تاتر روی موج یکشنبه ها اثری اقتباسی از talking head آلن بنت نمایشنامه نویس انگلیسی و با نگاهی به نقاشی های آندریا کوچ .نمایشی با مونولوگ چهار شخصیت زن ،شخصیت هایی متاسف و فرومایه که زندگی آنها را به بن بست رسانده یا از کنار آنها گذشته است. در بسیاری از موارد ، آنها در حوزه جنسی و روابط صمیمانه ناامید می شوند ،زنانش در خاطر می مانند و ملموس هستند و انگار به جغرافیای خاصی تعلق ندارند و کم نیستند ما به ازاهایی که در اطرافمان بسیار می بینیم، از بانوی نامه ها تا همسر کشیش
مردان در نمایش نیستند ولی مونولوگها قوی و به خوبی کنار هم چیده شده اند به گونه ای که کشیش و اسقف اعظم ،برادری که سکته مغزی کرده ،رامش بقال بدون حضور فیزیکی پر رنگند.زنان نقاشی های کوچ هم در عین آرام بودن ظاهری، پر از داستانند،انتخاب هوشمندانه کارگردان نمایش مازیار سیدی در ترکیب نقاشی و مونولوگها در به تصویر کشیدن موقعیت این چهار زن موفقیت آمیز است.کارگردان اگر تعمدا سکون بازیگران را انتخاب کرده بازتاب رخوت وضعیت موجود زنان نمایش ست و در نهایت استفاده از رادیو و رسانه بازتاب آنچه که دوست داریم بشنویم که لزوما حقیقت نیست.انتخاب موسیقی خوب که همیشه در کارهای مازیار سیدی دیده میشود و در نهایت موفقیت کارگردان برای خلق اثری که در یادها می ماند.