متاسفانه هرچقدر تلاش کردم ارتباط نگرفتم.

دکور و طراحی صحنه دارای خلاقیت بود اما خب بیشتر ترس این را داشتم که اتفاقی برای صحنه رخ دهد و صدالبته این طراحی صحنه برای ... دیدن ادامه ›› من خیلی آورده ای نداشت.

از لحاظ طراحی لباس و نور همه چیز در حد میانه قرار داشت مخصوصا که نگاهی به کارنامه کارگردان می‌اندازیم (مخصوصا رویای یک شب، کوریالانوس و طوفان)، متوجه می‌شویم شگفتی یا حرکت آوانگاردی شکل نگرفته بود. صد البته از لحاظ چهره آرایی نیز کار مورد قبول بود.

با آرزوی موفقیت برای گروه اجرا (به جز...)
امتیاز من با احترام ⭐️⭐️ (1.5)